Το θέμα της Υγείας

Νίκος Πατεράκης

ΤΕ Ηρακλείου

Σύμφωνα με την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας το 2016 η οικονομική κρίση έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών. Ανάμεσα στα άλλα αναφέρει την αύξηση της παιδικής θνησιμότητας από 2,65 το 2008 σε 3,75 το 2014, την ραγδαία αύξηση της μείζονος κατάθλιψης από 3,3% το 2008 σε 6,8% το 2009, 8,2% το 2011 και 12,3% το 2013, τη μείωση του ποσοστό του πληθυσμού που δηλώνει «καλή» ή «πολύ καλή» αυτοαξιολογούμενη υγεία (self-rated health), από 71% το 2006 σε 68,8% το 2011.

Ολοι οι δείκτες της αστικής πολιτικής οικονομίας αντιμετωπίζουν την κατάσταση αυτή ως επικίνδυνη γιατί, υπογραμμίζει η Εκθεση πως η υποβάθμιση του επιπέδου υγείας των πολιτών δύναται να οδηγήσει σε απώλειες ωρών εργασίας και σε κάμψη της παραγωγικότητας της εργασίας.

Η υγεία για κείνους είναι ένα εμπόρευμα όπου ο ασθενής είναι καταναλωτής υπηρεσιών με έναν πιστωτικό αριθμό που λέγεται ΑΜΚΑ.

Για την καπιταλιστική οικονομία, η υγεία στην πράξη προσεγγίζεται ως έλλειψη ανώμαλης κατάστασης των ανθρώπων, τέτοιας που να δημιουργεί άμεση ανικανότητα για εργασία ή ανάγκη θεραπείας.

Το εργατικό κίνημα, με τη συμβολή της ΕΣΣΔ, είχε επιβάλει ήδη από το 1946 στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας τον πασίγνωστο ορισμό: «Ως υγεία γενικότερα εννοείται η πλήρης σωματική, ψυχική, πνευματική και κοινωνική ευεξία - ισορροπία όλων των ανθρώπων».

Αυτός ο ορισμός επιβάλλει ασφαλείς και υγιεινές συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, καθαρό περιβάλλον, επάρκεια και ποιότητα στα είδη διατροφής, σταθερή και μόνιμη εργασία, εισόδημα που να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες, ελεύθερο χρόνο, υψηλό πολιτιστικό επίπεδο κ.ά. για όλα τα μέλη της κοινωνίας. Ολα αυτά που λέμε πρωτογενή πρόληψη.

Παράλληλα, προϋποθέτει και τη λειτουργία υπηρεσιών Υγείας που έργο τους είναι η πρόληψη, η έγκαιρη διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας σε ένα ενιαίο σύστημα Υγείας και όχι αποσπασματική λειτουργία τους με κίνητρο το κέρδος.

Με βάση τον ίδιο ορισμό, το ΚΚΕ έχει διατυπώσει τις θέσεις του για την Υγεία. Είναι ένα κείμενο με επιστημονικό και ορθολογικό τρόπο διατυπωμένο, που μπορεί να γίνει κτήμα του εργατικού κινήματος και κρίκος σύνδεσης, κοινής πορείας, πάλης με τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, με τους αυτοαπασχολούμενους και τους υγειονομικούς.

ΟΜΩΣ αυτό το θαυμάσιο κείμενο έχει μείνει στα συρτάρια μας σαν το ωραίο προυκί της γιαγιάς που δεν το στολίζει η κόρη και η εγγονή για να μη λερωθεί. Επί πλέον, επειδή η τελευταία διατύπωση έγινε το 2008, συμφωνώ με την ανάγκη επικαιροποίησης των θέσεων σε θέματα Υγείας - Κοινωνικής Ασφάλισης - Πρόνοιας, όπως επισημαίνεται στη θέση 82.

Προτείνω να γίνει Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για το θέμα της Υγείας και λόγω της σοβαρότητάς του και λόγω των αρνητικών εξελίξεων στο χώρο της Υγείας και λόγω των καθυστερήσεων στην προβολή των επεξεργασιών του Κόμματος στα θέματα Υγείας.

ΑΝΤΙ επιλόγου καταθέτω 3 απόψεις συντρόφων:

1. «Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι, χρειαζόμαστε βοήθεια. Ο καπιταλισμός διαθέτει πολλά όπλα. Δυστυχώς διαθέτει και ένα κομμάτι από τη διανόηση. Πληρώνει καλά όταν θέλει. Εμείς δεν έχουμε λεφτά. Εχουμε όμως εσάς. Το πιο ζωντανό και δραστήριο, το πιο δημιουργικό κομμάτι της διανόησης... Την αριστερή, την προοδευτική διανόηση. Γι' αυτό σας καλούμε κοντά μας, στα εργοστάσια, στα μεταλλεία, στα χωράφια, για να φτιάξουμε όλοι μαζί το τραγούδι της εργατιάς. Σας θέλουμε κοντά μας γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε να τον γυρίσουμε τον ήλιο, θέλουμε δουλειά πολλή». Εργάτης της ΛΑΡΚΟ σε συμπόσιο του ΚΚΕ 1987, Εργατική τάξη και Πολιτισμός.

2. «Θα θέλαμε ο Ιατρικός Σύλλογος Πειραιά να παίρνει μέρος στους κοινωνικούς αγώνες για τα προβλήματα που απασχολούν την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους του Πειραιά. Κάποτε οι γιατροί, το υπόλοιπο προσωπικό στα νοσοκομεία του Πειραιά, μαζί με το εργατικό κίνημα, πρέπει να σηκώσουν ένα μέτωπο γιατί μ΄αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν να επιτελέσουν το έργο τους». Ο σ. Σπύρος Χαλβατζής απευθυνόμενος στον Ιατρικό Σύλλογο Πειραιά («Ρ» 9/2/1988).

3. Ο Ενγκελς στο συνέδριο των σοσιαλιστών φοιτητών: Οι επαναστάσεις του παρελθόντος χρειάζονταν από το πανεπιστήμιο μονάχα δικηγόρους, σαν την καλύτερη πρώτη ύλη, απ' την οποία διαμορφώνονταν οι πολιτικοί παράγοντες. Για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης θα χρειασθούν, εκτός απ' αυτό, γιατροί, μηχανικοί, χημικοί, γεωπόνοι και άλλοι ειδικοί, διότι πρόκειται να κυριαρχηθεί η λειτουργία όχι μόνο της πολιτικής μηχανής, αλλά και ολόκληρης της κοινωνικής παραγωγής, κι εδώ πια δεν θα χρειαστούν διόλου ηχηρές φράσεις, αλλά σοβαρές γνώσεις.