Για τη σοσιαλιστική και πολιτιστική μας επανάσταση

Ανδρέας Συλλελόγλου
ΚΟΒ Μαρκοπούλου - Μεσογείων

Κάτω από τον, άθελα μου, βαρύγδουπο τίτλο που διάλεξα, θέλησα σ/φοι απλά να θίξω 2 θέματα που με απασχολούν όλο και περισσότερο.

Αποφεύγω να θίξω δημόσια, λεπτότερα ας πούμε θέματα, για τις αδυναμίες των Οργάνων του Κόμματός μας για παράδειγμα, ή γενικεύσεις για τα στελέχη, ας πούμε, που ο κάθε σ/φος ή απλός εργάτης βλέπει/κρίνει κι έχει ολόπλευρη ελευθερία στο δικό μας κόμμα απευθείας και ονομαστικά να επαινέσει ή να κριτικάρει, ακόμα και να καταδικάσει εκεί που δρα.

Αρχικά: Η πολιτική μας επανάσταση δεν μπορεί παρά να είναι και πολιτιστική, με την πολιτική μάλιστα να κρίνεται σχετικά σύντομα (όταν δοθεί η αποφασιστική μάχη), ενώ η πολιτιστική μακρόχρονη επανάσταση θα κρίνει τελικά ΑΝ η ενδεχόμενη πολιτική νίκη θα κρατηθεί από τον νικητή λαό. Γι αυτό δεν μπορεί να διαφεύγει της προσοχής μας, αντίθετα πρέπει να δουλέψουμε έγκαιρα και αποφασιστικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Ως δεύτερο θέμα επιλέγω την προσπάθεια που απαιτείται, ώστε το αποτέλεσμα κάθε φορά να μην επισκιάζει την αιτία στην ανάλυσή μας και τα μέτρα που παίρνουμε.

Με ενδιαφέρον μελετώ, στο πλαίσιο αυτό, τον προσυνεδριακό μας διάλογο, δείγμα περίτρανο του ανωτέρου επιπέδου που σήμερα βρισκόμαστε ως Κόμμα από όλες τις απόψεις (θεωρητικά, οργανωτικά, ιδεολογικοπολιτικά).

Με τέτοιο δυναμικό (οργανωμένο και μη) δεν μας τρομάζουν οι τεράστιες δυσκολίες, ούτε και τα αναπόφευκτα μικρά ή μεγαλύτερα λάθη στην πορεία μας.

Αν κρίνουμε τις έως τώρα διακηρύξεις μας, δεν γνωρίζω καμία που να καλύφτηκε κάτω από παχύ στρώμα σκόνης, άχρηστη κι αχρείαστη. Η επίδραση που ασκήσαμε και ασκούμε στο εργατικό - λαϊκό κίνημα είναι βαθιά κι επωφελής. Το εμποτίζουμε με την απαιτούμενη σωτήρια δυσπιστία προς τις συνήθειες που μας κληρονομεί ο καπιταλισμός. Του δίνουμε σταδιακά τη φόρα που χρειάζεται για να κάνει το ΑΛΜΑ που απαιτείται πάνω από την αστική δημοκρατία, προς νέους λαϊκούς θεσμούς (γιατί τι άλλο είναι - πρέπει να είναι, σ/φοι, οι Λαϊκές μας Επιτροπές;).

Πρέπει από τώρα να αρχίσουμε να αλλάζουμε συνήθειες, κι εμείς και μαζί μας ο λαός. Να αναδιαπαιδαγωγήσουμε τη νεολαία, αυτό είναι το κύριο καθήκον μας αυτοτελώς ως Κόμμα και μέσα από τη δουλειά της ΚΝΕ.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ (με τα σημάδια της επερχόμενης σύγκρουσης να είναι όλο και πιο ορατά και τα διαθέσιμα χρονικά περιθώρια ενδεχομένως να μικραίνουν αμείλικτα - έτσι είναι η Ιστορία, δεν σε ρωτάει), πρέπει πάντα να μπολιάζουμε τη δράση με ιδέες, σπάζοντας το σκοτάδι της ημιμάθειας / αμάθειας ΚΑΙ στις γραμμές μας.

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο καπιταλισμός διαπαιδαγωγεί τους εργαζόμενους διαφθείροντάς τους. Σε αντάλλαγμα τούς ατσαλώνει, καθιστώντας τους ικανούς αντιπάλους του με την παρέμβαση του κινήματός μας.

Πρέπει να γίνουμε ικανοί για ορθολογικές συγκρίσεις/αποκαλύψεις ετερογενών φαινομένων. Για παράδειγμα ο δημοκρατικός πολιτισμός και η δημοκρατική οργάνωση που ο καπιταλισμός παρέχει στον καθένα, να αντιπαρατεθούν εύστοχα με τη δικτατορία του κεφαλαίου - αιτία των δεινών του λαού, αλλιώς πώς θα πιστέψει ο εργαζόμενος λαός στην αναγκαιότητα της δικής μας δημοκρατικής πρότασης για τη δικτατορία του προλεταριάτου;

Χρειάζεται αυτοπεποίθηση που πηγάζει από τη γνώση - παρόλο που οι στόχοι που κατευθύνουμε τα βέλη μας φαντάζουν μακρινοί και ο σκοπός πολύ βαθύς.

Βάση μας είναι η στρατηγική μας - να την κάνουμε κτήμα μας. Για την ακρίβεια πρέπει να γίνει κτήμα ΟΛΩΝ. Και να γίνει κτήμα ΟΛΗ η στρατηγική, για να έχουν νόημα ο επί μέρους στόχος μας και τα συνθήματα του αγώνα μας.

Σ/φοι, σε συνθήκες ήττας έχουμε ύφεση κάθε είδους επαναστατικής δραστηριότητας, και στα πεδία της φιλοσοφίας, της λογοτεχνίας, της Τέχνης.

Ομως είναι δυνατό να λείπουν οι δάσκαλοι από τον παλλαϊκό συναγερμό που απαιτείται σήμερα; Να προσανατολίσουμε λοιπόν τα παλικάρια και τα κορίτσια της ΚΝΕ να γίνουν οι νέοι δάσκαλοι της νεολαίας και του λαού μας!

Η αστική ιδεολογία ασκεί θανατερή επίδραση σήμερα και πρέπει να μας απασχολήσει και ως Κόμμα βαθύτερα.

Αποτελεί την αιτία της ιστορικής αναδίπλωσης ενός σημαντικού τμήματος του λαού και της νεολαίας (με ολοφάνερη επίδραση και στις γραμμές μας ευρύτερα), με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την όλο και διευρυνόμενη αποστράτευση και την απάθεια - αποξένωση (ως αποτέλεσμα) από τη γνώση, την ολόπλευρη μόρφωση, την αδιάκοπη προσπάθεια ανάλυσης και κατανόησης των νέων συνθηκών, που γοργά αλλάζουν και αναδιαμορφώνονται ασταμάτητα.

Αλλιώς γιατί να διαβάζουμε (αγοράζουμε/διαδίδουμε/μελετάμε) τον «Ριζοσπάστη» βασικά, και όλα τα κομματικά έντυπα, μπροσούρες κ.λπ., και παραπέρα, πώς αυτό το ενδιαφέρον θα εξελιχθεί σε αληθινή κι ακόρεστη δίψα για γνώση και διάδοση αυτής της γνώσης μαζί με το σκληρό καθημερινό μας αγώνα για το ψωμί του λαού;

Ισως, σε ένα βαθμό, ο λαός απρόσμενα ή/και συμπτωματικά να ανακαλύπτει την αλήθεια και το περιεχόμενο της πρότασής μας.

Πρέπει να επιδράσουμε με σπουδαίο ή/και καθοριστικό τρόπο στις πρακτικές δραστηριότητες των ανθρώπων, δηλαδή να τους τραβήξουμε τόσο στον αγώνα όσο και στη γνώση.

Οχι μόνο με τη δύναμη της λογικής (εδώ έχουμε ατράνταχτα επιχειρήματα), αλλά και με την επίδραση της Τέχνης.

Χρειαζόμαστε τη μαγεία που ασκούν το βιολί του τυφλού, το ακορντεόν του τσιγγάνου, η κιθάρα του Γόη.

Εν κατακλείδει:

Στις μέρες μας θα επιτευχθεί μια ενότητα πολλών λαϊκών στρωμάτων που όμοιά της δεν ήταν έως τώρα δυνατή - στη βάση των ανυπόφορων δεινών που επιβάλλονται στο λαό.

Μας είναι σαφές ότι τα λαϊκά στρώματα αυτά φέρνουν την ποικιλοχρωμία και ποικιλοφωνία στο κίνημα, είναι καλοδεχούμενα!

Κουβαλούν μαζί τους όλες τις προλήψεις και αντιδραστικές φαντασιοπληξίες, τις αδυναμίες και τα λάθη τους.

Εχουμε τη δύναμη να τους συνενώσουμε και κατευθύνουμε στη νίκη!

Σε όσους ένα πόδι έχουν στο παρόν και ένα στο μέλλον να γίνουμε διαπρύσιοι κήρυκες, να τους τραβήξουμε στο μέλλον.

Στον εργάτη να δείξουμε το δρόμο και τον τρόπο.

Στον αγρότη, που ως δουλευτής είναι μαζί μας - ενδεχομένως και έως τον σοσιαλισμό ακόμα - αλλά ως πωλητής του προϊόντος του μόχθου του επιστρέφει με αγωνία στο ελεύθερο εμπόριο (τον καπιταλισμό δηλαδή), να του προτείνουμε συμμαχία.

Σ/φοι, ο ποιητής λέει ότι τα κάστρα δεν πέφτουν με ευχές..

Οπερ έδει δείξαι λοιπόν, έχουμε τώρα ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα μας: τις Θέσεις του 20ού μας Συνεδρίου !

Με παρακαταθήκη την Ιστορία του ΚΚΕ , συνεχίζουμε το δρόμο που ονομάζεται ΑΓΩΝΑΣ...

Καλή επιτυχία στο Συνέδριο!