Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Για τις Θέσεις του 20ού Συνεδρίου και τη δράση μας

Ανδρέας Ξευγένης, Μέλος ΚΟΒ Αμαρουσίου

Οι Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος θεωρώ ότι κινούνται στη σωστή κατεύθυνση, πατάνε πάνω στο Πρόγραμμα του Κόμματος. Ζητούμενο να μπουν στη ζωή ώστε να γίνουμε ένα προλεταριακό Κόμμα Νέου Τύπου που θα επηρεάζει και θα κινητοποιεί πλατιές εργατικές - λαϊκές μάζες ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, που θα καθοδηγήσει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της στην επανάσταση τη στιγμή που θα διαμορφωθεί επαναστατική κατάσταση.
Από μεριάς μου θέλω να σταθώ σε κάποια σημεία των Θέσεων σε μια προσπάθεια να συμβάλω στον προσυνεδριακό διάλογο.
1. Για τη Θέση 13 που αφορά το Κυπριακό.

Νομίζω ότι θα έπρεπε στις Θέσεις να υπάρχει αναφορά στους λόγους που δεν είχαμε εγκαταλείψει τον όρο «διζωνική - δικοινοτική ομοσπονδία» ήδη από το 2004. Οταν τότε το σχέδιο Ανάν, ουσιαστικά πατώντας πάνω σε αυτήν τη θέση, θα διχοτομούσε το νησί. Τότε το κόμμα μας πρώτο και μόνο τοποθετήθηκε και έδρασε με τον Ελληνικό και Κυπριακό λαό ενάντια σε αυτήν τη μεθόδευση. Αρα θεωρώ ότι από τότε φάνηκε πως αξιοποιείται από τον ιμπεριαλισμό αυτή η διατύπωση και πως έρχεται σε αντίθεση με την πάγια και διαχρονική επιδίωξη του Κόμματός μας για την αυτοδιάθεση της Κύπρου και τη συγκρότησή της σε ένα κράτος.
2. Για τη θέση της Ελλάδας, το ζήτημα της αποδέσμευσης και του πολέμου.
Υπάρχει μια συστηματική προσπάθεια από το σύστημα και τους κολαούζους του να παρουσιαστούν μια σειρά από επεξεργασίες και θέσεις του κόμματος διαστρεβλωμένες. Ωστε να κάνουν αντιπαράθεση όχι πάνω στις θέσεις μας αλλά πάνω σε καρικατούρες που παρουσιάζουν ως θέσεις μας. Κυρίαρχο στόχο σε αυτό έχουν οι θέσεις μας για τον ιμπεριαλισμό, τη θέση της Ελλάδας, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κ.ά. Υπάρχει κομμάτι του δυναμικού μας και του περίγυρου που δεν έχει αφομοιώσει ολοκληρωμένα το Πρόγραμμα και τις θέσεις μας και κάτω από την πίεση πέφτει στην παγίδα από κομματικό πατριωτισμό να υπερασπίζεται όχι τη θέση μας αλλά την καρικατούρα που παρουσιάζει ο αντίπαλος ως θέση μας. Οταν μας έρχεται από τον κόσμο που επηρεάζεται από γνωστά δεξιά και «αριστερά» τσιράκια των αφεντικών, ότι είμαστε αποικία ή υπό κατοχή και άρα χρειάζεται να ενωθούμε όλοι οι Ελληνες. Πρέπει να επιμείνουμε ότι οι εξαρτήσεις της χώρας από μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα είναι αποτέλεσμα της ανισόμετρης ανάπτυξης, αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, είναι συνειδητή επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης για τη θωράκιση της εξουσίας και της κερδοφορίας της. O καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και η ανισομετρία που τον διέπει είναι η αιτία των εξαρτήσεων και άρα το πρόβλημα που πρέπει να επιλύσει επαναστατικά η εργατική τάξη.
Για το ζήτημα της αποδέσμευσης. Υπάρχει κόσμος που μας λέει για το ευρώ, την ΕΕ , τη δραχμή, αν μπορούμε να φύγουμε, πώς θα επιβιώσουμε, έρχεται από τη μια η προπαγάνδα ότι εκτός ΕΕ θα καταστραφούμε και από την άλλη η προπαγάνδα ότι το ΚΚΕ δε θέλει αποδέσμευση, ότι την παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες επειδή τη συνδέει με την εργατική εξουσία. Πολλές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις αναλωνόμαστε στο ότι με καπιταλισμό και έξω από την ΕΕ μια από τα ίδια θα είναι, που σωστό είναι αλλά προέχει να προπαγανδίσουμε ότι το ΚΚΕ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που σταθερά και με συνέπεια είναι υπέρ της αποδέσμευσης από την ΕΕ από πάντα, όταν όλοι μάς λοιδορούσαν γι' αυτήν τη θέση μας, και όχι τώρα που η πραγματικότητα έχει ξεγυμνώσει αυτό το μόρφωμα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Υπέρ της αποδέσμευσης που θα είναι πραγματική, αποτέλεσμα της επαναστατικής πάλης του λαού μας και όχι διαδικασία καθοδηγούμενη από τα αφεντικά με τη λογική «βγαίνουμε από εδώ για να μπούμε αλλού», γιατί στην εποχή του ιμπεριαλισμού η συγκρότηση διακρατικών ιμπεριαλιστικών ενώσεων είναι νομοτέλεια, άρα ναι, με καπιταλισμό αν βγεις από την ΕΕ θα μπεις σε ένα άλλο αντίστοιχο μαντρί, γιατί έτσι βολεύει τους Ελληνες καπιταλιστές. Είμαστε το μόνο κόμμα που έχει πρόγραμμα για το πώς ο λαός και η χώρα όχι απλά θα σταθούν έξω από αυτό το μαντρί, αλλά θα ευημερήσουν οικοδομώντας τη σοσιαλιστική Ελλάδα.
Σχετικά με τη θέση μας για τον πόλεμο. Παρόλο που έγινε σοβαρή προσπάθεια από το Κόμμα να αφομοιωθεί η θέση μας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ένα κομμάτι συντρόφων και φίλων αυτά τα χρόνια δεν έσκυψαν πάνω από τις επεξεργασίες του Κόμματος όπως έπρεπε, αλλά επιφανειακά. Το επιφανειακό όμως κάνει ζημιά εξίσου με το να μη βγάλεις συμπέρασμα. Είναι ανάγκη να εξηγούμε επαρκώς ότι η μετατροπή του πολέμου από ιμπεριαλιστικό σε ταξικό δεν περνάει μέσα από την παθητική ουδετερότητα, ούτε φυσικά μέσα από την αδιαφορία της εργατικής τάξης και του Κόμματός της σε ενδεχόμενο εισβολής - κατοχής της χώρας . Υπάρχει σύγχυση σε αυτό το ζήτημα. Αυτή η σύγχυση φαίνεται και σε συσκέψεις και συζητήσεις και για τους σημερινούς περιφερειακούς πολέμους, όπως στη Συρία, και πώς πρακτικά θα ήταν μια συνεπής γραμμή για τον πόλεμο εκεί ή στην Ουκρανία κ.λπ.
Θεωρώ ότι πρέπει να επιμείνουμε ακόμα περισσότερο στην εκλαΐκευση και της θέσης μας για τον πόλεμο και για τα εθνικά ζητήματα που απασχολούν από την Καταλονία και τη Σκοτία μέχρι την Κύπρο, την Παλαιστίνη, την Κριμαία και το Κουρδικό.
3. Για τον «Ριζοσπάστη».
Ο «Ριζοσπάστης» τα τελευταία 2 χρόνια έχει βελτιωθεί σε σχέση με τη διετία 2013-14. Πρέπει να επιμείνουμε στο να υπάρχουν περισσότερα άρθρα γραμμής με τη θέση μας για όλα τα ζητήματα της επικαιρότητας και περισσότερα εκλαϊκευτικά άρθρα για ζητήματα πολιτικής οικονομίας, στρατηγικής κ.λπ.
Επίσης στα διεθνή πρέπει να υπάρχει ενημέρωση και για τα ΚΚ άλλων χωρών. Π.χ. έγινε δημοψήφισμα σε Μ. Βρετανία και Ιταλία, πρέπει να λέμε τι θέση έχουν τα ΚΚ εκεί, πως την εκτιμάμε, επηρεάζουν μάζες , μετράνε βήματα ή όχι;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου