Νίκος Δάρδαλης
Μέλος του ΤΓ Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής
Σύντροφοι, συμφωνώ με τις κατευθύνσεις των Θέσεων και θεωρώ ότι εκφράζουν την ανάγκη το Κόμμα πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά να βρεθεί πιο έτοιμο, πιο ατσαλωμένο σε μια περίοδο που συσσωρεύονται στοιχεία που μπορεί να οδηγήσουν σε απότομες αλλαγές και μεταβολές. Το Κόμμα στις σημερινές «μη επαναστατικές συνθήκες» πρέπει να κάνει βήματα στην οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στην κομματική οικοδόμηση, να υψώσει το ταξικό κριτήριο, μέσα στην Εργατική Τάξη, ιδίως στους κρίσιμους, στρατηγικούς κλάδους.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι κρίσιμο στην καθημερινή δουλειά των Οργανώσεων, των καθοδηγητικών οργάνων να συνδυάζεται ακόμα πιο αποτελεσματικά η δουλειά της οργάνωσης και της δράσης μέσα στο κίνημα με την κομματική, ιδεολογική - πολιτική δουλειά, να αυξάνεται η ιδεολογική συμφωνία με τις θέσεις μας, ιδίως των εργαζόμενων που είναι σήμερα σκληρά εκμεταλλευόμενοι, που βιώνουν τον καθημερινό φόβο της επιβίωσης και αγωνιούν, προβληματίζονται, σκέφτονται πώς μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.
Για αυτό, κριτήριο, δείκτης αποτελεσματικότητας της δουλειάς μας πρέπει να είναι τι μένει μετά από κάθε μάχη, πόσοι πείστηκαν ότι το μέλλον είναι η οργάνωση και αντεπίθεση της εργατικής τάξης, ο αγωνιστικός τρόπος ζωής, ότι μπορεί να υπάρξει προοπτική, ότι μπορεί να έχουμε δουλειά και αξιοπρεπή ζωή χωρίς καπιταλιστές και επενδυτές... Χρειάζεται τα καθοδηγητικά όργανα, οι ΤΕ να συμβάλλουν ακόμα περισσότερο, ώστε η αυτοτελής ιδεολογική δουλειά να γίνει μια κατακτημένη, «αυτόματη» διαδικασία για τους κομμουνιστές. Με συστηματικό έλεγχο από τα πάνω προς τα κάτω, με τη βοήθεια και τον εξοπλισμό των υλικών του Κόμματος. Με επιμονή και συστηματικότητα που να μην καθορίζεται τόσο από τις ανάγκες μιας καμπανιακής δουλειάς (κεντρικές πολιτικές, εκλογικές μάχες), οι ΤΕ, τα Γραφεία των ΚΟΒ, οι Κομματικές Ομάδες να συμβάλλουν ώστε η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη να είναι μόνιμο στοιχείο του τρόπου δουλειάς: Στη μάχη για τους μισθούς πόσο ανοίξαμε το ζήτημα των βέλτιστων πρακτικών της ΕΕ, στη μάχη με τους ανέργους πόσο ανοίξαμε προβληματισμό για τη μόνιμη αναρχία του καπιταλισμού, στη μάχη ενάντια στο φασιστικό δηλητήριο, στην επαφή με τους γονείς στο καλωσόρισμα των προσφυγόπουλων πόσες φορές φτάσαμε τη συζήτηση στην όξυνση των καπιταλιστικών αντιθέσεων, στις νομοτέλειες που οδηγούν στον πόλεμο. Βγήκε ο «Ριζοσπάστης», αξιοποιήσαμε άρθρα, ήμασταν καλά μελετημένοι; Να μετράμε επαφές, νέες συσκέψεις, στις οποίες με υπομονή και ανοιχτά αυτιά να ακούμε τις αγωνίες, τις σκέψεις των εργαζομένων. Τα κομματικά όργανα στην προετοιμασία, στον απολογισμό κάθε μάχης, κάθε μαζικού ανοίγματος πρέπει να δίνουν τις κατευθυντήριες γραμμές, να δείχνουν τον τρόπο, με τον οποίο στη φωτιά της οργανωμένης πάλης, ο κομμουνιστής θα ενεργεί για να μετρά βήματα στη συνείδηση των εργαζομένων. Αυτός ο τρόπος δουλειάς, απαιτεί καλή γνώση των εξελίξεων σε κάθε κλάδο, προσωπικές θυσίες, χρόνο και κόπο για την επαφή μας με τους εργαζόμενους.
Σε αυτό το ζήτημα και στο χώρο της Εκπαίδευσης μπορούν να γίνουν βήματα: Να υπάρξει ώθηση, συστηματική καθοδηγητική βοήθεια και έλεγχος, ώστε να αρθούν οι δισταγμοί, οι ταλαντεύσεις, να μην παρατηρείται το φαινόμενο, το κομματικό υλικό να αξιοποιείται, να μπαίνει στους χώρους εκπαίδευσης σε εκπαιδευτικούς και γονείς, δυσκολότερα, με πολύ μικρότερη συχνότητα, σε σχέση με τη διακίνηση του συνδικαλιστικού υλικού. Να δυναμώσει περισσότερο η προσπάθεια τα ιδανικά μας για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση να γίνουν σπίθα στα αδιέξοδα της νεολαίας, των μαθητών μας, των εργαζόμενων σπουδαστών.
Σε ό,τι αφορά τις Θέσεις θεωρώ ότι πρέπει να επισημανθεί και η ενίσχυση των δυνατοτήτων για παρέμβαση στους χώρους κατάρτισης και μαθητείας με την ενδυνάμωση και καλύτερη αξιοποίηση των συνδικαλιστικών και κομματικών μας δυνάμεών μας που δουλεύουν ως εκπαιδευτές σε αυτούς τους χώρους, με βάση και τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στο χώρο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, η οποία λόγω και της ανεργίας δεν αποτελεί πλέον ένα «πάρεργο» για τους εκπαιδευτές. Συγκεκριμένα, να προστεθεί στις Θέσεις το εξής : (θέση 62, σελ. 75) Η δουλειά μας στην επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να οργανωθεί σε συνεργασία με τις Κομματικές Ομάδες των ομοσπονδιών και των κλαδικών συνδικάτων μαζί με τη συμβολή των δυνάμεών μας στους Εκπαιδευτές της κατάρτισης.
Τελειώνω με την ανάγκη ενίσχυσης της ετοιμότητας του Κόμματος σε σύνθετες και μεταβαλλόμενες συνθήκες. Είναι επιτακτική σήμερα η επαναλειτουργία κομματικού ραδιοφωνικού σταθμού, ενός σταθμού που λείπει σήμερα από την καθημερινότητα του εργατόκοσμου και η λειτουργία του οποίου αντικειμενικά δεν απαιτεί μεγάλο κόστος σε υποδομή και ανθρώπινο δυναμικό. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η έλλειψη αυτή δίνει σήμερα πλεονέκτημα στον αντίπαλο να διεισδύει στην ενημέρωση αγωνιστών και ριζοσπαστών εργαζομένων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου