Επαναστατικό κόμμα νέου τύπου - κόμμα παντός καιρού

Τσεπελίκας Χρήστος
Πάτρα

Πράγματι είμαστε στο πέρασμα, το ζήτημα είναι πώς και πότε. Υπάρχει η άποψη ότι ο καπιταλισμός, ό,τι είχε να δώσει το έδωσε. Κατά τη γνώμη μου, είναι βαθιά λαθεμένη. Ο καπιταλισμός ποτέ δεν ήταν φιλεύσπλαχνος για να δίνει. Η εργατική τάξη με την πάλη της αποσπούσε κατακτήσεις, εκτιμώντας πάντα τις δικές της δυνάμεις και αξιοποιώντας τον παγκόσμιο συσχετισμό.
Σήμερα, με έναν καπιταλισμό στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, βαθιά σάπιο, παρασιτικό, χρειάζεται συγκρότηση ενός αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού μετώπου που εκ των πραγμάτων θα έχει αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα. Ο,τι αποσπάται σήμερα πρέπει να ανοίγει τον δρόμο για το πέρασμα από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Σε ένα σύστημα γερασμένο, άρρωστο και ο παραμικρός πυρετός δημιουργεί προβλήματα επιβίωσης. Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, η πάλη ενάντια στον επερχόμενο πόλεμο, η υπεράσπιση της ειρήνης συσπειρώνουν ευρύτερες λαϊκές μάζες, συγκεντρώνουν δυνάμεις, δημιουργούν προβλήματα στους αστούς για την πραγματοποίηση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αλλά και ακόμα όταν έρθει η πάλη ενάντια στον εισβολέα και στην ίδια την ντόπια αστική τάξη, θα γίνεται με καλύτερες προϋποθέσεις στον δρόμο και για την εκτόπιση του εισβολέα και για το γκρέμισμα της εξουσίας ντόπιων και ξένων αστών. Ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στα μονοπώλια πρέπει να είναι αγώνας για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ εδώ και τώρα. Η πάλη έτσι και αλλιώς εξ αντικειμένου σχετίζεται και με το πέρασμα.

Η διεκδίκηση από το εργατικό κίνημα αιτημάτων που καλυτερεύουν τη ζωή του λαού μας και της εργατικής τάξης, δημιουργεί προϋποθέσεις για απόσπαση κατακτήσεων και επιφέρει συντριπτικά χτυπήματα στο σύστημα. Αιτήματα όπως τα ψηλότερα μεροκάματα, η καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας, η μόνιμη και σταθερή εργασία, οι συντάξεις, το δικαίωμα για δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, η καλυτέρευση της ζωής στη γειτονιά, θα παλευτούν κυρίως στους χώρους δουλειάς αλλά και σε χώρους όπου ζει και δραστηριοποιείται ο λαός και η νεολαία μας. Κατακτήσεις που εκ των πραγμάτων αν αποσπαστούν, τονίζω για ακόμη μια φορά, θα επιφέρουν πλήγματα στο γερασμένο και άρρωστο ετούτο σύστημα.
Η άποψη να οργανώσει ο λαός την πάλη του δεν πρέπει να κυριαρχεί της κλασικής άποψης ενός επαναστατικού κόμματος που είναι να οργανώσουμε την πάλη του λαού μας. Απόψεις ότι ο λαός δεν μας καταλαβαίνει είναι πέρα για πέρα λαθεμένες. Στόχος μας, λοιπόν, μέσα από τη δράση μας είναι η συγκέντρωση δυνάμεων, το μεγάλωμα του Κόμματος, η δημιουργία οργανώσεων κυρίως στους χώρους δουλειάς, στη συνοικία, στο χωριό, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο και όπου αλλού μπορούμε. Σε ένα τοπίο που η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς είναι τρομακτικά πλέον μεγάλη και με την ιδεολογική τρομοκρατία να παίρνει διαστάσεις τυφώνα, εμείς πρέπει να βγούμε μπροστά. Επιβάλλεται να οργανώσουμε αγώνες, κατά τη γνώμη μου, πιο συγκρουσιακούς, πιο δυναμικούς με χαρακτήρα αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό, στη βάση των καθημερινών προβλημάτων που δημιουργεί το καπιταλιστικό σύστημα. Να το αναγκάσουμε, δηλαδή, να αφήσει το τηλεχειριστήριο, να δείξει το πιο σκληρό του πρόσωπο σε όλο του το μεγαλείο. Δεν είναι εύκολο, χρειάζεται όμως να ρισκάρουμε, να γραδάρουμε την κατάσταση. Πρέπει να κάνουμε κατάδυση στην κοίτη, να νιώσουμε τη φλόγα της, να βρούμε τους πρωτοπόρους, να τους ακουμπήσουμε, το αναμμένο υλικό της κοίτης να το κάνουμε λάβα στην επιφάνεια. Η κοίτη έχει υλικό, χρειάζεται όμως να το δουλέψουμε, να κάνουμε ιδεολογική και πολιτική δουλειά καθημερινά με βάση τη Μαρξιστική - Λενινιστική θεωρία μας, να δημιουργήσουμε μέσα από τη δράση μας λαϊκούς αγωνιστές, να σφυρηλατήσουμε συνειδήσεις αγωνιστικές, να αναδείξουμε λαϊκούς αγωνιστές, να συγκεντρώσουμε δυνάμεις, να στρατολογήσουμε νέο αίμα στο Κόμμα μας.
Το παράδειγμα των συντρόφων μας της δημοτικής παράταξης της Πάτρας, που μπορέσαμε να διεμβολίσουμε την κοινωνία, να ακουμπήσουμε τον πατρινό λαό και τελικά να κατακτήσουμε τον δήμο, νομίζω θέλει μελέτη για να βγουν συμπεράσματα. Η πείρα από τη δράση μας, από την πορεία για την ανεργία, η άποψη ότι το θαλάσσιο μέτωπο ανήκει de facto στον πατρινό λαό, η διαμόρφωση του χώρου και η απόδοσή του στους πατρινούς πολίτες ως χώρο αναψυχής, δείχνει τις μεγάλες δυνατότητες ότι, όπου συνδυάζεται η πάλη μας του ειδικού με του γενικού, τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Η εμπειρία από αυτές τις δράσεις πρέπει να μελετηθεί σοβαρά για τον άξονα που πρέπει να χτιστεί η κοινωνική συμμαχία.
Η δράση μας στο σωματείο πρέπει να γίνει πιο έντονη, πιο δυναμική και στα σωματεία που ελέγχουμε αλλά και σε αυτά που είμαστε μειοψηφία. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα, με αφορμή τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες δουλειάς αλλά και τα θανατηφόρα ατυχήματα στα έργα της Ολυμπίας οδού και όχι μόνο, να δημιουργήσουμε ως Ομοσπονδία Οικοδόμων ή Συνδικάτο δράσεις και γεγονότα πιο συγκρουσιακά, που θα έκαναν εντύπωση, θα συζητιόταν, που θα πηγαίνανε ως αποτέλεσμα της ηρωικής δράσης των κομμουνιστών. Πρέπει να οργανώσουμε αγώνες βήμα το βήμα, να βρούμε εργάτες όπου και να δουλεύουν πόρτα την πόρτα, να σπάσουμε το κλίμα της τρομοκρατίας, να δημιουργήσουμε Επιτροπές Αγώνα όπου δεν υπάρχουν, να δραστηριοποιήσουμε σωματεία με τη δουλειά του μυρμηγκιού και την πειθαρχία και να αποδεικνύουμε καθημερινά πως είμαστε κόμμα επαναστατικό.
Η μη ύπαρξη ακόμα του ρεφορμιστικού κινήματος δημιουργεί κενά που μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε, το ΠΑΜΕ πρέπει να διευρύνει την παρέμβασή του έτσι που πραγματικά να παίξει το ρόλο του μετώπου, να συσπειρώσει περισσότερες ομοσπονδίες, σωματεία, Εργατικά Κέντρα, έτσι που να μην κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως στενά παράταξη του Κόμματος. Η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα υπόλοιπα μικρομεσαία - μικροαστικά στρώματα σε ένα μέτωπο αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό, που έτσι και αλλιώς στις σημερινές συνθήκες ταυτίζεται με το αντικαπιταλιστικό, πρέπει να είναι το κύριο μέλημά του. Στη βάση αυτή πρέπει να χτιστεί η κοινωνική συμμαχία.
Οι καιροί είναι δύσκολοι, οι δυσκολίες τρομακτικές, τα σταυροδρόμια πολλά και εμείς με βάση το Μαρξιστικό - Λενινιστικό εργαλείο ανάλυσης πρέπει να αποδείξουμε για ακόμη μια φορά πως είμαστε επαναστατικό κόμμα νέου τύπου, στη βάση της Λενινιστικής αντίληψης και εξ αντικειμένου κόμμα παντός καιρού. Νομίζω πως κάπως έτσι θα πρέπει να είναι η παρέμβασή μας, αλλιώς θα χαθεί πολύτιμος χρόνος και είναι κρίμα, πολύ κρίμα!