Για τη δουλειά στους κλάδους σε μια εδαφική Οργάνωση

Γιώργος Καλαμαράς

Μέλος του Τομεακού Γραφείου Πειραιά της ΚΟ Αττικής

Το σημαντικότερο ζητούμενο και συμφωνώ, που βάζει ως καθήκον το 20ό Συνέδριο του Κόμματός μας, είναι η ανασύνταξη του κινήματος. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι όρος απαραίτητος η ισχυροποίηση, η οικοδόμηση, η στρατολογία στο Κόμμα, στους χώρους στρατηγικής σημασίας που ιεραρχούμε.

Χωρίς καμία αμφιβολία, η εργατική τάξη ως ηγέτιδα δύναμη σήμερα, φορέας της επαναστατικής αλλαγής, πρέπει να ταχθεί συνειδητά με την οργανωμένη πρωτοπορία που στόχο έχει την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Κοινό συμφέρον από αυτό χρειάζεται να αντιληφθούν ότι έχουν όλοι εκείνοι οι μικροί, φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι, έμποροι, βιοτέχνες και αγρότες, που πλήττονται από την πολιτική των μονοπωλίων.

Πώς λοιπόν πρέπει να σχεδιάσουμε και να δράσουμε ιδιαίτερα σε μια εδαφική Οργάνωση, για την υπόθεση της ανασύνταξης του κινήματος και της κοινωνικής συμμαχίας; Πώς δηλαδή μπορεί να αναπτυχθεί μια δουλειά σε περιοχές που ίσως δεν έχουν ή έχουν ελάχιστους μεγάλους συγκεντρωμένους χώρους, αλλά συγκεντρωμένη εργατική τάξη που κατοικεί εκεί, ή υπάρχουν εκατοντάδες μικρομάγαζα και μικροβιοτεχνίες;

Αρχικά πρέπει να μας γίνει συνείδηση και πράξη ότι είναι υπόθεση όλου του Κόμματος το ζήτημα της ανασύνταξης του κινήματος, ανεξάρτητα από το εάν είμαστε εδαφική ή κλαδική Οργάνωση. Ετσι, χρειάζεται να μάθουμε να δουλεύουμε με ιεράρχηση. Δηλαδή, τους εργάτες που δουλεύουν στο λιμάνι, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στην COSCO, σε διάφορα μηχανουργεία, στο ΒΙΠΑΣ, σε εργοτάξια, στην Ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, σε ναυτιλιακές εταιρείες και αλλού.

Για τη δουλειά στη γειτονιά. Πρώτα και κύρια χρειάζεται ο σχεδιασμός μας να ξεφύγει από μια συνήθεια που έχουμε, και τα τελευταία χρόνια αλλάζει, να πηγαίνουμε στα «εύκολα». Χρειάζεται πολλή δουλειά ώστε εφόσον δεν έχεις συγκεντρωμένο χώρο, να βρεις τον εργάτη εκεί που μένει ή δραστηριοποιείται όταν δεν δουλεύει, να αποκτήσεις δεσμούς μαζί του, να σε εμπιστευτεί, να ακουμπήσει πάνω στο Κόμμα και τις θέσεις του. Πρέπει όμως πρώτα να τον βρεις. Αλλη πλευρά με προσανατολισμό στην κλαδική δουλειά είναι εργαζόμενοι στο χώρο του εμπορίου και τον επισιτισμό, που σίγουρα υπάρχουν σε όλες τις γειτονιές. Αρα, συνολικά χρειάζεται τέτοιο σχέδιο, στη γειτονιά, με συγκεκριμένα όμως κριτήρια και τρόπο δουλειάς ώστε να γίνουμε πιο ικανοί στην παρέμβασή μας στην εργατική τάξη που ζει και δουλεύει στις γειτονιές μας.

Αλλο μέρος της κοινωνικής συμμαχίας που σίγουρα έχεις να δουλέψεις αν είσαι εδαφική Οργάνωση είναι οι μικροί ΕΒΕ, βιοτέχνες και αυτοαπασχολούμενοι. Και εδώ χρειάζεται να ξεφύγουμε από το τετριμμένο «να βγούμε μια εξόρμηση στον εμπορικό δρόμο» και βγάλαμε την υποχρέωση. Πρέπει να μπούμε στα στενά, να ψάξουμε, που σίγουρα τους ξέρουμε αλλά δεν τους ιεραρχούμε, τον φτωχό, τον εξαθλιωμένο ΕΒΕ. Τον πιο νέο ηλικιακά, ο οποίος δεν είναι ακόμα τόσο δηλητηριασμένος από τα ιδεολογήματα του χώρου, που πίστεψε πως αν ανοίξει μαγαζί, ίσως να έχει καλύτερη ζωή από το να ήταν εργάτης σε άλλο αφεντικό. Αυτούς πρέπει πρώτα να φέρουμε πιο κοντά στο Κόμμα και στο κίνημα.

Πώς μπορεί όμως να βελτιωθεί αυτή η δουλειά που ήδη γίνεται;

Εδώ η πείρα και η εμπειρία μπορεί να μας βοηθήσει. Βέβαια, συνταγές δεν υπάρχουν αλλά η συλλογική πείρα δείχνει κάποιες κατευθύνσεις.

Με ευθύνη του Τομεακού Γραφείου πρέπει να φτιαχτούν ομάδες ευθύνης ή ΚΟ που θα αναλάβουν να εξειδικεύσουν τη δουλειά σε κάθε περιοχή. Σε αυτές τις ομάδες πρέπει να χρεωθούν δουλειά σύντροφοι α) από τον κλάδο ή το σωματείο είτε εργατικό είτε αυτοαπασχολούμενων που δραστηριοποιείται ή έχει αναφορά εκεί, β) από την περιοχή που θέλουμε να ανοίξουμε τη δουλειά.

Και με αυτόν τον τρόπο ενιαιοποιείς τη δουλειά στον κλάδο. Φτιάχνεις κοινή καταγραφή, έδαφος - κλάδος. Ανοίγεις ζητήματα που ο κλάδος ιεραρχεί, σε κόσμο που η περιοχή ξέρει. Αλλά και το αντίστροφο. Αποκτάται κοινή αντίληψη στον τρόπο δουλειάς. Φέρνεις σε επαφή με τα σωματεία εργατοϋπαλλήλους και ΕΒΕ που ίσως δεν γνώριζαν. Γνωρίζουν οι εδαφικές Οργανώσεις εργάτες που δεν γνώριζαν μέχρι τότε. Από κοινού ανοίγεις ζητήματα που απασχολούν, με όλους τους τρόπους. Με περιοδείες, εξορμήσεις, συζητήσεις, συσκέψεις. Παρεμβαίνεις για μικρά και μεγάλα προβλήματα που απασχολούν, όπως π.χ. ΠΕΔΥ, ΟΑΕΕ, ΔΟΥ, ΔΕΗ, σχολεία, δημοτικά τέλη κ.ά.

Δημιουργείς τις προϋποθέσεις για νέες εγγραφές στα σωματεία. Τη δημιουργία τοπικών παραρτημάτων των σωματείων, ιδιαίτερα σε περιοχές που δουλεύουν χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι (π.χ. στο εμπόριο), με αποτέλεσμα την καλύτερη λειτουργία τους μέσα και από την εξειδίκευση της δουλειάς τους.

Αντίστοιχα στους αυτοαπασχολούμενους, δημιουργείς επιτροπές της ΠΑΣΕΒΕ, παρεμβαίνεις στους εμπορικούς συλλόγους ή δημιουργείς νέους εκεί που δεν υπάρχουν. Τραβάς κόσμο στα κλαδικά τους σωματεία.

Ολη αυτή η δραστηριότητα πρέπει να καταλήγει στο να οικοδομούνται γερές σχέσεις μεταξύ εργατών και αυτοαπασχολούμενων με το Κόμμα. Να αποκτιούνται ταξικά κριτήρια. Να προωθείται το Πρόγραμμά μας μέσα στην εργατική τάξη. Να στρατολογούνται στο Κόμμα τα πρωτοπόρα στοιχεία. Να δημιουργούνται γερές Κομματικές Οργανώσεις Βάσης. Να ενισχύονται τα εργατικά σωματεία αλλά και εκείνα των ΕΒΕ. Να αναπτύσσεται η κοινωνική συμμαχία και να αποκτά γερά ποδάρια στις γειτονιές μέσα από τις Λαϊκές Επιτροπές.

Βέβαια, όλα τα προηγούμενα περνάνε από τη δουλειά των κομματικών μελών. Χρειάζεται να αποδεικνύουμε καθημερινά πώς πρέπει να είναι η οργανωμένη πρωτοπορία. Μέσα στα σωματεία μας, μέσα στους εργασιακούς χώρους, στα μαγαζιά, στη γειτονιά.

Οι κομμουνιστές έχουμε χρέος, ιδιαίτερα τώρα σ' αυτές τις σύνθετες και δύσκολες συνθήκες για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, να βγούμε θαρρετά μπροστά, με πίστη στο δίκιο της τάξης μας, με όπλο το Πρόγραμμά μας, να γκρεμίσουμε αυταπάτες που υπάρχουν στην κοινωνία για κυβερνητικές εναλλαγές. Να βάλουμε όχι λιθαράκι αλλά έναν πραγματικό ογκόλιθο στο ζήτημα της ανατροπής της αστικής τάξης.

Σήμερα, χτίζοντας ακόμα πιο γερές Κομματικές Οργανώσεις Βάσης, στους εργασιακούς χώρους που ιεραρχούμε, πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά, να ξεπεράσουμε αντικειμενικές αλλά και υποκειμενικές δυσκολίες. Η πείρα δείχνει ότι όπου οι κομμουνιστές πρωτοστατούν για κάθε μικρό ή μεγάλο ζήτημα, οργανώνουν την πάλη μέσα στα σωματεία, μπορούμε και σήμερα να μετράμε κατακτήσεις. Την ίδια στιγμή όμως χρειάζεται αυτή η πάλη να δένεται άρρηκτα με την κύρια αιτία των δεινών που περνάμε σήμερα. Την κυριαρχία των μονοπωλίων. Αρα, να φωτίζεται η διέξοδος στην ανατροπή τους με επαναστατικό τρόπο και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Με αισιοδοξία προχωράμε μπροστά, αξιοποιούμε τις δυνατότητες, βγάζουμε πείρα από τις αδυναμίες, μέχρι την τελική νίκη.