Κυριακή 12 Μαρτίου 2017

Στεκόμαστε όρθιοι, πατάμε γερά και δείχνουμε το δρόμο

Βικέντιος Αντωνάκης
ΚΟΒ Κέντρου Καλαμαριάς

Οι θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματός μας, και κυρίως το 4ο κεφάλαιο, βάζουν στο επίκεντρο τον βαθμό ωρίμανσης της συλλογικής δράσης του Κόμματος μέσα στο κίνημα αλλά και της υλοποίησης των επεξεργασμένων θεωρητικά πολιτικών και ιδεολογικών κατευθύνσεων του 19ου Συνεδρίου.
Η πρώτη γενική διαπίστωση είναι ότι έχουμε ως κόμμα ξεκαθαρίσει ιδεολογικά τη στρατηγική μας και αναλύσει επαρκώς, για τις τωρινές συνθήκες, τον πολιτικό μπούσουλα που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Το ζητούμενο είναι πώς θα συνδεθεί σωστά η πραγματικά πρωτοπόρα και όντως ορθή ανάλυσή μας με τη σχεδιασμένη δράση μας. Πώς θα συμβαδίζει και θα διατρέχει οργανωτικά και μεθοδολογικά το κόμμα από πάνω προς τα κάτω και αντίστροφα.

Στόχος μας οφείλει να είναι το καθημερινό ποιοτικό ανέβασμα του επιπέδου που θα κάνει κτήμα τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου στην καθημερινή μας δράση, στην πρακτική και καθοδηγητική μας δουλειά. Και αυτό το επίπεδο προφανώς απέχει από το επιθυμητό, από τις ανάγκες των καιρών. Γι' αυτό και πιστεύω ότι ο βασικός στόχος του 20ού Συνεδρίου του Κόμματός μας πρέπει να είναι αυτός.
Βέβαια, οι λύσεις δεν είναι εύκολες, γιατί τα προβλήματα είναι σύνθετα και τα έχει αντιληφθεί η ΚΕ έγκαιρα, όπως πολύ σωστά τα αναλύει στις θέσεις 40, 64 και 65.
Ενα μέρος τους εστιάζεται, κυρίως, στα «ενδιάμεσα καθοδηγητικά όργανα», δηλαδή τα τομεακά όργανα που έχουν να παίξουν αυτόν το ρόλο της σύνδεσης του Κόμματος με το αντικείμενο της δράσης μας.
Στον εμπλουτισμό του προβληματισμού μας θέλω να προσθέσω τα εξής:
1) Γενικά θεωρώ ότι σε ένα βαθμό τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε έχουν αντικειμενική εξέλιξη και χρειάζονται χρόνο, επιμονή και περαιτέρω εμπειρία για να ωριμάσουν στη συλλογική συνείδηση των κομματικών μελών και των μεσαίων καθοδηγητικών στελεχών.
2) Ως προς την ανάδειξη νέου στελεχικού δυναμικού οφείλουμε να δώσουμε περισσότερο βάρος στην προετοιμασία, στην υποστήριξή τους καθοδηγητικά, ακόμα και στο καθημερινό ανθρώπινο επίπεδο, αυτό να γίνεται υπόθεση όλης της Οργάνωσης. Οι χρεώσεις να έχουν ρεαλιστικό αντίκρισμα, και να βγαίνουν με κριτήριο την ιεράρχηση των αναγκών, αλλά και το βαθμό ανεβάσματος της συλλογικής καθοδηγητικής δουλειάς του κάθε οργάνου. Η ανάπτυξη της συντροφικότητας, του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου, της αυτοθυσίας να είναι κυρίαρχα στην καθημερινή μας δράση.
3) Διαπιστώσεις όπως «ενώ πείθουμε για την ορθότητα των αναλύσεών μας, και κερδίζουμε την εκτίμηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, δεν έχουμε καταφέρει να εμπνεύσουμε για την επαναστατική - σοσιαλιστική προοπτική», μας απασχολούν χρόνια τώρα (κυρίως μετά τις ανατροπές). Σε μεγάλο βαθμό η σύγχυση αυτή υπήρχε και υπάρχει ακόμα και έχει τη γενεσιουργό της αιτία σε παλιότερες αντιφατικές επεξεργασίες που μας ταλάνιζαν ως κόμμα μέχρι να ξεκαθαρίσουμε ποια είναι η σχέση ωρίμανσης του υποκειμενικού παράγοντα με τα ζητήματα τακτικής με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Σε αυτά τα ζητήματα έχουμε δώσει απαντήσεις που δεν έχουν αφομοιωθεί πλήρως από όλα τα κομματικά μέλη και οπαδούς στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε «ενιαία αντίληψη στη συλλογική σκέψη και δράση του Κόμματος». Εξάλλου, δρώντας όντως σε συνθήκες ήττας του παγκόσμιου εργατικού κινήματος θα ήταν τουλάχιστον εθελοτυφλία να ισχυριζόμαστε ότι η ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών είναι εύκολη υπόθεση αλλά δεν έχουμε βρει ακόμα το «μαγικό ραβδί» για να την αναπτύξουμε.
4) Η συμβολή μας στην πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος περνάει μέσα από το δυνάμωμα της οργάνωσης των ταξικών συνδικάτων και την ανάπτυξη της κοινής δράσης και αλληλεγγύης όλων εκείνων των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας με την εργατική τάξη.
Ο ρόλος των πρωτοπόρων κομμουνιστών σ' αυτήν τη δύσκολη αποστολή χρειάζεται συνολική υποστήριξη. Ο ρόλος του κομμουνιστή, του κομματικού μέλους ή του οπαδού μέσα στους εργασιακούς χώρους είναι πρωταρχικής σημασίας ζήτημα και χρειάζεται ολόπλευρη καθοδηγητική, υποστηρικτική και διαπαιδαγωγητική προσπάθεια. Το αντιπάλεμα απόψεων που έχουν τις ρίζες τους σε μικροαστικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις όπως τάσεις απομόνωσης - απέχθειας σε λαϊκές μάζες, απόψεις του στιλ «καλά να πάθουν, τους αξίζουν τα χειρότερα» ή «ο λαός δεν θέλει να καταλάβει», προτροπή σε κινητοποιήσεις ακτιβίστικου χαρακτήρα και άλλες, πρέπει να μας απασχολήσουν ιδιαίτερα.
Πρέπει να ενταθεί με πιο πρόσφορους τρόπους η διαπάλη με την κυρίαρχη αστική ιδεολογία που δηλητηριάζει τον τρόπο σκέψης μας αλλά κυρίως επιτίθεται στις νέες γενιές και έχει να κάνει με την εξατομικευμένη θεώρηση της κοινωνίας και με την άνευ όρων αποδοχή των προτύπων της ατομικής ευθύνης απέναντι στη ζωή (παθητικότητα, μοιρολατρία, ηττοπάθεια). Η απάντησή μας στην επίθεση που δεχόμαστε κωδικοποιείται όπως μπαίνει πιο αναλυτικά στις Θέσεις: Γνώση, Επαγρύπνηση, ανέβασμα της Ποιότητας της δουλειάς μας, Διάβασμα, Αυτοθυσία, Πίστη στην επαναστατική προοπτική.
5) Εχουμε καθήκον να προετοιμαζόμαστε ολόπλευρα για το ενδεχόμενο - αργά ή γρήγορα - να αποδείξουμε πως ό,τι έχουμε επεξεργαστεί ιδεολογικά - πολιτικά, σε δεδομένες συνθήκες θα το κάνουμε πράξη. Αναφέρομαι στις επαναστατικές συνθήκες που αναλύονται στη θέση 44 (ιμπεριαλιστικός πόλεμος). Αλλωστε, ένας σημαντικός παράγοντας που κράτησε και κρατάει ακόμα το Κόμμα μας όρθιο και πρωτοπόρο μέσα στην κοινωνία είναι γιατί έχει παρακαταθήκη τους αγώνες του, τους νεκρούς του, την εποποιία του ΔΣΕ. Εχουμε το ηθικό πλεονέκτημα βαθιά μέσα στη συνείδηση του λαού κυρίως γιατί δεν ξεπουλήσαμε την τάξη μας, αλλά παλεύουμε αταλάντευτα για τα συμφέροντα των εργατών. Ξέρουμε από πού ερχόμαστε και γνωρίζουμε καλά πού θέλουμε να κατευθυνθούμε.
Σύντροφοι, αυτό που αντιλαμβάνομαι για το Κόμμα μας στη δεδομένη συγκυρία είναι: Στεκόμαστε όρθιοι, πατάμε γερά, δεν υποχωρούμε, δείχνουμε το δρόμο, προετοιμαζόμαστε, αποκτούμε πείρα και ωριμότητα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου