Κώστας Πιννίκας
Γραμματέας ΚΟΒ Παιδείας Ρόδου
Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο, στο σύνολό τους. Θα σταθώ σε κάποια σημεία που θεωρώ ότι έχουν μια σημασία να αναφερθούν.
Πριν απ' όλα, έχει ιδιαίτερη σημασία να προσεχτεί από το σύνολο του Κόμματος η βαρύτητα που θα πρέπει να δώσουμε στη βαθιά μελέτη του συνόλου των ντοκουμέντων που θα προκύψουν από τη συνεδριακή διαδικασία (Θέσεις της ΚΕ, προσυνεδριακός διάλογος, Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου κ.λπ.). Είναι σημαντικό τα μέλη του Κόμματος να νιώσουν αυτά τα ντοκουμέντα προσωπικό τους κτήμα, προσωπική υπόθεση. Χωρίς την παραμικρή υποτίμηση, κάθε μέλος και φίλος του Κόμματος, κάθε άνθρωπος που θέτει τον εαυτό του στη μάχη για την υπόθεση της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού έχει δικαίωμα και υποχρέωση να τα μελετήσει, να εκφράσει τη γνώμη του και να συνεισφέρει στο μάζεμα της συλλογικής πείρας.
Η ωριμότητα και η καθολική αναγνώριση της αξιοπιστίας των εκτιμήσεων του Κόμματος για τις διεθνείς εξελίξεις και τη θέση της Ελλάδας στο διεθνή ιμπεριαλισμό, όπως αποτυπώνονται κύρια στα τρία πρώτα κεφάλαια των Θέσεων, αποτελούν κατάκτηση των εκατό χρόνων ύπαρξης και δράσης του Κόμματός μας, κατάκτηση την οποία μπορούμε να υπερασπιστούμε μόνο αν δρούμε ως ζωντανοί οργανισμοί με κριτική σκέψη, που καθοδηγείται από το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του Κόμματος, τη Μαρξιστική - Λενινιστική κοσμοθεωρία μας. Στο βαθμό που τα κομματικά μέλη γίνονται παθητικοί αποδέκτες της γραμμής, το Κόμμα θα κινδυνεύει να χάσει τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του. Γι' αυτό το λόγο νομίζω ότι πρέπει να δούμε πιο επιτακτικά το θέμα του ελέγχου και της βοήθειας στα μέλη του Κόμματος και στον περίγυρό μας, ώστε να μην υποτιμηθεί η μελέτη, ούτε να μείνει στο επίπεδο της απλής κατανόησης των Θέσεων. Δεν φτάνει να κατανοήσουμε το περιεχόμενο των Θέσεων και να λύσουμε τις όποιες απορίες μας, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι καθεμιά και καθένας από μας έχει τη δική του ατομική ευθύνη να αξιολογήσει τις Θέσεις κριτικά και να πει γνώμη.
Ως προς το κείμενο των Θέσεων: Θέλω να τονίσω την ιδιαίτερη σημασία που έχουν κατά τη γνώμη μου οι Θέσεις 40-41-42, που αναφέρονται στην αντιστοίχηση της καθοδηγητικής δουλειάς με τις σημερινές ανάγκες και τονίζουν ότι «ο κρίκος που πρέπει πιο αποφασιστικά να ενισχυθεί είναι το Τομεακό Οργανο, κάτι που φυσικά προϋποθέτει τη βελτίωση και την εξειδίκευση της καθοδηγητικής δουλειάς των παραπάνω οργάνων» (Θέση 40, σελ. 44 της μπροσούρας). Κάθε ξεχωριστή παράγραφος αντανακλά άψογα τη δουλειά μας και τις αδυναμίες μας. Η ανάγκη ενίσχυσης του Τομεακού Οργάνου και η καλύτερη σύνδεσή του με τα παραπάνω όργανα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική στην επαρχία και ιδιαίτερα στα νησιά, όπου αφενός λόγω γεωγραφικής θέσης η σύνδεση είναι δυσκολότερη, αφετέρου υπάρχουν ιδιαίτερες δυσκολίες, ιδεολογήματα και αντιλήψεις, αυταπάτες που επιβιώνουν σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι στα αστικά κέντρα και που σε ένα βαθμό αντικειμενικά επηρεάζουν και τις γραμμές μας.
Θέλω ακόμα να τονίσω ιδιαίτερα το σημείο στο οποίο αναφέρεται πως «έχει διαρραγεί η σχέση του κομμουνιστή με το διάβασμα, τη μελέτη». Σύμφωνα με τις Θέσεις της ΚΕ, «αυτό δημιουργεί αντικειμενικά κίνδυνο χάσματος και διαφοράς επιπέδου με πολλαπλές επιπτώσεις και στη συλλογικότητα, και στον έλεγχο» (Θέση 40). Οι θέσεις της ΚΕ ορθά κάνουν πολλαπλές αναφορές στην αξία της μελέτης της κοσμοθεωρίας μας, μέσα από το «Ριζοσπάστη», την ΚΟΜΕΠ, το πολιτικό βιβλίο. Θεωρώ επίσης καλό το ότι αφιερώνεται ολόκληρη η Θέση 73 στο ζήτημα του πολιτισμού. Ωστόσο, πιστεύω ότι όσο οι αναφορές μας δεν ξεπερνάνε αυτά τα στενά πλαίσια (αναφορά κυρίως στο πολιτικό βιβλίο, στους θεωρητικούς μας, στην αμιγώς στρατευμένη τέχνη), το Κόμμα θα αδυνατεί να συμβάλει καθοριστικά στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, οι οποίες θα αποτελούν παράδειγμα ζωής και στάσης, όχι στα στενά πλαίσια της κομματικής τους χρέωσης αλλά στο σύνολο της ζωής τους. Αυτομόρφωση δεν είναι μόνο το κομματικό βιβλίο, είναι το βιβλίο εν γένει. Δεν γίνεται, παραδείγματος χάριν, να ζητάμε από τους συντρόφους να διαβάσουν Μαρξ αλλά να αδιαφορούμε αν δεν γνωρίζουν ποιος ήταν ο Χέγκελ κι ο Φόιερμπαχ. Δεν μπορούμε να ζητάμε από τους συντρόφους να διαβάσουν Ρίτσο και να αδιαφορούμε αν από άποψη δεν διαβάζουν Καβάφη επειδή τον θεωρούν αστό διανοούμενο που δεν έχει σχέση με το εργατικό κίνημα. Κατ' αντιστοιχία με αυτά τα παραδείγματα, στο σύνολό της, η στάση ζωής του Κομμουνιστή δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά προσωπική του υπόθεση, αλλά πρέπει να γίνεται υπόθεση του Κόμματος, κάτι που θεωρώ πως δεν βγαίνει μέσα από τις Θέσεις, στο βαθμό που θα έπρεπε, ούτε ως αδυναμία μας, ούτε ως ζητούμενο προς κατάκτηση.
Στο βαθμό που μπορούμε εντός του καπιταλισμού να αναπτύξουμε κομμουνιστική συνείδηση και στάση ζωής εναρμονισμένη στην κοσμοθεωρία μας, αυτό σημαίνει μια πολύ συγκεκριμένη αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων που προκύπτουν στη ζωή μας, από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο. Αυτό εκτιμώ ότι έπρεπε να τονιστεί από τις Θέσεις, αν σκεφτούμε και το γεγονός ότι ζούμε σε ένα καπιταλιστικό εποικοδόμημα, το οποίο επηρεάζει αδιαλείπτως την κοινωνική συνείδηση, της οποίας κομμάτι είμαστε όλοι, χωρίς εξαίρεση. Πιστεύω ότι μια αναφορά σε αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε (αν όχι και αλλού) να γίνει στη Θέση 71, που αναφέρεται στην «ικανότητα του Κόμματος να καθοδηγήσει την ΚΝΕ για να περάσει σε φάση σημαντικής ανάπτυξης των δυνάμεών της».
Η διεξαγωγή του 20ού Συνεδρίου, με τις προσυνεδριακές διαδικασίες και τον προσυνεδριακό διάλογο, μπορεί και πρέπει να σηκώσει ένα μεγάλο κύμα αισιοδοξίας και αγωνιστικής διάθεσης. Οι Θέσεις της ΚΕ ενισχύουν τον αταλάντευτο στόχο της κοινωνικής συμμαχίας για τη λαϊκή - εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αυτός ο στόχος πρέπει να μας συντροφεύει σε κάθε ατομική και συλλογική πράξη της ζωής μας.
Γραμματέας ΚΟΒ Παιδείας Ρόδου
Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο, στο σύνολό τους. Θα σταθώ σε κάποια σημεία που θεωρώ ότι έχουν μια σημασία να αναφερθούν.
Πριν απ' όλα, έχει ιδιαίτερη σημασία να προσεχτεί από το σύνολο του Κόμματος η βαρύτητα που θα πρέπει να δώσουμε στη βαθιά μελέτη του συνόλου των ντοκουμέντων που θα προκύψουν από τη συνεδριακή διαδικασία (Θέσεις της ΚΕ, προσυνεδριακός διάλογος, Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου κ.λπ.). Είναι σημαντικό τα μέλη του Κόμματος να νιώσουν αυτά τα ντοκουμέντα προσωπικό τους κτήμα, προσωπική υπόθεση. Χωρίς την παραμικρή υποτίμηση, κάθε μέλος και φίλος του Κόμματος, κάθε άνθρωπος που θέτει τον εαυτό του στη μάχη για την υπόθεση της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού έχει δικαίωμα και υποχρέωση να τα μελετήσει, να εκφράσει τη γνώμη του και να συνεισφέρει στο μάζεμα της συλλογικής πείρας.
Η ωριμότητα και η καθολική αναγνώριση της αξιοπιστίας των εκτιμήσεων του Κόμματος για τις διεθνείς εξελίξεις και τη θέση της Ελλάδας στο διεθνή ιμπεριαλισμό, όπως αποτυπώνονται κύρια στα τρία πρώτα κεφάλαια των Θέσεων, αποτελούν κατάκτηση των εκατό χρόνων ύπαρξης και δράσης του Κόμματός μας, κατάκτηση την οποία μπορούμε να υπερασπιστούμε μόνο αν δρούμε ως ζωντανοί οργανισμοί με κριτική σκέψη, που καθοδηγείται από το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του Κόμματος, τη Μαρξιστική - Λενινιστική κοσμοθεωρία μας. Στο βαθμό που τα κομματικά μέλη γίνονται παθητικοί αποδέκτες της γραμμής, το Κόμμα θα κινδυνεύει να χάσει τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του. Γι' αυτό το λόγο νομίζω ότι πρέπει να δούμε πιο επιτακτικά το θέμα του ελέγχου και της βοήθειας στα μέλη του Κόμματος και στον περίγυρό μας, ώστε να μην υποτιμηθεί η μελέτη, ούτε να μείνει στο επίπεδο της απλής κατανόησης των Θέσεων. Δεν φτάνει να κατανοήσουμε το περιεχόμενο των Θέσεων και να λύσουμε τις όποιες απορίες μας, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι καθεμιά και καθένας από μας έχει τη δική του ατομική ευθύνη να αξιολογήσει τις Θέσεις κριτικά και να πει γνώμη.
Ως προς το κείμενο των Θέσεων: Θέλω να τονίσω την ιδιαίτερη σημασία που έχουν κατά τη γνώμη μου οι Θέσεις 40-41-42, που αναφέρονται στην αντιστοίχηση της καθοδηγητικής δουλειάς με τις σημερινές ανάγκες και τονίζουν ότι «ο κρίκος που πρέπει πιο αποφασιστικά να ενισχυθεί είναι το Τομεακό Οργανο, κάτι που φυσικά προϋποθέτει τη βελτίωση και την εξειδίκευση της καθοδηγητικής δουλειάς των παραπάνω οργάνων» (Θέση 40, σελ. 44 της μπροσούρας). Κάθε ξεχωριστή παράγραφος αντανακλά άψογα τη δουλειά μας και τις αδυναμίες μας. Η ανάγκη ενίσχυσης του Τομεακού Οργάνου και η καλύτερη σύνδεσή του με τα παραπάνω όργανα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική στην επαρχία και ιδιαίτερα στα νησιά, όπου αφενός λόγω γεωγραφικής θέσης η σύνδεση είναι δυσκολότερη, αφετέρου υπάρχουν ιδιαίτερες δυσκολίες, ιδεολογήματα και αντιλήψεις, αυταπάτες που επιβιώνουν σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι στα αστικά κέντρα και που σε ένα βαθμό αντικειμενικά επηρεάζουν και τις γραμμές μας.
Θέλω ακόμα να τονίσω ιδιαίτερα το σημείο στο οποίο αναφέρεται πως «έχει διαρραγεί η σχέση του κομμουνιστή με το διάβασμα, τη μελέτη». Σύμφωνα με τις Θέσεις της ΚΕ, «αυτό δημιουργεί αντικειμενικά κίνδυνο χάσματος και διαφοράς επιπέδου με πολλαπλές επιπτώσεις και στη συλλογικότητα, και στον έλεγχο» (Θέση 40). Οι θέσεις της ΚΕ ορθά κάνουν πολλαπλές αναφορές στην αξία της μελέτης της κοσμοθεωρίας μας, μέσα από το «Ριζοσπάστη», την ΚΟΜΕΠ, το πολιτικό βιβλίο. Θεωρώ επίσης καλό το ότι αφιερώνεται ολόκληρη η Θέση 73 στο ζήτημα του πολιτισμού. Ωστόσο, πιστεύω ότι όσο οι αναφορές μας δεν ξεπερνάνε αυτά τα στενά πλαίσια (αναφορά κυρίως στο πολιτικό βιβλίο, στους θεωρητικούς μας, στην αμιγώς στρατευμένη τέχνη), το Κόμμα θα αδυνατεί να συμβάλει καθοριστικά στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, οι οποίες θα αποτελούν παράδειγμα ζωής και στάσης, όχι στα στενά πλαίσια της κομματικής τους χρέωσης αλλά στο σύνολο της ζωής τους. Αυτομόρφωση δεν είναι μόνο το κομματικό βιβλίο, είναι το βιβλίο εν γένει. Δεν γίνεται, παραδείγματος χάριν, να ζητάμε από τους συντρόφους να διαβάσουν Μαρξ αλλά να αδιαφορούμε αν δεν γνωρίζουν ποιος ήταν ο Χέγκελ κι ο Φόιερμπαχ. Δεν μπορούμε να ζητάμε από τους συντρόφους να διαβάσουν Ρίτσο και να αδιαφορούμε αν από άποψη δεν διαβάζουν Καβάφη επειδή τον θεωρούν αστό διανοούμενο που δεν έχει σχέση με το εργατικό κίνημα. Κατ' αντιστοιχία με αυτά τα παραδείγματα, στο σύνολό της, η στάση ζωής του Κομμουνιστή δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά προσωπική του υπόθεση, αλλά πρέπει να γίνεται υπόθεση του Κόμματος, κάτι που θεωρώ πως δεν βγαίνει μέσα από τις Θέσεις, στο βαθμό που θα έπρεπε, ούτε ως αδυναμία μας, ούτε ως ζητούμενο προς κατάκτηση.
Στο βαθμό που μπορούμε εντός του καπιταλισμού να αναπτύξουμε κομμουνιστική συνείδηση και στάση ζωής εναρμονισμένη στην κοσμοθεωρία μας, αυτό σημαίνει μια πολύ συγκεκριμένη αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων που προκύπτουν στη ζωή μας, από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο. Αυτό εκτιμώ ότι έπρεπε να τονιστεί από τις Θέσεις, αν σκεφτούμε και το γεγονός ότι ζούμε σε ένα καπιταλιστικό εποικοδόμημα, το οποίο επηρεάζει αδιαλείπτως την κοινωνική συνείδηση, της οποίας κομμάτι είμαστε όλοι, χωρίς εξαίρεση. Πιστεύω ότι μια αναφορά σε αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε (αν όχι και αλλού) να γίνει στη Θέση 71, που αναφέρεται στην «ικανότητα του Κόμματος να καθοδηγήσει την ΚΝΕ για να περάσει σε φάση σημαντικής ανάπτυξης των δυνάμεών της».
Η διεξαγωγή του 20ού Συνεδρίου, με τις προσυνεδριακές διαδικασίες και τον προσυνεδριακό διάλογο, μπορεί και πρέπει να σηκώσει ένα μεγάλο κύμα αισιοδοξίας και αγωνιστικής διάθεσης. Οι Θέσεις της ΚΕ ενισχύουν τον αταλάντευτο στόχο της κοινωνικής συμμαχίας για τη λαϊκή - εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αυτός ο στόχος πρέπει να μας συντροφεύει σε κάθε ατομική και συλλογική πράξη της ζωής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου