Τριάντης Χρήστος
Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ
Αρχικά συμφωνώ με το σύνολο των Θέσεων για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος. Σωστά μπαίνει ο βασικός στόχος για την ολόπλευρη ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική ισχυροποίηση του Κόμματός μας και της ΚΝΕ.
Τίθεται ως βασικό μας καθήκον στη νεολαία να μετρήσουμε ορμητική ανάπτυξη σε μια σειρά χώρους όπως π.χ. οι χώροι κατάρτισης. Πρέπει να είναι καθαρό πως έχουμε μετρήσει βήματα σε αυτούς τους χώρους σε σχέση με παλαιότερα, η Οργάνωση έχει πλέον σημαντική πείρα από τη δουλειά που έχει ανοίξει στους χώρους αυτούς, αλλά και ιδιαίτερα στην ιεράρχηση. Πρέπει θεωρώ να σπάσουμε εξαρχής κάποιες αντιλήψεις που πλανώνται στα μυαλά μας, ότι δηλαδή είναι πολύ δύσκολο να οικοδομήσουμε στους χώρους αυτούς. Το ζήτημα αυτό έχει βάση, όμως δεν πρέπει να το διογκώνουμε, δεν υπάρχει τόση δυσκολία όπως π.χ. σε ένα βιομηχανικό χώρο. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ που πηγαίνουν στην πλειοψηφία τους παιδιά 16 με 19 χρόνων, δηλαδή ηλικίες που συναντάμε στα ΕΠΑΛ και στα Λύκεια. Ισχύει ότι είναι παιδιά που σπρώχτηκαν από νωρίς στο μεροκάματο, είναι η νέα βάρδια της εργατικής τάξης. Χρειάζεται, φυσικά, ειδικό σχέδιο παρέμβασης, να πάρεις υπόψη τα
ιδιαίτερα ιδεολογήματα που υπάρχουν στο χώρο, τι συγκεκριμένα προβλήματα υπάρχουν, τι βιώνουν, δηλαδή να αποκτήσεις καλή γνώση του χώρου. Πρέπει να αξιοποιήσεις τα σωματεία, να μάθουν οι σπουδαστές αυτοί να αγωνίζονται εξαρχής, να μυηθούν στην ταξική πάλη, από τα μικροπροβλήματα στους χώρους τους αλλά και τα συνολικά προβλήματα. Η βάση για την οργάνωση των σπουδαστών και της πάλης τους σε κάθε χώρο μαθητείας είναι τα προβλήματα, η διαμόρφωση κατάλληλων αιτημάτων και επιχειρημάτων γι' αυτά, η επιλογή των κατάλληλων μορφών, δηλαδή όσα χρειάζονται για να τραβηχτούν στην πάλη παιδιά με πολιτική ανωριμότητα και μηδενική πείρα. Πρέπει πρώτα να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνο μαθητές αλλά και εργαζόμενοι. Πώς θα γίνει αυτό αν δεν παρέμβεις στο χώρο που δουλεύουν, εκεί που βιώνει την εκμετάλλευση, εκεί που του μαθαίνουν με το πρόσχημα της μαθητείας να ζει μια ζωή με ψίχουλα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο στη σχολή, θέλει λοιπόν συνδυαστική δουλειά. `Η αντίστοιχα υπάρχουν σπουδαστές που δεν βρίσκουν πρακτική και ψάχνουν αγωνιωδώς. Πρέπει να το συνδέσεις αυτό το ζήτημα με τη δική σου πρόταση για τον κλάδο, με εύστοχο τρόπο να κατανοηθεί η σχέση με τον στρατηγικό στόχο του σοσιαλισμού. Π.χ. το ποσοστό των σπουδαστών που δεν βρίσκουν δουλειά είναι τεράστιο στο χώρο των κατασκευών, ας πούμε οι ηλεκτρολόγοι ή υδραυλικοί. Εμείς πρέπει να ανοίξουμε την πρότασή μας συνολικά για τον κλάδο των κατασκευών, για το πώς χρειάζονται μέτρα αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικά, αλλά δεν γίνονται γιατί δεν βγάζουν κέρδος, πώς λοιπόν στο σοσιαλισμό αυτά θα γίνουν και θα εκμηδενιστεί η ανεργία γιατί το σύστημα θα έχει γνώμονα την κάλυψη των διευρυμένων αναγκών των ανθρώπων. Θέλουμε σε αυτούς τους χώρους να διαμορφώσουμε πυρήνα, δηλαδή οι επιρροές μας μαζί με εμάς να μπουν μπροστά και να κινητοποιηθούν γι' αυτά που συμβαίνουν στους χώρους τους. Ξέρουμε τη δουλειά που βοηθά, ότι χρειάζεται δηλαδή δουλειά με το σύνολο της ζωής των σπουδαστών, να τους κερδίσεις την εμπιστοσύνη, να μπορεί να κουβεντιάζει μαζί μας πέρα από την πολιτική για το σύνολο της ζωής τους. Να σπάσουμε αντιλήψεις που μπορεί να υπάρχουν, ότι αυτοί δεν καταλαβαίνουν εύκολα. Ας αναρωτηθούμε γιατί να μην μπορεί να καταλάβει την εκμετάλλευση ένας 17άρης σπουδαστής που δουλεύει από το πρωί μέχρι το απόγευμα για ψίχουλα με το πρόσχημα για να «μάθει τη δουλειά». Φυσικά με τη δική μας ολοκληρωμένη παρέμβαση μπορεί να κατανοηθεί βαθύτερα, αλλά και να κατανοηθεί το ποιος φταίει και το τι πρέπει να κάνουμε, να δουν την προοπτική. Φυσικά χρειάζεται προσαρμοσμένο και ολοκληρωμένο σχέδιο από τις ΟΒ, τι κάνουμε όμως εκεί που δεν έχουμε, που συνήθως στην περιφέρεια δεν έχουμε. Θεωρώ πως πρέπει να δημιουργούμε ομάδα, μια ομάδα που θα έχει συνεχώς σταθερό σχέδιο παρέμβασης, θα εξειδικεύει ζητήματα, θα έχει καλή γνώση του χώρου, θα παίρνει αντίστοιχες πρωτοβουλίες με την προοπτική να φτιάξει ΟΒ εκεί. Μπορούμε να μετρήσουμε αποφασιστικό βήμα στην παρέμβασή μας στους χώρους αυτούς και είναι κρίσιμο, καθώς σε λίγο καιρό αυτοί οι σπουδαστές θα είναι σε μεγάλους χώρους δουλειάς, σε χώρους στρατηγικής σημασίας για το Κόμμα μας. Είναι μια δουλειά που μπορεί να μας βγάλει μπροστά και ιδιαίτερα στους στόχους που βάζουν οι Θέσεις του 20ού μας Συνεδρίου. Η δουλειά αυτή θέλει αντοχή, υπομονή, σταθερότητα, χωρίς βιασύνες και άγχος για γρήγορα αποτελέσματα. Γιατί θέλουμε να φτιάξουμε εργάτες που θα είναι αποφασισμένοι, που θα στέκονται λίγο πιο μπροστά από τους υπόλοιπους, που ακόμα και αν δεν μπορούν να ηγηθούν σε αυτή τη φάση, θα είναι οι μελλοντικοί ηγέτες του χώρου τους σε μια επόμενη κατάσταση. Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στους εργάτες ακόμα και όταν κάνουν πίσω. Ξέρουμε ότι οι εργάτες έχουν πολύ μεγάλη υπομονή και αν τώρα αυτή η υπομονή χρησιμοποιείται από το σύστημα σε βάρος τους, για να τους εξαθλιώνουν, αύριο αυτοί θα την χρησιμοποιήσουν υπέρ τους και θα είναι υπόδειγμα οργάνωσης και διεύθυνσης του αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου