Σχετικά με τα ενδιάμεσα στρώματα

Τηλέμαχος Λουγγής, ΚΟΒ Ερευνας

Οι Θέσεις κορυφώνονται, θα έλεγα, στο ζήτημα της Κοινωνικής Συμμαχίας (Θέση 56 κ.ε.), κάτι πολύ φυσικό και λογικό, αφού α) διευρύνθηκαν οι γραμμές της εργατικής τάξης με νέα τμήματα από κατεστραμμένα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού (Θέσεις 23 και 24), β) πρέπει να φροντίζουμε τη συγκέντρωση και διάταξη των δυνάμεών μας (Θέση 42) και γ) χρειάζεται διατήρηση των αγωνιστικών δεσμών με όσους και όσες θέλουν να αντισταθούν (Θέση 49). Οπως επίσης σωστά αναφέρεται στη Θέση 51, χρειάζεται προσοχή και ευελιξία στη διεύρυνση, χωρίς να ατονεί το στοιχείο της επαγρύπνησης και της διαπάλης.

Από την άλλη πλευρά, στη Θέση 50 απαριθμούνται κλάδοι στρατηγικής σημασίας (Ενέργεια, Τράπεζες, Μεταφορές, Τηλεπικοινωνίες, Δημόσια Διοίκηση, Υγεία, Εκπαίδευση), όπου οι δυνάμεις μας είναι μικρές, τονίζοντας παράλληλα ότι το Κόμμα δεν υποχώρησε ιδεολογικά και οργανωτικά, παρά την πολύ έντονη πίεση.

Στο άρθρο του «Τρεις Κρίσεις» τον Ιούλη του 1917 (είναι επίκαιρο να θυμόμαστε το τι και πώς έγινε το κάθε τι πριν από 100 χρόνια!) ο Λένιν επέσυρε την προσοχή στις κινητοποιήσεις με ευρύτατο περιεχόμενο και με όλο και πιο σαφείς πολιτικούς στόχους ως εξής: «...ότι αυτό δεν είναι μια συνηθισμένη διαδήλωση, είναι κάτι σημαντικά περισσότερο από διαδήλωση και λιγότερο από επανάσταση. Είναι έκρηξη της επανάστασης και της αντεπανάστασης μαζί, είναι ένα οξύ και σχεδόν ξαφνικό ξέπλυμα (ή ξεσκαρτάρισμα, Τ. Λ. Ο ρωσικός όρος στο κείμενο είναι vymyvanije) των μεσαίων στοιχείων ως προς την ανακάλυψη των προλεταριακών και των αστικών στοιχείων»1.

Επιστρέφοντας στη γενίκευση της πείρας της πάλης, σύμφωνα με την Πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου που επαναλαμβάνει η Θέση 40, πρέπει να δοθεί - και μάλιστα αυτήν τη χρονιά ιδιαίτερα - η μέγιστη προσοχή στους αυτοαπασχολούμενους των πόλεων (Θέση 58), αυτό το κοινωνικό στρώμα του οποίου η συρρίκνωση αναμένεται να ενταθεί. Εδώ πρέπει να δημιουργηθούν νέες και μόνιμες βάσεις επαφής και αφομοίωσης. Θεωρώ επίσης ότι στην προσπάθεια αυτή μεγάλος θα πρέπει να είναι ο ρόλος της ιδεολογικής κατάρτισης και διαφώτισης, καθώς υπάρχουν οι σχετικές προϋποθέσεις και, πολύ περισσότερο, επειδή το ενδιάμεσο αυτό στρώμα έχει την εγγενή τάση να αμφιταλαντεύεται. Ελπίζω το 20ό μας Συνέδριο να αποτελέσει ξεκίνημα γι' αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «το φωτεινό μέλλον της Ανθρωπότητας», το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.

1 . Β. Ι . Λένιν, Tri krizisa, Izbrannye Proizvedenija, τόμ. ΙΙ, Μόσχα 1973, σελ. 126.