Σαββίδης Παναγιώτης
Κατερίνη
Στην εποχή που η οικονομική κρίση του καπιταλισμού δείχνει τα δόντια της και η διέξοδος προς όφελος του συστήματος, του κεφαλαίου, υποσκάπτει το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, γενικότερα του λάου, η πάλη του κοινωνικού υποκειμένου (εργατική τάξη + κοινωνικοί σύμμαχοι) που αντικειμενικά έχουν συμφέρον για την ανατροπή του, φέρνουν στο προσκήνιο νέα σύνθετα προβλήματα για αυτούς, που πρέπει να πάρουμε υπόψη μας, για την ενίσχυση της ταξικής πάλης στη χώρα μας.
Η απαξίωση της εργατικής δύναμης εκφράζεται στην οικονομική κρίση, με χιλιάδες απολύσεις εργατών από το κλείσιμο επιχειρήσεων, με την κατακόρυφη υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης (μισθούς, ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα), με την αύξηση της ανεργίας.
Παράλληλα, τμήματα των μικρομεσαίων αδυνατούν να συνεχίσουν την οικονομική τους δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να πλασάρονται στους εκατομμύρια ανέργους, μαζί με νέους επιστήμονες, που επιταχύνεται η προλεταριοποίησή τους, μέσα από τη λεγόμενη «απελευθέρωση» επαγγελμάτων και τη διείσδυση του μεγάλου κεφαλαίου σε τομείς παροχής υπηρεσιών και κοινωνικών δομών.
Ολα αυτά έχουν σαν αποτέλεσα να δυσκολεύει ακόμα περισσότερο η ζωή της εργατικής τάξης, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, τα αδιέξοδα να μεγαλώνουν, η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα να γενικεύεται.
Αυτή η κατάσταση αντικειμενικά επιβαρύνει μέλη και στελέχη του Κόμματος, αφού και οι ίδιοι τμήμα της κοινωνίας, ζούνε στο πετσί τους και ίσως με χειρότερο τρόπο τις συνέπειες των αντιλαϊκών, αντεργατικών επιλογών, με στόχο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος σαν συνειδητό κομμάτι της πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, δρουν πρωτοπόρα, δραστήρια, με στόχο την κοινωνική απελευθέρωση, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Οντας οργανωμένοι στο Κόμμα της εργατικής τάξης, είναι επιφορτισμένοι με σύνθετα καθήκοντα και απαιτητικότητα αναλόγως τη χρέωση, που απορρέουν από το γενικό πολιτικό καθήκον, της ανασύνταξης του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, για την αντεπίθεση.
Τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος πρέπει να ανταποκριθούν σε αυτό το πολιτικό καθήκον και η αφοσίωσή τους σε αυτό πρέπει να διαπερνά τις ζυμώσεις και διεργασίες που κάνουν. Να γίνεται με ζωντανό, ουσιαστικό τρόπο, όχι σαν ένα τυπικό καθήκον που πρέπει να διεκπεραιωθεί και σαν δείκτης να φιγουράρει σε κάποιο οργανωτικό σχεδιάγραμμα. Οχι ότι δεν χρειάζονται και αυτά, για να ξέρουμε πού είμαστε, τι κάνουμε, πώς προχωράμε, πού και σε ποιους ακουμπάει η πολιτική μας.
Οι ζυμώσεις του σήμερα, πέρα απ' όλα τα άλλα, πρέπει να έχουν στόχο τη χειραφέτηση του λαού από την αστική πολιτική, αστική ιδεολογία, για την ταξική ενότητα των εργαζομένων, τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.
Πολλές φορές, ενώ υπάρχει συμφωνία για όλα τα παραπάνω, όταν είναι να προχωρήσουνε στη ζωή, με βάση το γενικό σχέδιο που έχει η κάθε Οργάνωση, υπάρχει δυσκολία.
Πολλά στελέχη, κυρίως Τομεακών Οργανώσεων, μέλη ΤΕ, Γραμματείς, Γραφεία ΚΟΒ, ενώ έχουν τη διάθεση να προσφέρουν, πολλές φορές είναι πίσω από τις απαιτήσεις που χρειάζεται η ταξική πάλη σήμερα. Και δεν μιλάμε για το πόσο μελετάνε την πολιτική του Κόμματος καθημερινά, συστηματικά, κατά πόσο αφομοίωσαν το Πρόγραμμα του Κόμματος, τη στρατηγική του, που είναι στοιχεία και αυτά και σίγουρα δεν είναι όλα λυμένα.
Αυτά τα στελέχη αποτελούν σημαντικό κρίκο της συνολικής - γενικής δουλειάς του Κόμματος, στην κατεύθυνση της ενιαίας πολιτικο-ιδεολογικής, οργανωτικής δράσης και παρέμβασης. Χωρίς αυτό να έρχεται σε αντιπαράθεση με άλλους τομείς δουλειάς, που πρέπει να όλα να δρουν αλληλένδετα και ενιαία, στο βασικό στόχο, στη συγκέντρωση λαϊκών δυνάμεων, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, για την ανατροπή.
Σε πολλά από αυτά τα στελέχη και όντας νέα στην ηλικία, η καθοδήγησή τους δεν φτάνει μόνο στο να τους αναθέτουμε καθήκοντα και να ελέγχουμε απλά την υλοποίησή τους. Πρέπει να σταθούμε περισσότερο και κυρίως σε αυτό που λέγεται ατομική συντροφική συζήτηση και να μάθουν και αυτά να δουλεύουν έτσι με τους συντρόφους που καθοδηγούν.
Πολλά στελέχη που έχουν δυνατότητες, διάθεση, στην πορεία χάνονται ή, η προσφορά τους είναι μειωμένη από αυτό που μπορούν, σε σχέση με αυτό που είχαν δείξει στο παρελθόν.
Δυστυχώς η καθημερινότητα και κυρίως σήμερα με την οικονομική κρίση να είναι αμείλικτη, αυτό αντικειμενικά αγγίζει και της γραμμές μας σε μέλη και στελέχη του Κόμματος.
Δεν πρέπει να βγάζουμε εύκολα συμπέρασμα, αν η δουλειά συντρόφων μένει πίσω, ή δείχνουν στην πορεία μειωμένη διάθεση για προσφορά, που πολλές φορές τους αφήνουμε στην τύχη τους και στο τέλος τους χάνουμε εντελώς και δεν ξέρουμε τι κάνουν, ενώ πριν τους είχαμε (μέλη ΤΕ, υποψήφιοι βουλευτές του Κόμματος, σε ΔΣ εργατικών σωματείων, επαγγελματικών σωματείων, αγροτικών - κτηνοτροφικών συλλόγων, υποψήφιοι σε τοπικές εκλογές κ.ά.). Δεν πρέπει να χάνεται έτσι ένας σύντροφος, χρειάζεται άλλη αντιμετώπιση, τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ δεν είναι με ημερομηνία λέξεως, δεν είναι αναλώσιμα.
Χρειάζεται να το βασανίσουμε περισσότερο, να ενισχύσουμε την συντροφική συζήτηση, να συζητήσουμε με συντρόφους, στελέχη, πέρα από τις συνεδριάσεις οργάνων, ΓΣ, ΚΟΒ, πώς ζει ο σύντροφος, αν εργάζεται, αν τα βγάζει πέρα, μπορεί να πληρώσει το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο, πώς είναι το οικογενειακό του περιβάλλον, αν υπάρχουν άλλα προβλήματα όπως υγείας, πώς τα αντιμετωπίζει κ.ά. Είναι σημαντικά στοιχεία, που έχουν να κάνουν με την ψυχοδομή των δυνάμεών μας, που πρέπει να πάρουμε υπόψη και στον σχεδιασμό πριν αναθέσουμε καθήκοντα και καταμερίσουμε δυνάμεις.
Πολλές φόρες τα προσωπικά ζητήματα που βασανίζουν έναν σύντροφο δεν έρχονται στην Οργάνωση. Βαραίνουν όμως τον σύντροφο που έχει καθήκοντα στην Οργάνωση να τρέξει.
Ο σύντροφος δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντα του Κόμματος ή ανταποκρίνεται με ελαφρά τη καρδία, αφού τα προσωπικά του θέματα - ζητήματα τον πάνε πίσω, ενώ θέλει να προσφέρει. Ετσι εκτίθεται αρνητικά, με αποτέλεσμα αυτό να μην βοηθάει τον σύντροφο και στην τελική κανέναν, γιατί η κριτική και η αυτοκριτική που θα γίνει ενδεχομένως σε κάποιο Οργανο η στην ΚΟΒ, γίνεται με πολλή υποκειμενισμό, χωρίς να υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα και πολλές φόρες πέφτει πολύ «μαστίγωμα» ή «αυτομαστίγωμα» και χάνουμε την ουσία και αυτό που θέλουμε να βγει από μια κριτική ή αυτοκριτική κομμουνιστικών αρχών.
Πιστεύω αν αυτά τα ζητήματα κυρίως οι Επιτροπές Περιοχών τα έπαιρναν περισσότερο υπόψη, θα είχαμε πολλαπλάσιο κέρδος και οφέλη για τους στόχους και τους σκοπούς του Κόμματος.
Κατερίνη
Στην εποχή που η οικονομική κρίση του καπιταλισμού δείχνει τα δόντια της και η διέξοδος προς όφελος του συστήματος, του κεφαλαίου, υποσκάπτει το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, γενικότερα του λάου, η πάλη του κοινωνικού υποκειμένου (εργατική τάξη + κοινωνικοί σύμμαχοι) που αντικειμενικά έχουν συμφέρον για την ανατροπή του, φέρνουν στο προσκήνιο νέα σύνθετα προβλήματα για αυτούς, που πρέπει να πάρουμε υπόψη μας, για την ενίσχυση της ταξικής πάλης στη χώρα μας.
Η απαξίωση της εργατικής δύναμης εκφράζεται στην οικονομική κρίση, με χιλιάδες απολύσεις εργατών από το κλείσιμο επιχειρήσεων, με την κατακόρυφη υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης (μισθούς, ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα), με την αύξηση της ανεργίας.
Παράλληλα, τμήματα των μικρομεσαίων αδυνατούν να συνεχίσουν την οικονομική τους δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να πλασάρονται στους εκατομμύρια ανέργους, μαζί με νέους επιστήμονες, που επιταχύνεται η προλεταριοποίησή τους, μέσα από τη λεγόμενη «απελευθέρωση» επαγγελμάτων και τη διείσδυση του μεγάλου κεφαλαίου σε τομείς παροχής υπηρεσιών και κοινωνικών δομών.
Ολα αυτά έχουν σαν αποτέλεσα να δυσκολεύει ακόμα περισσότερο η ζωή της εργατικής τάξης, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, τα αδιέξοδα να μεγαλώνουν, η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα να γενικεύεται.
Αυτή η κατάσταση αντικειμενικά επιβαρύνει μέλη και στελέχη του Κόμματος, αφού και οι ίδιοι τμήμα της κοινωνίας, ζούνε στο πετσί τους και ίσως με χειρότερο τρόπο τις συνέπειες των αντιλαϊκών, αντεργατικών επιλογών, με στόχο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος σαν συνειδητό κομμάτι της πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, δρουν πρωτοπόρα, δραστήρια, με στόχο την κοινωνική απελευθέρωση, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Οντας οργανωμένοι στο Κόμμα της εργατικής τάξης, είναι επιφορτισμένοι με σύνθετα καθήκοντα και απαιτητικότητα αναλόγως τη χρέωση, που απορρέουν από το γενικό πολιτικό καθήκον, της ανασύνταξης του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, για την αντεπίθεση.
Τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος πρέπει να ανταποκριθούν σε αυτό το πολιτικό καθήκον και η αφοσίωσή τους σε αυτό πρέπει να διαπερνά τις ζυμώσεις και διεργασίες που κάνουν. Να γίνεται με ζωντανό, ουσιαστικό τρόπο, όχι σαν ένα τυπικό καθήκον που πρέπει να διεκπεραιωθεί και σαν δείκτης να φιγουράρει σε κάποιο οργανωτικό σχεδιάγραμμα. Οχι ότι δεν χρειάζονται και αυτά, για να ξέρουμε πού είμαστε, τι κάνουμε, πώς προχωράμε, πού και σε ποιους ακουμπάει η πολιτική μας.
Οι ζυμώσεις του σήμερα, πέρα απ' όλα τα άλλα, πρέπει να έχουν στόχο τη χειραφέτηση του λαού από την αστική πολιτική, αστική ιδεολογία, για την ταξική ενότητα των εργαζομένων, τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.
Πολλές φορές, ενώ υπάρχει συμφωνία για όλα τα παραπάνω, όταν είναι να προχωρήσουνε στη ζωή, με βάση το γενικό σχέδιο που έχει η κάθε Οργάνωση, υπάρχει δυσκολία.
Πολλά στελέχη, κυρίως Τομεακών Οργανώσεων, μέλη ΤΕ, Γραμματείς, Γραφεία ΚΟΒ, ενώ έχουν τη διάθεση να προσφέρουν, πολλές φορές είναι πίσω από τις απαιτήσεις που χρειάζεται η ταξική πάλη σήμερα. Και δεν μιλάμε για το πόσο μελετάνε την πολιτική του Κόμματος καθημερινά, συστηματικά, κατά πόσο αφομοίωσαν το Πρόγραμμα του Κόμματος, τη στρατηγική του, που είναι στοιχεία και αυτά και σίγουρα δεν είναι όλα λυμένα.
Αυτά τα στελέχη αποτελούν σημαντικό κρίκο της συνολικής - γενικής δουλειάς του Κόμματος, στην κατεύθυνση της ενιαίας πολιτικο-ιδεολογικής, οργανωτικής δράσης και παρέμβασης. Χωρίς αυτό να έρχεται σε αντιπαράθεση με άλλους τομείς δουλειάς, που πρέπει να όλα να δρουν αλληλένδετα και ενιαία, στο βασικό στόχο, στη συγκέντρωση λαϊκών δυνάμεων, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, για την ανατροπή.
Σε πολλά από αυτά τα στελέχη και όντας νέα στην ηλικία, η καθοδήγησή τους δεν φτάνει μόνο στο να τους αναθέτουμε καθήκοντα και να ελέγχουμε απλά την υλοποίησή τους. Πρέπει να σταθούμε περισσότερο και κυρίως σε αυτό που λέγεται ατομική συντροφική συζήτηση και να μάθουν και αυτά να δουλεύουν έτσι με τους συντρόφους που καθοδηγούν.
Πολλά στελέχη που έχουν δυνατότητες, διάθεση, στην πορεία χάνονται ή, η προσφορά τους είναι μειωμένη από αυτό που μπορούν, σε σχέση με αυτό που είχαν δείξει στο παρελθόν.
Δυστυχώς η καθημερινότητα και κυρίως σήμερα με την οικονομική κρίση να είναι αμείλικτη, αυτό αντικειμενικά αγγίζει και της γραμμές μας σε μέλη και στελέχη του Κόμματος.
Δεν πρέπει να βγάζουμε εύκολα συμπέρασμα, αν η δουλειά συντρόφων μένει πίσω, ή δείχνουν στην πορεία μειωμένη διάθεση για προσφορά, που πολλές φορές τους αφήνουμε στην τύχη τους και στο τέλος τους χάνουμε εντελώς και δεν ξέρουμε τι κάνουν, ενώ πριν τους είχαμε (μέλη ΤΕ, υποψήφιοι βουλευτές του Κόμματος, σε ΔΣ εργατικών σωματείων, επαγγελματικών σωματείων, αγροτικών - κτηνοτροφικών συλλόγων, υποψήφιοι σε τοπικές εκλογές κ.ά.). Δεν πρέπει να χάνεται έτσι ένας σύντροφος, χρειάζεται άλλη αντιμετώπιση, τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ δεν είναι με ημερομηνία λέξεως, δεν είναι αναλώσιμα.
Χρειάζεται να το βασανίσουμε περισσότερο, να ενισχύσουμε την συντροφική συζήτηση, να συζητήσουμε με συντρόφους, στελέχη, πέρα από τις συνεδριάσεις οργάνων, ΓΣ, ΚΟΒ, πώς ζει ο σύντροφος, αν εργάζεται, αν τα βγάζει πέρα, μπορεί να πληρώσει το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο, πώς είναι το οικογενειακό του περιβάλλον, αν υπάρχουν άλλα προβλήματα όπως υγείας, πώς τα αντιμετωπίζει κ.ά. Είναι σημαντικά στοιχεία, που έχουν να κάνουν με την ψυχοδομή των δυνάμεών μας, που πρέπει να πάρουμε υπόψη και στον σχεδιασμό πριν αναθέσουμε καθήκοντα και καταμερίσουμε δυνάμεις.
Πολλές φόρες τα προσωπικά ζητήματα που βασανίζουν έναν σύντροφο δεν έρχονται στην Οργάνωση. Βαραίνουν όμως τον σύντροφο που έχει καθήκοντα στην Οργάνωση να τρέξει.
Ο σύντροφος δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντα του Κόμματος ή ανταποκρίνεται με ελαφρά τη καρδία, αφού τα προσωπικά του θέματα - ζητήματα τον πάνε πίσω, ενώ θέλει να προσφέρει. Ετσι εκτίθεται αρνητικά, με αποτέλεσμα αυτό να μην βοηθάει τον σύντροφο και στην τελική κανέναν, γιατί η κριτική και η αυτοκριτική που θα γίνει ενδεχομένως σε κάποιο Οργανο η στην ΚΟΒ, γίνεται με πολλή υποκειμενισμό, χωρίς να υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα και πολλές φόρες πέφτει πολύ «μαστίγωμα» ή «αυτομαστίγωμα» και χάνουμε την ουσία και αυτό που θέλουμε να βγει από μια κριτική ή αυτοκριτική κομμουνιστικών αρχών.
Πιστεύω αν αυτά τα ζητήματα κυρίως οι Επιτροπές Περιοχών τα έπαιρναν περισσότερο υπόψη, θα είχαμε πολλαπλάσιο κέρδος και οφέλη για τους στόχους και τους σκοπούς του Κόμματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου