Οι Θέσεις, ο πόλεμος και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων

Γιάννης Ντουνιαδάκης

Απόστρατος υποναύαρχος ΠΝ

Από τις πρώτες σελίδες των Θέσεων μπαίνει το θέμα του πολέμου. Διακρίνονται δυο περιπτώσεις πολεμικής εμπλοκής της χώρας: σε μια πιο εκτεταμένη, πιο γενικευμένη ιμπεριαλιστική πολεμική αναμέτρηση, καθώς και στο Αιγαίο και τη Θράκη, χωρίς να παραβλέπεται η ενδεχόμενη εμπλοκή της Αλβανίας και της ΠΓΔΜ.

Πρώτα απ' όλα οι Θέσεις (Θ. 2) χρεώνουν το Κόμμα και το εργατικό κίνημα στη χώρα, αλλά και τα αντίστοιχα διεθνώς, με το καθήκον «να προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου». Εδώ νομίζω είναι ένα σημείο που αξίζει να προβληματιστούμε όλοι: στελέχη, μέλη και φίλοι του Κόμματος. Πώς δηλαδή προετοιμαζόμαστε και αν είναι αρκετή αυτή η προετοιμασία, όπως γίνεται μέχρι σήμερα, για το ενδεχόμενο ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Εμείς, ο καθένας μας έχει άραγε καθαρό τι οφείλει να κάνει σήμερα - στις παραμονές του - και αύριο όταν συμβεί;

Καθ' όμοιο τρόπο, εκτιμάται ότι θα έπρεπε να προβληματίζεται κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος και πρώτιστα οι απόστρατοι και εν ενεργεία συνάδελφοι των Ενόπλων Δυνάμεων. Ποια είναι η στάση μας απέναντι σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Γιατί συμβαίνει και ποιους συμφέρει ένας τέτοιος πόλεμος; Οι σύμμαχοι της χώρας (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.λπ.) όλοι παραδεχόμαστε ότι κινούνται με βάση τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούν. Ας αναλογιστούμε, όμως, οι συμμαχίες αυτές τι έχουν προσφέρει στη χώρα μας και το λαό της τόσα χρόνια; Εχουν «προσφέρει» χούντες, μεγάλο τμήμα της Κύπρου υπό κατοχή, ενώ ετοιμάζουν μια νέα διχαστική λύση και γκριζαρισμένα σύνορα στο Αιγαίο. Αραγε, λοιπόν, πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από τους δήθεν συμμάχους μας, σε σχέση με όλα αυτά; Αν η απάντηση με το χέρι στην καρδιά είναι καταφατική, τότε δεν μπορεί παρά ...ο γιαλός να είναι στραβός! Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε στραβά αρμενίζουμε και επομένως είναι πατριωτικό καθήκον να αλλάξουμε ρότα! Επομένως, σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο για ξένα συμφέροντα δεν υπάρχει κανένας λόγος να χυθεί αίμα των παιδιών του λαού, στελεχών και στρατευσίμων, να καταστραφούν υποδομές και πλούτος! Κάτι τέτοιο δεν πρέπει να συμβεί!

Συνεχίζοντας στην ίδια Θέση (Θ. 2), η ΚΕ προτείνει σε κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα, το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, την εργατική τάξη και το κίνημά της: «Να χαράξουν γραμμή πάλης που δεν αποσπά την υπεράσπιση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων - από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων - από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην κάθε χώρα».

Η υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας είναι ένα αγωνιστικό καθήκον για τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος. Οχι, όμως, προς χάριν των πλουσίων και ισχυρών που έχουν την εξουσία στη χώρα, αλλά ο αγώνας για την υπεράσπισή τους θα είναι ενιαίος με τον αγώνα «για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου...».

Στη συνέχεια (Θ. 12), οι Θέσεις προσδιορίζουν τι ακριβώς ισχύει σε σχέση με την Τουρκία. Τονίζουν ότι μια πολεμική σύγκρουση στο Αιγαίο ή και τη Θράκη θα είναι μια σύγκρουση μεταξύ των εκατέρωθεν αστικών τάξεων, που κυβερνούν τις δυο χώρες. Μια σύγκρουση την οποία θα πυροδοτήσουν οι οξυμένες αντιθέσεις ανάμεσά τους και όχι μεταξύ των δύο λαών. Οπως και στην περίπτωση του γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου και σε σχέση με το ζήτημα αυτό, μπαίνει θέμα προετοιμασίας τόσο του κομματικού μηχανισμού και των φίλων του Κόμματος, όσο και όλων μας.

Οπως και ιστορικά έχει αποδειχτεί, το Κόμμα μας αποδεικνύει και με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό του Συνέδριο, ότι είναι ένα πραγματικά πατριωτικό κόμμα. Δηλώνει ξεκάθαρα ότι υπερασπιζόμαστε τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, των παιδιών μας. Οχι το συμφέρον της μιας ή της άλλης μερίδας του ελληνικού κεφαλαίου, αλλά του λαού!

Οι συνάδελφοι στρατιωτικοί ας έχουν υπόψη τους ότι αυτό που τα άλλα κόμματα και στον κρατικό μηχανισμό ονομάζουν ως «εθνικό συμφέρον», δεν υπάρχει στην ορολογία του ΚΚΕ. «Εθνικά» ονομάζουν τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης ημεδαπής πλευράς - μιας μειοψηφίας - που κυριαρχεί στον τόπο και κατέχει μεγάλο μέρος πλούτου. Αυτά τα συμφέροντα υποχρεώνονται στελέχη, στρατεύσιμοι, ο λαός γενικά να ταυτίσουν με το αντικείμενο του άδολου πατριωτισμού τους. Ομοίως, εννοείται, δεν πρέπει να δεχτούμε ως εθνικά τα συμφέροντα κάποιων από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως γράφεται και πιο πάνω, που «τυχαίνει» να συμβαδίζουν με κάποιο απ' όλα τα ημεδαπά μεγάλα συμφέροντα.

Τα στρατευμένα παιδιά μας και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων στη μεγάλη πλειοψηφία τους προέρχονται από λαϊκές οικογένειες, από το λαό. Εχουν τα ίδια συμφέροντα με το λαό, που καμιά σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του μεγάλου εφοπλιστικού, βιομηχανικού, τραπεζικού και άλλου κεφαλαίου της χώρας (που άλλοι ονοματίζουν «εθνικά»). Το συμφέρον όλων των εργαζομένων του λαού είναι να έχουν δουλειά με ανθρώπινους όρους, σπίτι, υγεία, μόρφωση, ελεύθερο χρόνο, κοινωνικά δικαιώματα σε κάθε φάση της ζωής τους. Ολα αυτά δεν είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, παρά μόνο όταν ο πλούτος που διαθέτει η χώρα και παράγει ο λαός αξιοποιείται δίκαια από την εργατική - λαϊκή εξουσία προς όφελος των πολλών, του λαού, και όχι προς όφελος των λίγων πλην όμως μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, όπως γίνεται σήμερα.

Καταλήγοντας, νομίζω ότι οι συνάδελφοι των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν συμφέρον να αφουγκράζονται τις προτάσεις του Κόμματος χωρίς ενδοιασμούς, που επί χρόνια έχουν καλλιεργηθεί στις Ενοπλες Δυνάμεις.

Από την άλλη πλευρά, εκτιμάται ότι το Κόμμα θα πρέπει να απευθύνεται όσο γίνεται εντονότερα προς τα στρατευμένα παιδιά και τα στελέχη που στην πλειοψηφία τους προέρχονται από λαϊκές οικογένειες. Είναι άλλο τα παιδιά αυτά του λαού και άλλο ο μηχανισμός στον οποίο ανήκουν, που είναι ένα εργαλείο της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών. Το ΚΚΕ, ένα πραγματικά πατριωτικό κόμμα, δεν πρέπει να εξαιρεί το τμήμα αυτό του λαού, με υψηλό αίσθημα πατριωτισμού, από την προσπάθεια επεξήγησης - ανάλυσης της πολιτικής και της στρατηγικής του. Μια τέτοια στάση θα αποτελεί παράλληλα αντίδοτο στο δηλητήριο του φασισμού - ναζισμού που διαχέει στον κρίσιμο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων η εγκληματική ΧΑ.