Σχετικά με την ισχυροποίηση του Κόμματος

Κατερίνα Δημάκη

ΕΠ Αν. Στερεάς και Εύβοιας

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ μπροστά στο 20ό Συνέδριο του Κόμματος. Ηθελα να συμβάλω στην προσυνεδριακή διαδικασία με ορισμένες σκέψεις σχετικά με την ισχυροποίηση του Κόμματος.

Το προηγούμενο διάστημα (και σωστά) σε όλα τα συστήματα εσωτερικής μόρφωσης, στις σχολές αλλά και σε διαλέξεις, συζητήσεις με φίλους και οπαδούς, αναδείξαμε την ανάγκη της βαθύτερης γνώσης της πολιτικής και της ιδεολογίας μας, την ανάγκη της μαρξιστικής μόρφωσης και της αυτομόρφωσης.

Τονίσαμε, και έτσι είναι, την ιδιαίτερη σημασία που έχει η ιδεολογική διαπάλη σήμερα ώστε να απελευθερώνονται, να μαχητικοποιούνται δυνάμεις, να εξασφαλίζεται στράτευση στο Κόμμα, συσπείρωση μαζών γύρω από τους κομμουνιστές, τόσο ως προς το στόχο της εξουσίας όσο και ως προς το πλαίσιο πάλης που ζυμώνουμε στο κίνημα.

Η ιδεολογική δουλειά σε ρόλο οργανωτή μαζών, σε αυτές τις αργόσυρτες συνθήκες που η κούραση, η ρουτίνα, η συνήθεια και ο αρνητικός συσχετισμός, μαζί με τη φαινομενική στασιμότητα ή τα πολύ μικρά θετικά και ορισμένες φορές και αρνητικά αποτελέσματα, είναι απαραίτητη.

Χρειάζεται, ωστόσο, να κάνουμε ένα βήμα πιο πέρα στον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε, που την εντάσσουμε στην καθημερινή μας ζωή και δράση.

Και τούτο γιατί κάθε τι που κατακτιέται μέσα στις αίθουσες συνεδριάσεων, κάθε βήμα που μετράμε στην ιδεολογική - πολιτική συγκρότηση των στελεχών μας, των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, των φίλων και των οπαδών μας, είναι στέρεο μόνο όταν αρχίζει να βρίσκει εφαρμογή στη ζωή.

Η ίδια η γνώση που μοχθούμε να καταχτά το κομματικό δυναμικό πρώτα και κύρια, εμπεδώνεται μόνο στη μάχη, στη σύγκρουση με τον αντίπαλο, στην αλληλεπίδραση με τις μάζες. Οταν θα χρειαστεί να ανατρέξει στο οπλοστάσιό του, να βρει επιχειρήματα, να βαθύνει στις εκτιμήσεις, στα ντοκουμέντα, στις αρχές μας, στην κοσμοθεωρία μας, για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του. Και τότε θα πρέπει να μιλήσει και να βοηθηθεί από τον καθοδηγητή του, το όργανο στο οποίο συμμετέχει, και όχι από τον ιδεολογικό υπεύθυνο, που πρέπει με τη σειρά του να παίρνει υπόψη την πείρα της Κομματικής Οργάνωσης για να μπορεί να συμβάλει εξειδικεύοντας την παρέμβασή του στα μαθήματα και στις σχολές, πατώντας στην πραγματικότητα της Οργάνωσης στην οποία συμμετέχουν οι σύντροφοι.

Το καθήκον της κομματικής οικοδόμησης π.χ. δεν μπορεί να προχωράει χωρίς το κομματικό μέλος να κατανοήσει τον τρόπο που διαμορφώνεται η συνείδηση και η προσωπικότητα ενός ανθρώπου, που καθορίζουν έπειτα τις προτεραιότητες, την κατεύθυνση και το περιεχόμενο της κοινωνικής του δραστηριότητας και αντίστροφα.

Οσο κι αν έχει ιδιαίτερη αξία η επιμονή στη σταθερή λειτουργία σχολών, άλλη τόση αξία έχει η καθοδήγηση των συντρόφων μας, του περίγυρού μας, των πρωτοπόρων στο κίνημα, δουλεύοντας με επιμονή και σχέδιο, ώστε α) να αντιλαμβάνονται καλύτερα το χώρο στον οποίο δρουν, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, β) να μελετάνε πιο βαθιά τον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνει π.χ. η εργοδοσία, να διακρίνουν καλύτερα τις ρωγμές, τα αδύνατα σημεία της τακτικής της, το αίτημα που μπορεί να συσπειρώσει πλατύτερα κόσμο γύρω τους. Κι αν υπάρχουν χώροι στους οποίους αφορμές βρίσκονται πιο εύκολα γιατί η εργοδοσία είναι ευάλωτη, χτυπημένη από την κρίση, ή στερείται «τακτ», υπάρχουν και χώροι που οι εργαζόμενοι στοιχίζονται πίσω από τους στόχους για κερδοφορία, πιστεύουν στην «αγία οικογένεια», προσδοκούν καλύτερες μέρες από την ανταγωνιστικότητα, θεωρούν φυσιολογικό το να προσπαθεί ο κάθε ένας από αυτούς για τα ατομικά του συμφέροντα, ακόμα κι αν αυτά έρχονται σε σύγκρουση με το συμφέρον των συναδέλφων του. Είναι όμως εργάτες και εργάτριες.

Κομματική οικοδόμηση και ιδεολογική δουλειά σε ρόλο οργανωτή σημαίνουν να κατακτάμε την ικανότητα να καθοδηγούμε νέες δυνάμεις, ώστε να διαμορφώνουν μία άλλη οπτική για τα πράγματα, να συγκροτούνται σαν προσωπικότητες αγωνιστών και αγωνιστριών στην ταξική πάλη. Ακόμα κι αν δεν είναι ακόμα ώριμο να ταυτίσουν την πορεία και τις επιδιώξεις τους με τις δικές μας.

Μελετώντας την επίδραση που έχει η μόρφωση, τα βιώματα, οι καταβολές, η ταξική καταγωγή, πολιτισμικές παραδόσεις, το φύλο του κάθε ενός και της κάθε μίας από τον περίγυρό της (που δεν μπορεί να 'ναι μία λίστα ψηφοφόρων μας, αλλά ένας κατάλογος με δυναμική που περιλαμβάνει τα πρωτοπόρα, τίμια, καθαρά στοιχεία στο χώρο, ανεξάρτητα από την κομματική ή και πολιτική τους τοποθέτηση), η ΚΟΒ, το κάθε μέλος του Κόμματος χρειάζεται να διακρίνει ξεχωριστές δυνατότητες και ικανότητες, κλίσεις, ταλέντα αλλά και αδυναμίες, χούγια, που πρέπει να αντιμετωπίζονται στην αυτοτελή δράση, μέσα στο συνδικάτο, στα πλαίσια της συναδελφικής ή συντροφικής συζήτησης.

Ο καταμερισμός καθηκόντων, ο έλεγχος και η κριτική εξέταση της δουλειάς στα πλαίσια της ομάδας (ακόμα κι αν αυτή είναι άτυπη ή πίσω από τις δικές μας απαιτήσεις και εκφράζεται κατ' αρχάς σαν μία παρέα μέσα σε ένα χώρο δουλειάς), ο τακτικός ανακαταμερισμός και πάνω απ' όλα η υιοθέτηση στόχων μελετημένων έτσι ώστε να ισχυροποιείται η ΚΟΒ και ο πυρήνας, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη βαθύτερη αφομοίωση της πολιτικής και της ιδεολογίας μας.

Η ιδεολογική δουλειά σε ρόλο οργανωτή δεν μπορεί επίσης να θεωρείται επαρκής ή ολοκληρωμένη όταν περιορίζεται στην εξασφάλιση μίας καλύτερης επαφής με το πολιτικό βιβλίο, την κοσμοθεωρία μας συνολικά.

Μία ανθρώπινη προσωπικότητα μαθαίνει, αναπτύσσεται, ανεβαίνει ψηλότερα, όταν παράλληλα με τη γνώση παροτρύνεται να κατακτά και το πρωτόβουλο πνεύμα για δράση, παίρνει χαρτί και μολύβι, σχεδιάζει ατομικούς στόχους και προτεραιότητες με γνώμονα τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης, δεν διστάζει να εκφραστεί, να δοκιμάσει, να κάνει ακόμα λάθη στην προσπάθεια να ανοίξει δρόμους. Στο πλαίσιο της συλλογικής συζήτησης, στην υλοποίηση των συλλογικών αποφάσεων, είναι στοίχημα προς κατάκτηση το αν το κάθε μέλος του Κόμματος ανησυχεί για την ατομική του βελτίωση και την ατομική του συμβολή στο προχώρημα της σκέψης και των επεξεργασιών της οργάνωσής του, κατ' επέκταση του ίδιου του Κόμματος.

Τέλος, η ιδεολογική παρέμβαση του αντιπάλου μέσα από τον αθλητισμό, την τέχνη και τον πολιτισμό, αλλά και η ίδια η μελέτη της δικής μας πείρας, μαρτυρούν πως πολλά πράγματα λύνονται πολύ πιο εύκολα όταν στην προσπάθειά μας να οικοδομήσουμε τον νέο τύπο ανθρώπου, λάβουμε υπόψη μας τις ανάγκες της έκφρασης, την αισθητική, τη σημασία που έχει για το μεγαλύτερο δέσιμο της ομάδας ένας αγώνας ποδοσφαίρου, μία θεατρική ομάδα, η σχεδιασμένη συζήτηση για ένα λογοτεχνικό βιβλίο, η ενθάρρυνση για ενίσχυση της ερασιτεχνικής δημιουργίας που θα 'χει ταξική σκοπιά και κατεύθυνση.