Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

Οχι ο λαός μας κάτω από ξένες σημαίες

Μανόλης Βριθιάς
Ηράκλειο Κρήτης

Οταν από το θωρηκτό «Αβρόρα» ακούστηκαν οι κανονιοβολισμοί και οι μπολσεβίκοι με αρχηγό τον μεγάλο ΛΕΝΙΝ εφορμούσαν στα χειμερινά ανάκτορα, η ανθρωπότητα η ίδια έκανε το τεράστιο άλμα της στο μέλλον. Ενα άλμα που θα άλλαζε τον ρου της Ιστορίας, θα άλλαζε τις τύχες δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΧΤΩΒΡΙΑΝΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ήταν πλέον μια πραγματικότητα.
Το πρώτο εργατοαγροτικό κράτος στον κόσμο γεννιόταν κάτω από έναν μεγάλο τοκετό της εργατικής τάξης, της μόνης ικανής που μπορεί να γεννήσει τέτοιες επαναστάσεις.
Από τότε πολύ νερό κύλησε, μέχρι την αντεπανάσταση του 1991.
Τα λάθη, τις αδυναμίες και τις υποχωρήσεις, στο χτίσιμο του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα, σε ένα βαθμό τα αναδείξαμε με την σχετική Απόφαση στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος.

Αυτή όμως η ήττα και η υποχώρηση του σοσιαλισμού ανέδειξαν, για άλλη μια φορά, τα πιο κατώτερα ένστικτα του καπιταλιστικού συστήματος.
Εκατομμύρια άνθρωποι οδηγήθηκαν στην πείνα, στην εξαθλίωση, στη μιζέρια, τα εθνοτικά, ρατσιστικά και θρησκευτικά μίση οξύνθηκαν, λαοί και εθνότητες που πριν λίγο ήταν αδελφωμένοι έγιναν θανάσιμοι εχθροί, εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες οδηγήθηκαν στην πορνεία, χιλιάδες παιδιά πέθαναν από πείνα, ή απήχθησαν και οδηγήθηκαν στον θάνατο για να πουληθούν τα ακριβοπληρωμένα όργανά τους στους πλούσιους της δύσης. Σχεδόν όλα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα καταργήθηκαν.
Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αυξήθηκαν, νέοι περιφερειακοί πόλεμοι αναπτύχθηκαν, χώρες ολάκερες καταστράφηκαν (Ιράκ, Συρία, Λιβύη).
Εκατομμύρια άνθρωποι οδηγήθηκαν στην προσφυγιά και την εξαθλίωση.
Το αποτρόπαιο πρόσωπο του ιμπεριαλισμού στέκεται πάνω από τους λαούς σαν επιδημία, σαν θεριό, έτοιμο να κατασπαράξει τα πάντα στο πέρασμά του.
Αμύθητος πλούτος, υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια σε όλο και λιγότερα χέρια, που αντί να επενδυθούν επειδή πλέον δεν βγάζουν κέρδη, λιμνάζουν, με αποτέλεσμα μια τεράστια νέα καπιταλιστική κρίση, τη χειρότερη στην ιστορία της ανθρωπότητας, χειρότερη του 1929 - 1933.
Σε αυτές τις συνθήκες, όπου υπερισχύουν τα πιο βάρβαρα ένστικτα του ανθρώπινου είδους, ο σοσιαλισμός, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες του, έδειξε και δείχνει την ηθική του ανωτερότητα.
Μια ηθική ανωτερότητα, που έβαλε στην άκρη τα εθνοτικά, θρησκευτικά και ρατσιστικά μίση, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το παγκόσμιο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα βρίσκεται αποδεκατισμένο, ανοργάνωτο και ιδεολογικά κατακερματισμένο.
Το Κόμμα μας έγκαιρα μελέτησε τις συνθήκες μετά την υποχώρηση του σοσιαλισμού και κατέδειξε με επιστημονική σαφήνεια τους λόγους της αντεπανάστασης, στάθηκε πρωτοπόρο, όπως πάντα, στην ανάδειξη των αιτιών, ανέλυσε με βάση τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία την κατάσταση στις σημερινές συνθήκες, ανέδειξε το ζήτημα της ταξικής πάλης και της λαϊκής εξουσίας στη χώρα μας με το Πρόγραμμά του στο 19ο Συνέδριό του, άνοιξε έγκαιρα τη συζήτηση της ιδεολογικής διαπάλης στο παγκόσμιο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ανέπτυξε πρωτοβουλίες για διεθνείς και περιφερειακές συναντήσεις των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.
Το 20ό Συνέδριο έρχεται να επιβεβαιώσει όλη αυτήν τη στάση του Κόμματος από το 14ο Συνέδριο και μετά, μια στάση βαθιά ταξική αλλά και ταυτόχρονα πατριωτική.
Σήμερα, ένα παραπάνω και με βάση την ξεκάθαρη θέση που έχουμε για έναν ενδεχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, πρέπει να καταδείξουμε στον ελληνικό λαό και στην εργατική τάξη ότι το πατριωτικό τους καθήκον πηγάζει από την ταξική πάλη.
Το Κόμμα μας είναι το μοναδικό πατριωτικό κόμμα, γιατί εκφράζει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, την αξιοπρέπεια και τη χαμένη του περηφάνια, «τις αυλές και τα πεζούλια μας» (Αρης Βελουχιώτης).
«Και την αγάπη για την πατρίδα οι κομμουνιστές την σφράγισαν με το αίμα, την καρδιά και με τα όπλα τους» (Νίκος Μπελογιάννης).
Εχουμε τεράστια παρακαταθήκη από τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας, κυρίως από την εποποιία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, που μέσα από τα σπλάχνα τους αναδείχτηκαν ηρωικές μορφές του λαϊκού κινήματος, ατσαλωμένα στελέχη, απλά παιδιά του λαού μας σε στρατιωτικές ιδιοφυΐες, κοριτσόπουλα και γυναίκες σε ηρωικές μαχήτριες. Εχουμε ένα τεράστιο μαρτυρολόγιο λαϊκών αγωνιστών που η αταλάντευτη στάση τους θα συγκινεί πάντα το λαό μας, φωτεινά παραδείγματα θάρρους και ανυστερόβουλης θυσίας.
Θα συνεγείρει τα βαθιά πατριωτικά αισθήματα των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών μαζών, μπροστά στις νέες προκλήσεις και στο ενδυνάμωμα της ταξικής πάλης. Μέσα και από αυτά τα ηρωικά παραδείγματα θα ατσαλωνόμαστε κι εμείς, αλλά και γενιές που θα ακολουθήσουν, βλέποντας μέσα από τα πρόσωπα των μαρτύρων και ηρώων μας το μεγαλείο του λαϊκού αγωνιστή, το ηθικό ανάστημα του κομμουνιστή. Την ανιδιοτέλεια, την ανυποχωρητικότητα και την ανυστεροβουλία μπροστά στα προβλήματα και την όξυνση της ταξικής πάλης. Το μεγάλο ερώτημα, κυρίως απέναντι στο λαό μας, αλλά και απάντηση, σε όλους εκείνους που μιλούν για αφελληνισμό, εθνική προδοσία, εθνική μειοδοσία κ.λπ. πρέπει να είναι:
Τι Ελλάδα θέλουμε; Τι μέλλον θέλουμε για τα παιδιά και τα εγγόνια μας;
Ενα μέλλον και μια Ελλάδα υποταγμένη στα σχέδια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, των ντόπιων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων, με πείνα, εξαθλίωση και πόλεμο; Μια Ελλάδα με την αστική τάξη να λυμαίνεται μαζί με το ξένο κεφάλαιο, ορυκτό πλούτο, πλουτοπαραγωγικές πηγές, υδρογονάνθρακες, υποδομές, Ενέργεια, μεταφορές και μέσα παραγωγής; `Η μια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη, ειρηνική, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του;
Με λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποιημένα όλα τα μέσα παραγωγής, με εθνικοποιημένες όλες τις υποδομές, τον ορυκτό πλούτο, με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, εργατικό - λαϊκό έλεγχο, ευημερία και ανάπτυξη για όλο το λαό, με πρωτοπόρα την εργατική τάξη, τους σύμμαχους της και το κόμμα της το ΚΚΕ;
Με αυτόν τον ταξικό πατριωτισμό, πρέπει να εμψυχώσουμε το λαό μας, να τον καθοδηγήσουμε να παλέψει οργανωμένα μέσα από τα σωματεία του, τις οργανώσεις του, για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος, χαστούκι στους κάθε λογής πατριδοκάπηλους, αλλά κυρίως απέναντι στα αστικά κόμματα και τους πάτρονές τους, την αστική τάξη, για την ανυπακοή, την αντίσταση και την τελική ανατροπή, αλλά και στον εθνικισμό της ΧΑ, που, ας μην κρυβόμαστε, επηρεάζει μεγάλο μέρος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Ετσι κρίνεται ο πατριωτισμός σήμερα του κάθε εργαζόμενου, του αυτοαπασχολούμενου, του φτωχού αγρότη, της νεολαίας, της γυναίκας των λαϊκών στρωμάτων.
«Η σημαία της εργατικής τάξης, των αγώνων του λαού μας, η βαμμένη με το κόκκινο αίμα των παιδιών του και η γαλανόλευκη, η σημαία των ηρώων αυτής της πατρίδας, θα κυματίζουν περήφανα, όταν ο λαός μας ο ίδιος αποφασίσει να τις πάρει στα χέρια του και να τις σηκώσει ακόμα ψηλότερα...».


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου