Για τη δουλειά μας στις γυναίκες

Εύη Κοντόρα

ΚΟΒ Λογοτεχνών

Οι Θέσεις για το 20ό Συνέδριο του Κόμματός μας, η δομή τους, η έκταση και το περιεχόμενό τους, ο τρόπος προσέγγισης των σύγχρονων φαινομένων της ελληνικής και της διεθνούς πραγματικότητας αποτυπώνουν με σαφήνεια όχι μόνο την πολυπλοκότητα των καταστάσεων μέσα στις οποίες καλούμαστε να δράσουμε σαν κομμουνιστές, αλλά και το μέγεθος της ευθύνης με την οποία αντιμετωπίζουμε την κρισιμότητά τους.

Από την άποψη αυτή, θα σταθώ στο στόχο που έχει αποδοθεί με την έκφραση: Κόμμα παντός καιρού!

Οπως αναφέρεται στη θέση 37, ο στόχος αυτός παραμένει προς κατάκτηση. Το πώς θα εξειδικεύσουμε αυτό το σημείο στη δουλειά στις γυναίκες, είναι ένα από τα καθήκοντα που απαιτούν αμεσότητα και ευελιξία. Γιατί οι γυναίκες από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα που μας ενδιαφέρουν δεν δέχονται εύκολα τις ανατρεπτικές αλλαγές στη ζωή τους, επιδρά στη συνείδησή τους η δύναμη της συνήθειας. Ο δικός μας ρόλος, ωστόσο, είναι να τους δείξουμε την κίνηση που υπάρχει γύρω τους και μέσα τους, έστω κι αν οι ίδιες δεν την καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να την καταλάβουν. Να δουν δηλαδή ξεκάθαρα αυτό που πραγματικά συμβαίνει: Την ίδια τους τη ζωή σε κίνηση, σε εξέλιξη, τους εαυτούς τους και τις σχέσεις τους δυναμικά και όχι στατικά. Η δική μας δουλειά είναι να δώσουμε στην κίνηση το κατάλληλο περιεχόμενο και τη σωστή κατεύθυνση, αφού γνωρίζουμε ότι η κίνηση δεν οδηγεί πάντα προς τα μπρος.

Πώς θα γίνουμε πιο αποτελεσματικές σε αυτό; Ξεκαθαρίζοντας πριν απ' όλα το ρόλο και τη σημασία των Κομματικών Ομάδων των γυναικείων συλλόγων της ΟΓΕ. Συναντάμε συγχύσεις για το περιεχόμενο και την κατεύθυνση του γυναικείου κινήματος, για τη σχέση Κόμματος - κινήματος. Συνήθως οι ΚΟ δυσκολεύονται να εξειδικεύσουν ικανοποιητικά τη δουλειά του Κόμματος στις περιοχές τους μέσα από το γυναικείο σύλλογο. Δυσκολία εκφράζεται και στις ΚΟΒ: Να προγραμματίσουν, να οργανώσουν και να υλοποιήσουν την αυτοτελή κομματική δουλειά στις γυναίκες του χώρου δράσης της ΚΟΒ. Κάτω από το βάρος αυτών των αδυναμιών, ταυτίζεται η αυτοτελής δουλειά του Κόμματος στις γυναίκες με τη δουλειά του Συλλόγου της ΟΓΕ.

Σημαντικό ρόλο παίζει, κατά τη γνώμη μου, ποιος είναι υπεύθυνος στο Τομεακό Οργανο για τη γυναικεία δουλειά. Το καθήκον αυτό είναι δύσκολο και εξειδικευμένο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το γνωρίζει ο υπεύθυνος από πριν, αλλά ότι χρειάζεται να σκύψει πάνω στις ιδιαιτερότητές του, πρώτα πρώτα για να το κατανοήσει. Είναι ένα αντικείμενο που θα το παιδέψει και θα τον παιδέψει. Δεν αποτελεί ένα καθήκον που, λόγω των αντικειμενικών πολλές φορές δυσκολιών, θα αναλάβει το κομματικό στέλεχος που έχει λιγότερες χρεώσεις.

Ενα μεγάλο στοίχημα για εμάς, ιδιαίτερα για τις γυναίκες κομματικά μέλη, είναι να κάνουμε πράξη τη θέση για την πάλη του κομμουνιστή σε μη επαναστατικές συνθήκες, καταφέρνοντας να μην ενσωματωθούμε στη σχετικά «νόμιμη» «ειρηνική» περίοδο. Αυτό, για τις νέες μανάδες με μικρά παιδιά, είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Πρέπει να ρίξουμε βάρος εκεί, γιατί όπου έχεις να κάνεις με παιδιά, χρειάζεται να βρεθεί η χρυσή τομή, ώστε να μην κάνουμε πίσω στη δράση μας, να μη δεχτούμε να νερώσουμε τη συνείδησή μας, αλλά και να μην αποξενωθούμε από τα παιδιά μας. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει η δουλειά στις νεότερες ηλικίες, τόσο σε κομματικό επίπεδο, όσο και από πλευράς κινήματος. Βήματα έχουν γίνει, αλλά χρειάζεται να σκεφτούμε ακόμα καλύτερα, πιο πρωτόβουλα και πρωτοποριακά, αξιοποιώντας και νέο δυναμικό, μέσα και έξω από το Κόμμα.

Είναι ανάγκη να μην ξεχνάμε πως η επιδείνωση στη στήριξη της μητρότητας από το κράτος κάνει τις μητέρες περισσότερο συντηρητικές, αφού είναι δεδομένος σε αυτό το σύστημα ο ατομικός και οικογενειακός χαρακτήρας της ευθύνης για το τι θα γίνει το παιδί μιας οικογένειας. Τις αναγκάζει να βλέπουν τον εαυτό τους σαν τον κύριο υπεύθυνο για το ευ ζην των παιδιών, για την ανατροφή, την υγεία, την εκπαίδευση, το μέλλον τους. Και από εκεί νομίζω προέρχεται το θέμα της εχθρικής αντιμετώπισης των παιδιών των προσφύγων από κάποιες μητέρες, που δεν μπορούν να τα δουν, συνολικά, σαν παιδιά, αλλά σαν απειλή για το δικό τους παιδί, το οποίο δεν έχει άλλο αποκούμπι, όπως πιστεύουν, παρά μόνο τις ίδιες και την οικογένεια. Οι Σύλλογοι Γονέων, σε πολλές περιπτώσεις, παρά τις καλές προσπάθειες των δικών μας δυνάμεων, χάνουν τον συλλογικό χαρακτήρα τους και γίνονται στη συνείδηση των γονιών το βάθρο για να πατήσει η ατομική ανάγκη του καθένα από αυτούς να λύσει τα ζητήματα για το δικό του παιδί και μόνο. Χωρίς πολλές φορές να το συνειδητοποιούν, σπρώχνουν τα παιδιά στην ατομική λύση για οποιοδήποτε μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν στο σχολείο, τα ωθούν στον ανταγωνισμό με τους συμμαθητές τους, στο όνομα μιας προσαρμογής στον μελλοντικό σκληρό κόσμο, χωρίς να σκέφτονται ότι τα παιδιά τους πρέπει να ζήσουν με την προοπτική να τον αλλάξουν. Ομως, για τους γονείς, κυρίως τις μητέρες, το ζητούμενο είναι να επιβιώσουν τα παιδιά τους σε αυτόν, έχοντας αποκτήσει τα χαρακτηριστικά του χαμαιλέοντα, στα οποία χρειάζεται να ασκούνται από πριν.

Νομίζω ότι στον προσανατολισμό των κομμουνιστριών που δρουν στην ΟΓΕ πρέπει να είναι οι θέσεις της για τη γυναικεία ισοτιμία να κατευθυνθούν στα σχολεία, τώρα που υπάρχει και η συζήτηση στα Γυμνάσια για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τα Δικαιώματα των γυναικών. Επίσης, να κάνουμε πιο κατανοητούς στις μικρές ηλικίες τους στόχους που παλεύουμε ως κίνημα, ώστε να βρεθεί ένας κοινός τόπος για συζήτηση, ίσως και για κοινές δράσεις, με τις μητέρες τους που συμμετέχουν ή που επιδιώκουμε να συμμετέχουν στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα. Τέτοιες μπορεί να είναι οι δράσεις για τους πρόσφυγες και την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων, την αλληλεγγύη, τον πόλεμο (παρά τη σχετική απροθυμία να το συζητήσουν οι γονείς), τα ναρκωτικά, κάποιες πολιτιστικές δράσεις.

Νομίζω, τέλος, ότι έχουμε ανάγκη να συνδεθούν η αποκάλυψη όλων των πλευρών της γυναικείας ανισοτιμίας και οι σύγχρονες, διαρκώς εξελισσόμενες, μορφές της με τους στόχους που βάζει το Κόμμα για τη δημιουργία πρωτοπόρας τέχνης. Να απευθυνθούμε στους καλλιτέχνες, με στόχο η δημιουργία της στρατευμένης τέχνης να προσανατολιστεί περισσότερο στο γυναικείο ζήτημα. Η θέση 75 για την αξιοποίηση επιστημόνων και καλλιτεχνών μελών του Κόμματος να εξειδικευτεί και στις πλευρές που αφορούν το γυναικείο ζήτημα, τις γυναίκες από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα που μας ενδιαφέρουν.