Στους αστικούς μηχανισμούς και ΜΜΕ αντεπίθεση με πολιτικό λόγο και πειθώ

Θάνος Μύρτου

Μέλος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ

Την Κυριακή 18 Δεκέμβρη το Κόμμα μας έδωσε στη δημοσιότητα τις Θέσεις του για το 20ό Συνέδριο, ένα κείμενο μεγάλης πολιτικής σημασίας, που υπερβαίνει τον εσωκομματικό του χαρακτήρα και που αποδεικνύει εκ νέου τη διαρκή πορεία ενίσχυσης της επαναστατικής γραμμής του ΚΚΕ, σε απόλυτη συνέχεια με τις επεξεργασίες που περιέχονται στο Πρόγραμμά του από το 19ο Συνέδριο.

Ωστόσο, αυτό το κείμενο, όσο και γενικά η διενέργεια του Συνεδρίου, δεν «βρήκαν» παρά μόνο λίγο δευτερόλεπτα ειδησεογραφικού χρόνου στα δελτία ειδήσεων. Από υποχρέωση και με μισή καρδιά, κάποια ρεπορτάζ στην ΕΡΤ, ενώ στα άλλα ΜΜΕ με πρωτοφανή κενότητα επιλέχθηκαν λίγες γραμμές από τις Θέσεις για να «παίξουν» ως «αντίδραση» στα πολιτικά ρεπορτάζ. Οσο, δε, αφορά τον Τύπο, αντιμετωπίστηκε με απόλυτο θάψιμο και λίγα διαστρεβλωτικά άρθρα στις φιλοΣΥΡΙΖΑ εφημερίδες, που πάσχιζαν να επαναφέρουν τη γνωστή σπέκουλα «πως το ΚΚΕ συμμαχεί μόνο με τον εαυτό του»!

Αυτή η αντιμετώπιση του Κόμματος είναι μόνιμη και επιδεινώνεται διαρκώς, λόγω των ανακατατάξεων στον τηλεοπτικό χώρο και των νέων τάσεων που διαμορφώνουν την ενημέρωση και την επικοινωνία στα ΜΜΕ: Προβολή και μάλιστα λέξη προς λέξη των βασικών «αφηγημάτων» της κυβέρνησης και της ΝΔ και των «ανεπίσημων σημειωμάτων» τους ως «δημοσιογραφικές πληροφορίες» και «πακέτο» οι αντιδράσεις όλων των άλλων κομμάτων, ενίοτε και του ΚΚΕ... Ενώ, οι προσκλήσεις στελεχών του Κόμματος στα πάνελ ανά εβδομάδα, στις εκατοντάδες ενημερωτικές εκπομπές και στα ραδιόφωνα, μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ο νέος δικομματισμός - διπολισμός προβάλλεται κατά 100%. Ενισχύεται ακόμα από τις παρελάσεις αμέτρητων υποστηρικτών του με τη μάσκα του επιστήμονα, του δημοσιογράφου και του αναλυτή και τις προσωπικές και κατά μόνας συνεντεύξεις των πλέον επωνύμων παραγόντων των «μεγάλων κομμάτων».

Η έννοια της «πολιτικής επικαιρότητας» και η θεματική διάταξη, η επιλογή κι ιεράρχηση δηλαδή των θεμάτων, στον Τύπο και τα ΜΜΕ πραγματοποιείται αποκλειστικά με τους όρους που επιβάλλει η αστική τάξη κι οι μηχανισμοί της. Το μόνο που διαφέρει από Μέσο σε Μέσο είναι η προώθηση των επιμέρους συμφερόντων των συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων που τα ελέγχουν και πώς τοποθετούνται τα ίδια απέναντι στις εφαρμοζόμενες σήμερα πολιτικές της κυβέρνησης και της ΕΕ, η αναζήτηση άλλου «μείγματος πολιτικής». Θέματα που αφορούν στη σκληρή καθημερινότητα και στη ζωή, τη βιοπάλη, της εργατικής - λαϊκής οικογένειας απουσιάζουν από την ατζέντα ή παρουσιάζονται με λαϊκιστικούς ή και λαϊκοφασιστικούς όρους, ανάλογα με την περίπτωση. Η δε υπόθεση της αποκάλυψης των αιτιών που γεννούν τα δεινά που περνούν οι λαοί σε όλο τον κόσμο, δεν θα μπορούσε ποτέ να αναμένεται από τα ΜΜΕ του συστήματος. Τα μεγάλα, λοιπόν, λόγια περί πλουραλισμού, ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, ενίσχυσης της «δημοκρατίας» κ.ά. έχουν πάει περίπατο.

Στις Θέσεις σημειώνεται: «Ενα επιπλέον εμπόδιο που αντιμετωπίζουμε (...) είναι το γεγονός ότι και μέσα στο Κόμμα ασκεί επίδραση η γενικότερη τάση που παρατηρείται στην κοινωνία για υποκατάσταση της γνώσης από την πληροφορία. Εχει σε μεγάλο βαθμό διαρραγεί η σχέση του κομμουνιστή με το διάβασμα, τη μελέτη. Αυτό δημιουργεί αντικειμενικά - πέραν των άλλων προβλημάτων - και κίνδυνο χάσματος και διαφοράς». Και αλλού: «Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει στην καθημερινή καθοδηγητική δουλειά να εξηγείται επαρκώς η μεγάλη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην γνώση και την πραγματική ενημέρωση από τη μια μεριά και την απλή πληροφόρηση και είδηση από την άλλη».

Από αυτή την άποψη, το βασικό καθήκον του Γρ. Τύπου, να παρεμβαίνει εύστοχα στην «επικαιρότητα», που διαμορφώνει ως επί το πλείστον η αστική τάξη και τα κόμματά της, να απαντάει στις άλλες δυνάμεις και τις θέσεις τους, είναι πολύ σημαντικό και σε μεγάλο βαθμό κατορθώνεται. Αλλά το βασικότερό του καθήκον βρίσκεται στην προβολή της διεξόδου που προτείνει το Κόμμα μας κι αυτό, στις συνθήκες που περιγράφονται, είναι πολύ δύσκολο.

Σε όλα τα παραπάνω χτίζεται και η λεγόμενη «επικοινωνιακή πολιτική» του ΚΚΕ, που όπως και στην ταξική πολιτική και ιδεολογία του, έτσι και στην επικοινωνία του, καμία σχέση δεν έχει με τα κόμματα καπιταλιστικού συστήματος. Το ΚΚΕ υποτάσσει την επικοινωνία του στην επαναστατική ιδεολογία και δράση του και - παράλληλα με την αναγκαιότητα και την ευθύνη να βελτιώνει διαρκώς την αποτελεσματικότητα της παρέμβασής του μέσα κι από τα ΜΜΕ, που υπάρχουν περιθώρια - δεν μπορεί να την περιορίζει μόνο στο χώρο του «δημόσιου λόγου», όπως κάνουν τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα. Αλλά, κυρίως εκφράζεται στην καθημερινή, ζωντανή και σε αλληλεπίδραση επαφή των μελών και των Οργανώσεών του με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα εκεί που ζουν και εργάζονται. Εκεί που αναπτύσσουν τις κοινωνικές τους σχέσεις και εκεί που επομένως έχει βασική, στρατηγική σημασία για το ΚΚΕ να αναπτύσσει τις θέσεις του και να δημιουργεί πολιτικούς δεσμούς. Και μάλιστα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, υποχώρησης του κινήματος και των αγωνιστικών διαθέσεων και φοβερών δυσκολιών που ταλανίζουν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και τα ΚΚ.

Οι μόνοι που δεν βλέπουν ή δεν κατανοούν ή επιχειρούν να δώσουν άλλο νόημα σ' αυτή την αυταπόδεικτη πραγματικότητα είναι ορισμένοι, λίγοι, οπαδοί του «κοινοβουλευτικού δρόμου προς το σοσιαλισμό» και της ατεκμηρίωτης και παρωχημένης άποψης πως «αν προβάλλεται περισσότερο το ΚΚΕ, αφού έχει δίκιο, θα ανεβαίνει αυτόματα κι η απήχησή του, χωρίς ταξική πάλη κι αγώνες» (προφανώς στις δημοσκοπήσεις και τις εκλογές)! Το ίδιο συμβαίνει και με ορισμένους γραφιάδες που, επώνυμα ή ανώνυμα, αρθρογραφούν σε κάποια site, χαμηλών πτήσεων αλλά υψηλού οπορτουνισμού και αντιΚΚΕδισμού, όπου καθημερινά ανακαλύπτουν 4-5 «ιστορικής σημασίας λάθη του ΚΚΕ»!...

Αυτονόητο το καθήκον όλων μας και σήμερα για την αύξηση της κυκλοφορίας κι ανάγνωσης του «Ριζοσπάστη» και όλων των ανθρώπων καλής θέλησης, που ενδιαφέρονται για τις θέσεις του ΚΚΕ, να φροντίζουν να τις γνωρίζουν από τα δικά του Μέσα κι όχι του αντιπάλου και της διαδικτυακής καταιγίδας της ατάκας και της λάσπης.

Τέλος, στις Θέσεις ακόμα σημειώνεται: «Η ΚΕ, παρά κάποια μικρά βήματα, υστερεί ακόμα σοβαρά στη διαμόρφωση υποδομής στα θέματα προπαγάνδας, παρέμβασης στο διαδίκτυο, σε όλη αυτή την πολυμορφία και πληθώρα τεχνολογικών μέσων που υπάρχουν στην εποχή μας». Σωστά εντοπίζεται και ταυτόχρονα μπαίνει μπροστά μας ένα σημαντικό, δύσκολο και σύγχρονο καθήκον, στο οποίο χωρίς αμφιβολία θα ανταποκριθούμε με τους όρους της μοναδικότητας της Ιστορίας, της ιδεολογικής υπεροχής και της αισθητικής του Κόμματός μας.