Βαμβακίδου Αιμιλία, Συνεργάτης Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ
Αρκεί ο κομμουνιστής να είναι στο χώρο του πρωτοπόρος στη συνδικαλιστική δράση; Ασφαλώς αυτός είναι αναγκαίος όρος, αλλά όχι από μόνος του ικανός για να βοηθήσει στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και στον τελικό σκοπό του Κόμματος, που είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Οι κομμουνιστές κρινόμαστε και δρούμε με βάση το πώς επιδρούμε αποτελεσματικά ιδεολογικοπολιτικά στην οργάνωση και κινητοποίηση των εργαζομένων προς αυτή την κατεύθυνση. Για αυτό, τονίζουν οι Θέσεις, απαιτείται «η ικανότητα να προσαρμόζουν τις γενικές κατευθύνσεις (του Κόμματος) στα δεδομένα του χώρου δουλειάς τους, λαμβάνοντας υπόψη μία σειρά παράγοντες» όπως είναι οι αντιλήψεις των εργαζομένων, η παρέμβαση της εργοδοσίας και του εργοδοτικού συνδικαλισμού, η κοινωνική σύνθεση του χώρου κ.ά.
Στον κλάδο του Εμπορίου οι εμποροϋπάλληλοι βιώνουν την ορθοστασία, τους χαμηλούς μισθούς, τα εξοντωτικά ωράρια, την τρομερή εντατικοποίηση. Ταυτόχρονα, αντιμετωπίζουν την παρέμβαση της εργοδοσίας που αξιοποιεί την τρομοκρατία, αλλά και το «χάιδεμα» της ενσωμάτωσης. Τα ιδεολογήματα του τύπου «είμαστε μια οικογένεια», «είναι επιλογή σου να δουλεύεις εδώ», «έχετε εσείς ευθύνη να βελτιώσετε μέσα στο κατάστημα τις συνθήκες δουλειάς», δεδομένων βέβαια των απαιτήσεων της εταιρείας, συνοδεύονται και από «κεράσματα» με τα κλεμμένα χρήματα από τον ιδρώτα των εργαζομένων, από εξόδους για διασκέδαση. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιείται η αξιολόγηση συνδεόμενη και από γραπτές παρατηρήσεις (feedbacks) τόσο από προϊσταμένους όσο και από συναδέλφους, ώστε από τη μία από εργαζόμενος να μετατρέπεται σε κριτή του συναδέλφου του και από την άλλη ως εργαζόμενος να φοβάται περισσότερο την απόλυση και να νιώθει υπεύθυνος για αυτή.
Επιπλέον, η εργασία στο Εμπόριο εμπεριέχει ακόμη μία «ιδιαιτερότητα», την επαφή με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο ρόλο του πελάτη.
Είναι φανερό ότι οι προαναφερόμενες αντικειμενικές δυσκολίες και αντίστοιχα οι υπαρκτές δυνατότητες δεν οδηγούν τον εργαζόμενο να αντιληφθεί αυτόματα τον πραγματικό ένοχο για την κατάστασή του, ούτε τη στρατηγική διέξοδο που είναι προς όφελός του. Εύκολα η δυσαρέσκειά του μπορεί να αποπροσανατολιστεί στον προϊστάμενό του, στον ιδιότροπο πελάτη, στη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Εύκολα μπορεί να εγκλωβιστεί στην ηττοπάθεια και στον ανταγωνισμό με τους συναδέλφους του.
Για να σημαδέψει ο εμποροϋπάλληλος στο μεγάλο εμπορικό κέντρο, στο μονοπωλιακό όμιλο, στο κατάστημα, τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, πρέπει η κάθε ΚΟΒ (κλαδική και εδαφική) να παρέμβει πολιτικά ολοκληρωμένα και όχι μόνο ως πρωτοπορία στην καθημερινή συνδικαλιστική δράση.
Πώς θα γίνει αυτό χωρίς καλή οργάνωση σχεδιασμού και ελέγχου πάνω σε αυτόν; Πώς θα γίνει χωρίς χρόνο για αυτομόρφωση και τη μελέτη εντύπων του Κόμματος («Ρ» και ΚΟΜΕΠ); Πώς θα γίνει χωρίς και την ατομική βοήθεια στον κάθε σύντροφο, προσαρμόζοντας το σχέδιο στις δυνατότητες και τις ικανότητές του, βγάζοντάς τις στην επιφάνεια και εξελίσσοντάς τις;
Η καλή οργάνωση και ο έλεγχος απαιτεί από τον καθένα μας ξεχωριστά να είναι σε ετοιμότητα να αντιληφθεί γρήγορα τι έρχεται από τους εργαζόμενους, ποια είναι, πώς γίνεται και τι θέλει να πετύχει η παρέμβαση της εργοδοσίας κάθε φορά και πώς αυτό εντάσσεται στις γενικότερες στοχεύσεις της, τη συχνά συγκαλυμμένη δράση άλλων πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων. Ικανότητα να κατανοήσει το κύριο που αναδεικνύεται από την κουβέντα και να τοποθετηθεί πάνω σε αυτό, χωρίς να χάνεται σε έναν κυκεώνα σκέψεων, ικανότητα να γενικεύει την πείρα, να έχει γνώμη και το θάρρος να την υποστηρίξει ώστε να μεταφέρεται και έτσι να συμβάλει στη διαμόρφωση και προσαρμογή του σχεδιασμού και στα αιτήματα πάλης - κρίκους που θα κινητοποιούν τους εργαζόμενους, θα τους βοηθήσουν να βγάλουν συμπεράσματα, να οργανώνονται στα σωματεία. Δεν είναι μόνο η εξόρμηση στον εργασιακό χώρο, αλλά το πριν και το μετά που είναι το ζήτημα ουσίας.
Για την ανάπτυξη αυτής της ικανότητας απαιτείται γνώση των νομοτελειών του καπιταλισμού αλλά και των εξελίξεων τόσο συνολικά όσο και στον κλάδο. Προσπάθεια για τον κλάδο αυτόν έχει ήδη γίνει με επεξεργασία στην ΚΟΜΕΠ. Η αξιοποίησή της είναι στοίχημα για την Οργάνωση.
Εξειδίκευση της δουλειάς και της οργάνωσης σημαίνει συγκεκριμένη καθοδηγητική βοήθεια ώστε ο κάθε σύντροφος να μιλήσει με το συνάδελφό του, να διαμορφώσει κριτήριο που θα τον βοηθήσει να έχει τα μάτια του ανοιχτά, που θα τον κατευθύνει στην παροχή βοήθειας από πλευράς του τόσο στην ουσιαστική συμπλήρωση της εικόνας για τον κλάδο στο Κόμμα όσο και στη διαμόρφωση αιτημάτων πάλης για το εργατικό κίνημα. Πώς θα αποκτήσει αυτή την ικανότητα αν δεν το μελετήσει και πώς θα συμβάλλει στη συνολική δουλειά της Οργάνωσης σε αυτή την κατεύθυνση;
Για να υλοποιηθεί αυτό το εξειδικευμένο σχέδιο κάθε Οργάνωσης απαιτείται χρόνος για αυτομόρφωση, ενημέρωση, επαφή με τους εργαζόμενους και συζήτηση πέραν της εξόρμησης, για άνοιγμα συνολικά των πνευματικών οριζόντων (επαφή με την τέχνη, το θέατρο, τη γυμναστική, το χορό κ.ά.).
Απαιτείται ατομική θυσία, σε περίοδο όπως αυτή που τρέχουν τα πάντα με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αλλά πρωτίστως απαιτείται καθοδήγηση τέτοια που να εξασφαλίζει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί συνολικά και ευρέως η ικανότητα να παρεμβαίνουμε ουσιαστικά στο κίνημα, να οργανώνουμε εργαζόμενους στα σωματεία με όρεξη να συμβάλουν. Ικανότητα να συμβάλουμε τελικά στην εξειδίκευση της πολιτικής του Κόμματος.
Εχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας, σε δύσκολες συνθήκες αλλά οι δυνατότητές μας και η προσπάθεια όλης αυτής της περιόδου μάς δίνει τη δυνατότητα για ουσιώδη συμπεράσματα και οργάνωση της δουλειάς, ώστε η εργατική τάξη να διεκδικήσει τη ζωή που της αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου