Βασίλης Αμπελογιάννης
Μέλος Κομματικής Επιτροπής Αιγαίου
Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο. Στη Θέση 40 χαρακτηρίζεται - σωστά - σαν κρίσιμο ζήτημα η αντιστοίχιση της καθοδηγητικής δουλειάς με τις σημερινές ανάγκες. Αναγορεύονται ακόμα - πάλι σωστά - σαν κρίκος για την επίτευξή της ως άνω αντιστοίχισης τα Τομεακά Οργανα.
Από την όλη μελέτη της Θέσης 40 γίνεται κατανοητό πως το βάρος πέφτει στην καθοδήγηση των Τομεακών Επιτροπών από τη Κεντρική Επιτροπή και τις Επιτροπές Περιοχών. Που θα πρέπει να δίνουν τέτοια καθοδηγητική βοήθεια στις Τομεακές Επιτροπές, ώστε αυτές να γίνουν πραγματικό επιτελείο μάχης και, μελετώντας την εξέλιξη της κοινωνικής σύνθεσης του χώρου ευθύνης τους, την πορεία της οικονομίας του, τις αλλαγές που συντελούνται στη διάρθρωση της εργατικής τάξης και των άλλων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, εχθρικών και φιλικών, να είναι σε θέση να εξειδικεύουν τις γενικές κατευθύνσεις.
Στον Τομέα, λοιπόν, θα γίνεται η εξειδίκευση. Αυτός θα εξειδικεύει. Και για να γίνει ικανός να εξειδικεύει, οι Θέσεις θεωρούν σαν κεντρικό ζήτημα την απόκτηση από τα στελέχη του ένα ορισμένο επίπεδο διαλεκτικής υλιστικής σκέψης.
Θεωρώ απόλυτα σωστή αυτή τη Θέση. Η απόκτηση ενός καλού επιπέδου διαλεκτικής υλιστικής σκέψης από τα στελέχη ενός Τομέα - και όχι μόνον από τα στελέχη - είναι απαραίτητη και πολλαπλά χρήσιμη.
1) Οπλίζει τα στελέχη με «αντισώματα» για να μπορέσουν να αντέξουν στη πολύπλευρη επίθεση που δέχονται από τον ταξικό αντίπαλο με ιδεολογήματα, συκοφαντίες, ρουσφέτια, εκβιασμούς κ.λπ.
2) Διαμορφώνει μια ασφαλιστική δικλίδα που θα εμποδίζει το στέλεχος και κατ' επέκταση το Τομεακό Οργανο να «ξεφύγει» από τη γραμμή, να «γλιστρήσει», στο όνομα της εξειδίκευσης στο χώρο.
3) Κάνει πιο αποτελεσματική την όλη του προσπάθεια να πείσει για την επικαιρότητα και την αναγκαιότητα του στρατηγικού μας στόχου, σε αντιπαράθεση με τις στρατηγικές των αστικών κομμάτων.
Εξειδίκευση, λοιπόν, αλλά και γενίκευση από τα Τομεακά Οργανα. Πόσες, όμως, δυσκολίες έχει αυτή η αποστολή τους; Και πόσους κινδύνους κρύβει;
Πρώτη δυσκολία: Στο όνομα της πίεσης των καθημερινών, άμεσων καθηκόντων να αναβάλλεται «για αργότερα» και η εξειδίκευση και η γενίκευση. Αυτό θα συμβεί αν τα θεωρήσουμε σαν δύο επιπλέον καθήκοντα και όχι σαν δύο σημαντικές πλευρές του κάθε - κυριολεκτικά του κάθε - καθήκοντος.
Δεύτερη δυσκολία: Οι δύο αυτές διαδικασίες να γίνονται ξεκομμένες από τη δράση, να μην υπηρετεί δηλαδή η εξειδίκευση μια συγκεκριμένη δραστηριότητα και να μη γενικεύεται αμέσως μετά η πείρα από την ίδια τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Να γίνονται δηλαδή «για να γίνονται».
Πρώτος κίνδυνος: Στο όνομα της εξειδίκευσης να υπερπροβάλλεται η «ιδιαιτερότητα» και τμήμα της θέσης - ή και ολόκληρη η θέση - σε ένα ζήτημα να μην παλεύεται, να αποσιωπάται ή και να «κόβεται» από το Τομεακό Οργανο ή το αρμόδιο στέλεχος στον Τομέα. Να εφαρμόζεται, δηλαδή, και να υλοποιείται όποιο τμήμα των θέσεων αρέσει ή θεωρείται πιο εύκολο, και αυτό να γίνεται με άλλοθι την εξειδίκευση.
Δεύτερος κίνδυνος: Στο όνομα της γενίκευσης το Τομεακό Οργανο να αποσπάται από την αντικειμενική πραγματικότητα, που το θέλει να έχει ευθύνη για έναν πεπερασμένο χώρο, κλαδικό ή εδαφικό, και να βγάζει συμπεράσματα για όλη την εργατική τάξη, για όλη την Ελλάδα. Να έρχονται έτσι τα συμπεράσματά του σε πιθανή διάσταση με τα συμπεράσματα που θα βγάλει η ΚΕ του Κόμματος, που είναι και η υπεύθυνη και η αρμόδια για να γενικεύσει πανελλαδικά.
Αν δεν ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και δεν προσέξουμε τους κινδύνους είναι εύκολο να γλιστρήσουμε στον οπορτουνισμό, χωρίς καν να το καταλάβουμε.
Υπάρχουν «καλούπια» καθοδηγητικής βοήθειας προς τους Τομείς σε αυτά τα ζητήματα; Νομίζω πως όχι. Ούτε καν «καλούπια» ιεράρχησης στόχων δεν μπορούν να υπάρχουν. Και αυτό γιατί άλλο είναι το περιεχόμενο των ευθυνών ενός Τομέα κλαδικού και άλλο ενός Τομέα εδαφικού. Αλλά και μεταξύ των εδαφικών Τομέων υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Ο Τομέας της Λέσβου π.χ. έχει στην ευθύνη του Εργατικό Κέντρο (στο ΠΑΜΕ), Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων (9 σύλλογοι στην ΠΑΣΥ), Ομοσπονδία των ΕΒΕ (στην ΠΑΣΕΒΕ), Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ (είμαστε μειοψηφία), Δήμο (με τρεις δημοτικούς συμβούλους), σχολεία και εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, έξι πανεπιστημιακές σχολές και την έδρα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Νοσοκομείο, ΠΕΔΥ και κάμποσα Κέντρα Υγείας και αγροτικά Ιατρεία, την έδρα της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, βουλευτή, λιμάνι και αεροδρόμιο, τη μεγαλύτερη πύλη ροών προσφύγων στην Ελλάδα, γύρω στους 6.000 πρόσφυγες και μετανάστες μόνιμα στο νησί και διάφορα άλλα. Ολα αυτά σε μια περιοχή που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και με μεγάλη συγκέντρωση ενστόλων.
Είναι φανερό πως σε άλλους Τομείς κάποιες από αυτές τις ευθύνες δεν υπάρχουν καν. Είναι ακόμα φανερό πως η ιεράρχηση των διαφόρων ευθυνών στη Λέσβο οφείλει να πάρει υπόψη της το ειδικό βάρος που έχει ο καθένας από αυτούς τους τομείς στη στρατηγική του Κόμματος.
Πού κατά τη γνώμη μου πρέπει να εστιαστεί η καθοδηγητική βοήθεια προς το Τομεακό Οργανο;
1) Στον έλεγχο, ώστε τα στελέχη να μελετούν συστηματικά και διεξοδικά όλα τα σημειώματα που φτάνουν στους Τομείς από την καθοδήγηση. Αν δεν γνωρίζεις επακριβώς μία θέση πώς θα την εξειδικεύσεις;
2) Στην οργάνωση και τον έλεγχο της διαδικασίας απόκτησης και στερέωσης υλιστικής, διαλεκτικής σκέψης, πρώτα και κύρια από τα στελέχη αλλά και από τα μέλη. Εδώ χρειάζεται να πολλαπλασιαστούν οι κομματικές σχολές αλλά και τα σεμινάρια, που πρέπει να παρακολουθούν όλα τα στελέχη περιοδικά. Επιπλέον η μελέτη του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ είναι απολύτως απαραίτητη από όλα τα στελέχη.
3) Στην κατάκτηση, κύρια από τα στελέχη:
- της ικανότητας να αναζητούν τα αναγκαία και ικανά στοιχεία - δεδομένα, που απαιτούνται για να φτάσουν στη γενίκευση,
- της ικανότητας να εκτιμούν σωστά κάθε ένα από αυτά τα στοιχεία,
- της ικανότητας να μην χάνουν από το κέντρο της προσοχής τους γενικότερα κριτήρια που όμως - όπως σημειώνουν οι Θέσεις της ΚΕ - αυτά πρέπει να κρίνουν το βαθμό επιτυχίας κάθε δραστηριότητας, όπως π.χ. η οικοδόμηση.
Η αντιστοίχιση της δουλειάς μας με τις απαιτήσεις που μας βάζει κάθε φορά η ταξική πάλη είναι ένα σύνθετο και δύσκολο καθήκον. Πεποίθησή μου είναι πως το μπορούμε.
Μέλος Κομματικής Επιτροπής Αιγαίου
Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο. Στη Θέση 40 χαρακτηρίζεται - σωστά - σαν κρίσιμο ζήτημα η αντιστοίχιση της καθοδηγητικής δουλειάς με τις σημερινές ανάγκες. Αναγορεύονται ακόμα - πάλι σωστά - σαν κρίκος για την επίτευξή της ως άνω αντιστοίχισης τα Τομεακά Οργανα.
Από την όλη μελέτη της Θέσης 40 γίνεται κατανοητό πως το βάρος πέφτει στην καθοδήγηση των Τομεακών Επιτροπών από τη Κεντρική Επιτροπή και τις Επιτροπές Περιοχών. Που θα πρέπει να δίνουν τέτοια καθοδηγητική βοήθεια στις Τομεακές Επιτροπές, ώστε αυτές να γίνουν πραγματικό επιτελείο μάχης και, μελετώντας την εξέλιξη της κοινωνικής σύνθεσης του χώρου ευθύνης τους, την πορεία της οικονομίας του, τις αλλαγές που συντελούνται στη διάρθρωση της εργατικής τάξης και των άλλων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, εχθρικών και φιλικών, να είναι σε θέση να εξειδικεύουν τις γενικές κατευθύνσεις.
Στον Τομέα, λοιπόν, θα γίνεται η εξειδίκευση. Αυτός θα εξειδικεύει. Και για να γίνει ικανός να εξειδικεύει, οι Θέσεις θεωρούν σαν κεντρικό ζήτημα την απόκτηση από τα στελέχη του ένα ορισμένο επίπεδο διαλεκτικής υλιστικής σκέψης.
Θεωρώ απόλυτα σωστή αυτή τη Θέση. Η απόκτηση ενός καλού επιπέδου διαλεκτικής υλιστικής σκέψης από τα στελέχη ενός Τομέα - και όχι μόνον από τα στελέχη - είναι απαραίτητη και πολλαπλά χρήσιμη.
1) Οπλίζει τα στελέχη με «αντισώματα» για να μπορέσουν να αντέξουν στη πολύπλευρη επίθεση που δέχονται από τον ταξικό αντίπαλο με ιδεολογήματα, συκοφαντίες, ρουσφέτια, εκβιασμούς κ.λπ.
2) Διαμορφώνει μια ασφαλιστική δικλίδα που θα εμποδίζει το στέλεχος και κατ' επέκταση το Τομεακό Οργανο να «ξεφύγει» από τη γραμμή, να «γλιστρήσει», στο όνομα της εξειδίκευσης στο χώρο.
3) Κάνει πιο αποτελεσματική την όλη του προσπάθεια να πείσει για την επικαιρότητα και την αναγκαιότητα του στρατηγικού μας στόχου, σε αντιπαράθεση με τις στρατηγικές των αστικών κομμάτων.
Εξειδίκευση, λοιπόν, αλλά και γενίκευση από τα Τομεακά Οργανα. Πόσες, όμως, δυσκολίες έχει αυτή η αποστολή τους; Και πόσους κινδύνους κρύβει;
Πρώτη δυσκολία: Στο όνομα της πίεσης των καθημερινών, άμεσων καθηκόντων να αναβάλλεται «για αργότερα» και η εξειδίκευση και η γενίκευση. Αυτό θα συμβεί αν τα θεωρήσουμε σαν δύο επιπλέον καθήκοντα και όχι σαν δύο σημαντικές πλευρές του κάθε - κυριολεκτικά του κάθε - καθήκοντος.
Δεύτερη δυσκολία: Οι δύο αυτές διαδικασίες να γίνονται ξεκομμένες από τη δράση, να μην υπηρετεί δηλαδή η εξειδίκευση μια συγκεκριμένη δραστηριότητα και να μη γενικεύεται αμέσως μετά η πείρα από την ίδια τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Να γίνονται δηλαδή «για να γίνονται».
Πρώτος κίνδυνος: Στο όνομα της εξειδίκευσης να υπερπροβάλλεται η «ιδιαιτερότητα» και τμήμα της θέσης - ή και ολόκληρη η θέση - σε ένα ζήτημα να μην παλεύεται, να αποσιωπάται ή και να «κόβεται» από το Τομεακό Οργανο ή το αρμόδιο στέλεχος στον Τομέα. Να εφαρμόζεται, δηλαδή, και να υλοποιείται όποιο τμήμα των θέσεων αρέσει ή θεωρείται πιο εύκολο, και αυτό να γίνεται με άλλοθι την εξειδίκευση.
Δεύτερος κίνδυνος: Στο όνομα της γενίκευσης το Τομεακό Οργανο να αποσπάται από την αντικειμενική πραγματικότητα, που το θέλει να έχει ευθύνη για έναν πεπερασμένο χώρο, κλαδικό ή εδαφικό, και να βγάζει συμπεράσματα για όλη την εργατική τάξη, για όλη την Ελλάδα. Να έρχονται έτσι τα συμπεράσματά του σε πιθανή διάσταση με τα συμπεράσματα που θα βγάλει η ΚΕ του Κόμματος, που είναι και η υπεύθυνη και η αρμόδια για να γενικεύσει πανελλαδικά.
Αν δεν ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και δεν προσέξουμε τους κινδύνους είναι εύκολο να γλιστρήσουμε στον οπορτουνισμό, χωρίς καν να το καταλάβουμε.
Υπάρχουν «καλούπια» καθοδηγητικής βοήθειας προς τους Τομείς σε αυτά τα ζητήματα; Νομίζω πως όχι. Ούτε καν «καλούπια» ιεράρχησης στόχων δεν μπορούν να υπάρχουν. Και αυτό γιατί άλλο είναι το περιεχόμενο των ευθυνών ενός Τομέα κλαδικού και άλλο ενός Τομέα εδαφικού. Αλλά και μεταξύ των εδαφικών Τομέων υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Ο Τομέας της Λέσβου π.χ. έχει στην ευθύνη του Εργατικό Κέντρο (στο ΠΑΜΕ), Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων (9 σύλλογοι στην ΠΑΣΥ), Ομοσπονδία των ΕΒΕ (στην ΠΑΣΕΒΕ), Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ (είμαστε μειοψηφία), Δήμο (με τρεις δημοτικούς συμβούλους), σχολεία και εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, έξι πανεπιστημιακές σχολές και την έδρα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Νοσοκομείο, ΠΕΔΥ και κάμποσα Κέντρα Υγείας και αγροτικά Ιατρεία, την έδρα της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, βουλευτή, λιμάνι και αεροδρόμιο, τη μεγαλύτερη πύλη ροών προσφύγων στην Ελλάδα, γύρω στους 6.000 πρόσφυγες και μετανάστες μόνιμα στο νησί και διάφορα άλλα. Ολα αυτά σε μια περιοχή που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και με μεγάλη συγκέντρωση ενστόλων.
Είναι φανερό πως σε άλλους Τομείς κάποιες από αυτές τις ευθύνες δεν υπάρχουν καν. Είναι ακόμα φανερό πως η ιεράρχηση των διαφόρων ευθυνών στη Λέσβο οφείλει να πάρει υπόψη της το ειδικό βάρος που έχει ο καθένας από αυτούς τους τομείς στη στρατηγική του Κόμματος.
Πού κατά τη γνώμη μου πρέπει να εστιαστεί η καθοδηγητική βοήθεια προς το Τομεακό Οργανο;
1) Στον έλεγχο, ώστε τα στελέχη να μελετούν συστηματικά και διεξοδικά όλα τα σημειώματα που φτάνουν στους Τομείς από την καθοδήγηση. Αν δεν γνωρίζεις επακριβώς μία θέση πώς θα την εξειδικεύσεις;
2) Στην οργάνωση και τον έλεγχο της διαδικασίας απόκτησης και στερέωσης υλιστικής, διαλεκτικής σκέψης, πρώτα και κύρια από τα στελέχη αλλά και από τα μέλη. Εδώ χρειάζεται να πολλαπλασιαστούν οι κομματικές σχολές αλλά και τα σεμινάρια, που πρέπει να παρακολουθούν όλα τα στελέχη περιοδικά. Επιπλέον η μελέτη του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ είναι απολύτως απαραίτητη από όλα τα στελέχη.
3) Στην κατάκτηση, κύρια από τα στελέχη:
- της ικανότητας να αναζητούν τα αναγκαία και ικανά στοιχεία - δεδομένα, που απαιτούνται για να φτάσουν στη γενίκευση,
- της ικανότητας να εκτιμούν σωστά κάθε ένα από αυτά τα στοιχεία,
- της ικανότητας να μην χάνουν από το κέντρο της προσοχής τους γενικότερα κριτήρια που όμως - όπως σημειώνουν οι Θέσεις της ΚΕ - αυτά πρέπει να κρίνουν το βαθμό επιτυχίας κάθε δραστηριότητας, όπως π.χ. η οικοδόμηση.
Η αντιστοίχιση της δουλειάς μας με τις απαιτήσεις που μας βάζει κάθε φορά η ταξική πάλη είναι ένα σύνθετο και δύσκολο καθήκον. Πεποίθησή μου είναι πως το μπορούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου