Για το ζήτημα της εξειδίκευσης στα ΑΕΙ

Γιώργος Χατζηγεωργίου

Μέλος του Περιφερειακού Γραφείου ΑΕΙ Θεσσαλονίκης

Μια από τις αδυναμίες του μέχρι τώρα τρόπου δουλειάς μας, όπως βάζουν και οι Θέσεις, είναι το ζήτημα της εξειδίκευσης, κατά πόσο θα γινόμαστε πιο ικανοί, ώστε από καλύτερες θέσεις να ζυμώνουμε την πρόταση του Κόμματος στην εργατική τάξη και τα παιδιά της. Ιδιαίτερα στους χώρους των ΑΕΙ, όπου ο αντίπαλος παρεμβαίνει πολύπλευρα, αξιοποιώντας μια σειρά μηχανισμούς, η επιμονή να δουλεύουμε με βάση το συγκεκριμένο, μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά στην παρέμβασή μας. Κρίκος για να μετρήσουμε βήματα στην παραπάνω κατεύθυνση είναι η σχέση ΚΟΒ - ΟΒ, η βοήθεια της αντίστοιχης ΚΟ. Η πείρα που έχουμε αποκομίσει από τη σχέση αυτή είναι θετική, με την αντίστοιχη βοήθεια για τη γνώση του χώρου, από καλύτερη θέση μπορούμε να ενοποιούμε ζητήματα, να φωτίζουμε την αιτία, να αναδεικνύουμε το τι πρέπει να κάνουμε. Μια τέτοια σχεδιασμένη δουλεία ξεμπλοκάρει την Οργάνωση, βοηθά ώστε η πρόταση του Κόμματος να φτάνει σε ακόμα περισσότερους νέους στις σχολές μας. Ζητήματα που απασχολούν στο χώρο, από το χαρακτήρα της έρευνας, το ρόλο των επιχειρήσεων που αλωνίζουν στις σχολές, τη διδακτική των επιστημών, βρέθηκαν στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης. Νέος κόσμος έστησε αυτί, νέοι ξεχώρισαν, οργανώθηκαν στην ΚΝΕ.

Παρόλο όμως τα βήματα που έχουν γίνει, πρέπει να μας προβληματίσει ότι τις περισσότερες φορές συνδέουμε την εξειδίκευση με ζητήματα που αφορούν κυρίως την αυτοτελή παρέμβαση. Οσο αναφορά τη δουλειά μας στο φοιτητικό κίνημα, πολλές φορές θεωρούμε πως η εξειδίκευση είναι μια ακόμα γραμμή σε ένα πλαίσιο πάλης ή η κινητοποίηση μπροστά σε κάποιο οξυμένο πρόβλημα σε ένα τμήμα. Ομως, όσες φορές ξεφύγαμε από αυτό, όπου ανοίγαμε ζητήματα που αφορούν τις εξελίξεις στους αντίστοιχους κλάδους της παραγωγής, όπου μεταφέραμε τη διαπάλη από τους χώρους αυτούς μέσα στο τμήμα, τότε ήταν που φτάσαμε σε περισσότερο κόσμο, που νέος κόσμος συσπειρώθηκε στη γραμμή μας. Για παράδειγμα, την περσινή χρονιά στους χώρους των Γεωτεχνικών, όπου μεγάλο μέρος των φοιτητών είναι από αγροτικές οικογένειες, μπροστά στις αγροτικές κινητοποιήσεις ανοίξαμε το ζήτημα μέσα στις σχολές. Ηρθαμε σε αντιπαράθεση με ιδεολογήματα που καλλιεργούνται μέσα από τα τμήματα, για το ρόλο της ΚΑΠ, για το ότι οι αγρότες έφαγαν τις επιδοτήσεις αντί να τις επενδύσουν σε νέες καλλιέργειες. Οταν βάλαμε στο επίκεντρο τα αιτήματα της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, κόντρα στα αιτήματα των μεγαλοαγροτών, τότε ήταν που μετρήσαμε βήματα, νέος κόσμος συσπειρώθηκε κάτω από τη γραμμή που βάζουμε εμείς.

Ενα ακόμα βασικό ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει έχει να κάνει με το κατά πόσο βάζουμε στο επίκεντρο την ικανοποίηση των αναγκών του κάθε φοιτητή, το κατά πόσο βγαίνουμε μπροστά στο κάθε οξυμένο πρόβλημα, με γνώμονα τα παραπάνω. Αλλά εδώ υπάρχουν φορές που οι ανάγκες των φοιτητών μένουν γενικά ένα αίτημα και μόνο, χωρίς να αναδεικνύουμε τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο στην ικανοποίηση αυτών των αναγκών. Βέβαια, στις περιπτώσεις όπου ξεφεύγουμε από αυτό, που ανοίγει συνολικά η κουβέντα για το ποιος μπαίνει εμπόδιο στην ικανοποίηση των αναγκών αυτών, όταν δένεται με το ζήτημα της ανατροπής, όταν στο πλάι για τη δουλειά μας για το οξυμένο μπαίνει και η αυτοτελής παρέμβαση της ΚΝΕ, έχουμε άλλα αποτελέσματα στη δράση μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε χώρους που μπροστά σε κάποιο οξυμένο πρόβλημα δουλέψαμε με τον παραπάνω τρόπο, δεν συναντήσαμε τόσο έντονα την απογοήτευση, ακόμα κι όταν τα αιτήματα που είχαμε θέσει δεν ικανοποιήθηκαν. Παράλληλα, από την παραπάνω συνδυασμένη δουλειά προέκυψαν μια σειρά από νέοι με πρωτοπόρα δράση, οι οποίοι σε ένα βάθος χρόνου οργανώθηκαν στην ΚΝΕ.

Ενας τέτοιος τρόπος δουλειάς σχεδιασμένος, που να πατά στον κάθε χώρο ξεχωριστά, με γνώμονα τις ανάγκες του κάθε φοιτητή, είναι αυτός που μπορεί να μας βγάλει μπροστά, να πρωταγωνιστήσουμε σε αγωνιστικές διεργασίες στο φοιτητικό κίνημα, ακόμα και σε χώρους με λίγες οργανωμένες δυνάμεις, σε χώρους που γενικά πιστεύαμε ότι ποτέ τίποτε δεν θα γίνει. Χρειάζεται βέβαια να μας απασχολήσει και το εξής, ενώ υπάρχει μεγάλο κομμάτι κόσμου που συσπειρώνεται στο πλευρό μας στο κίνημα, ο κόσμος στον οποίο γίνεται δουλειά προετοιμασίας για ένταξη στην ΚΝΕ είναι πολύ λιγότερος. Υπάρχει φόβος με έναν κόσμο για το πώς θα πάμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω μαζί του, φοβόμαστε μήπως μετά από μια κουβέντα για να οργανωθεί στην ΚΝΕ, φοβηθεί και δεν συσπειρώνεται μαζί μας ούτε στο κίνημα. Χρειάζεται να ξεπεράσουμε τέτοιους φόβους, να λάβουμε υπόψη μας από ποια αφετηρία ξεκινά ο κάθε νέος που συσπειρώνεται στο πλευρό μας και ανάλογα με συγκεκριμένο σχέδιο να δράσουμε αυτοτελώς.

Βασικό ζήτημα για την υλοποίηση των παραπάνω είναι ο έλεγχος, η ίδια μας η πείρα επιβεβαιώνει πως όταν ξεφεύγει από το οργανωτίστικο, όταν δένεται με το σχεδιασμό, μπορεί να γίνει όπλο στα χέρια μας για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του δυναμικού μας, για τη σχεδιασμένη δράση, για την αποτίμηση της πείρας, για την επίτευξη των στόχων που θέτουμε.

Το Κόμμα μάς δίνει όλα τα εφόδια ώστε πιο θαρρετά να βγούμε μπροστά, να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις, για την ισχυροποίηση του Κόμματος, για δυνατό εργατικό κίνημα και κοινωνική συμμαχία, για την εξουσία - το Σοσιαλισμό.