Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Διαλεκτική ενότητα επαναστατικής θεωρίας και επαναστατικής πράξης

Βουζαρας Γιάννης
ΚΟ Ξάνθης

Βαδίζουμε με επαναστατική αισιοδοξία στο 20ό Συνέδριο του Κόμματος μέσα σε πλαίσιο πολύ σοβαρών εγχώριων και διεθνών οικονομικών εξελίξεων, οι οποίες «γεννούν» και τις αντίστοιχες πολιτικές. Οι σοβαρότατες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, η γενικότερη κατάσταση της καπιταλιστικής οικονομίας σε ΕΕ, αλλά και παγκοσμίως, η οποία δημιουργεί τη δυνατότητα περαιτέρω όξυνσής τους καθώς οι γενικότερες σωστές κομματικές εκτιμήσεις κυρίως για την ανεπαρκή απαξίωση και καταστροφή κεφαλαίων, φέρνουν μπροστά μας σύνθετα καθήκοντα. Η απειλή της έντασης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων πλανάται σαν φάντασμα πάνω από τους λαούς όλου του κόσμου και φυσικά ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Σε αυτές τις συνθήκες, με δεδομένη την βαριά επιρροή της αντεπανάστασης και των αρνητικών συσχετισμών, ιδιαίτερο ρόλο θα παίξει η ιδεολογικοπολιτική σφυρηλάτηση των γραμμών του Κόμματος, η ικανότητά μας να αντεπεξέλθουμε στην ιδεολογική διαπάλη με την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό, ο οποίος σημειωτέον αναδιατάσσεται και αναμένεται να εμφανιστεί πιο δυναμικά στο μέλλον με νέες μορφές, αλλά με το ίδιο καιροσκοπικό περιεχόμενο. Ιδιαίτερο ρόλο θα παίξουν τα τεκταινόμενα εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, καθώς υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η συνοχή τους θα δοκιμαστεί και θα έχουμε σοβαρότατες οικονομικές εξελίξεις ίσως και πιο γρήγορα από ό,τι εκτιμάται σήμερα. (Δημιουργία Ευρωζώνης 2 ή και περισσότερων ταχυτήτων, πιθανότητα αποχώρησης και άλλων ισχυρών κρατών, οικονομικοί κλυδωνισμοί από το BREXIT, πορεία της
συμφωνίας TTIP κ.λπ.). Αυτές οι εξελίξεις, θα ενισχύσουν και στην Ελλάδα τις φωνές για έξοδο από το ευρώ, την αστική κριτική στην ΕΕ και βέβαια την ενίσχυση του εθνικισμού - φασισμού (η οποία ιστορικά συνδέεται με τον οικονομικό προστατευτισμό) ο οποίος θα αναλάβει ενεργότερο ρόλο στο μέλλον.
Τα αθάνατα λόγια του Λένιν, «να μην συρθεί η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα κάτω από ξένη σημαία» αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στις σημερινές συνθήκες. Τα ιδεολογήματα του τύπου
«'Για όλα φταίει η κακιά η Γερμανία ή οι κακές ΗΠΑ», «Για όλα φταίνε οι Ξένοι, που μας επιβάλλουν τα μέτρα» κ.λπ. δεν είναι απλώς «λαθεμένες» ερμηνείες, αλλά εμπεριέχουν αντικειμενικά το κάλεσμα της αστικής τάξης στον εργαζόμενο λαό να υποταχτεί στα συμφέροντά της. Η διάρρηξη της σχέσης του κομμουνιστή με το διάβασμα και τη μελέτη (Θέση 40) δεν πρέπει να κατανοηθεί απλώς ως «μια αδυναμία», αλλά ως μια δυνητικά επικίνδυνη εξέλιξη με την οποία πρέπει να ασχοληθούμε αποφασιστικά. Η έλλειψη διαλεκτικού - υλιστικού επιστημονικού κριτηρίου πληρώνεται πολύ ακριβά και είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για το Κόμμα και τον ταξικό - πολιτικό του προσανατολισμό, να επιμείνει στη σφυρηλάτησή του. Φυσικά όλα αυτά δεν αφορούν στενά μόνο τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος αλλά και την παρέμβασή μας στον κόσμο τόσο σε επίπεδο ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος όσο και στην αυτοτελή κομματική δουλειά. Κανένα συνδικαλιστικό ειδικό αίτημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποσπαστεί από τον βασικό στόχο της συγκέντρωσης των δυνάμεων για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας της εργατικής τάξης. Η δημιουργία αγωνιστικών πυρήνων σε κάθε τόπο δουλειάς και η προεργασία για τη στράτευση νέων δυνάμεων στη σκληρή και απαιτητική μάχη με τον ταξικό αντίπαλο, μας υποχρεώνει να οργανώσουμε και να ενισχύσουμε πιο διακριτά οργανωμένες διαδικασίες ιδεολογικής επιμόρφωσης και για τον κόσμο στον οποίο παρεμβαίνουμε. Οι διαπιστώσεις για την έλλειψη κατανόησης των αντικειμενικών οικονομικών νόμων κίνησης της καπιταλιστικής οικονομίας (Θέση 45) είναι ένδειξη για το πώς αντιμετωπίζεται η δουλειά της διαφώτισης στις γραμμές μας. Η τάση να θεωρείται η ιδεολογική δουλειά ένα απλό «συμπλήρωμα» της κομματικής δραστηριότητας είναι έκδηλη επιβεβαίωση του πρακτικισμού, ο οποίος αντανακλάται και σε άλλες εκφάνσεις της δουλειάς μας. Πολύ ευχάριστη και θετική πείρα ήρθε, για παράδειγμα, από την διακίνηση του «Ριζοσπάστη» της 18ης Δεκέμβρη και την προσπάθεια που κάναμε, η οποία όμως δεν είναι σε αντιστοιχία με το υπόλοιπο χρονικό διάστημα.
Είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε πιο σοβαρά με αυτά τα ζητήματα, διότι ο πρακτικισμός και το έρημο γνωσιολογικά τοπίο που τον συνοδεύει, δεν εκφράζεται απλώς με μια δυσκολία σε επίπεδο παρέμβασης, αλλά μπορεί να τροφοδοτήσει ισχυρές αυταπάτες και να αποτελέσει το έδαφος για την ανάπτυξη συγχύσεων και παρεκκλίσεων με τραγικά πολιτικά αποτελέσματα όπως έχει αποδείξει και η ιστορική πείρα. Ο πρακτικισμός, είναι ένα ξερό τοπίο στο οποίο δεν ανθίζει τίποτα και περιμένει τις δροσερές και ευεργετικές σταγόνες της θεωρίας να το κάνουν πράσινο, ζωντανό και αισιόδοξο. Αυτό είναι εξάλλου και η επαναστατική θεωρία. Ενα ζωντανό, εξελισσόμενο κομμάτι της ζωής που βρίσκεται δίπλα στην πράξη και επιβεβαιώνει την ύπαρξη των δύο ως αδιαίρετη διαλεκτική ενότητα. Είναι στα αλήθεια πολύ σημαντική η επαφή μας με τη θεωρία, μας εξοπλίζει και μας αποκαλύπτει ότι οι συνδικαλιστικοί αγώνες δεν επαρκούν για αντιληφθεί ο εργαζόμενος λαός τη συγκαλυμμένη δουλεία του. Οτι δεν υπάρχει επαναστατική πράξη χωρίς επαναστατική θεωρία. Τα εν λόγω ζητήματα συνδέονται επίσης με τον σχεδιασμό της δουλειάς, αλλά και με την περιφρούρηση του Κόμματος, σημεία τα οποία είναι «προς κατάκτηση» με κολοσσιαία σημασία στις συνθήκες που δρούμε αλλά και σε αυτά που θα φέρει η κίνηση της κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας στο μέλλον. Τέλος, σοβαρή αντανάκλαση των παραπάνω υπάρχει και στα ζητήματα της κατανόησης της διαλεκτικής σχέσης Κομμουνιστικού Κόμματος - Ταξικού Εργατικού Κινήματος αλλά και την έννοια και την προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας. Οι δυσκολίες και οι καθυστερήσεις που διαπιστώνουμε στα δύο τελευταία αυτά στοιχεία συνίστανται σε μεγάλο βαθμό στη μηχανιστική κατανόηση της στρατηγικής του Κόμματος αλλά και την εμπειρική ερμηνεία των εξελίξεων στη ζωή και ειδικότερα στην οικονομία.
Ας ριχτούμε στη μάχη της υλοποίησης των αποφάσεων του 20ού Συνεδρίου με επαναστατικό θάρρος και ταξικό κριτήριο. Να έχουμε πάντα ως στόχο την πρακτική αποτύπωση της αδιαίρετης διαλεκτικής ενότητας θεωρίας και πράξης, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις δύσκολες και σύνθετες συνθήκες στις οποίες δρούμε. Να παρεμβαίνουμε στις εργατικές και λαϊκές συνειδήσεις για να διαλυθούν τα απατηλά σύννεφα της ψεύτικης ελπίδας, με άξονα τη ζωντάνια της επαναστατικής προοπτικής. Να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για αυτήν την μοναδική προοπτική που υπάρχει για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τον ζυγό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, την αντικατάσταση του σάπιου και ιστορικά ξεπερασμένου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής από το διαλεκτικά λογικά νέο, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Συμφωνώ με το πνεύμα, τις διαπιστώσεις και τα καθήκοντα που απορρέουν από τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο και εύχομαι καλή επιτυχία των διαδικασιών του.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου