Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Η καθημερινή μάχη της πειθούς μας

Θανάσης Κατσάμπης
ΚΟΒ Λογιστών

Οι Θέσεις του 20ού Συνεδρίου του Κόμματός μας εστιάζουν, σωστά, στην ανάγκη της καθιέρωσης του δημοσιογραφικού και πολιτικού μας οργάνου ως οδηγού στη δράση μας για τη διεξαγωγή της ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης, μέσα από την ευρύτερη κυκλοφορία και αφομοίωσή του. Σε αντίθεση με τα αστικά μέσα το δικό μας πολιτικό όργανο δίνει τη μάχη σε ένα περικυκλωμένο χαράκωμα από λογιών λογιών εχθρούς της αστικής ιδεολογίας, που η γκάμα τους περιλαμβάνει από περισπούδαστες αστικές μελέτες, μέχρι ψευδολογίες, ψευδοπροφητείες και κίτρινο αντικομμουνισμό.
Ο στόχος για την άνοδο των ποσοτικών και ποιοτικών δεικτών της διακίνησης του «Ρ» με σωστό τρόπο προτείνεται από την εισήγηση της ΚΕ. Πέρα από τη διακίνησή του όμως το Συνέδριό μας πρέπει να εγκύψει και στην ποιοτική του αναβάθμιση, και σωστά η ΚΕ στην ακροτελεύτια πρότασή της στη θέση 82, προτείνει την ανάγκη ανοίγματος συζήτησης για τις μορφές και τους τρόπους διάδοσης της πειθούς μας. Δείκτης της αναγνωσιμότητας του «Ρ» είναι το μπάσιμό του σε εργασιακούς χώρους και σπίτια από τα μέλη μας. Οσο πιο εκλαϊκευμένο και ελκυστικό, όχι με την έννοια του να λέμε στο λαό αυτό που θέλει να ακούει, αλλά με την αμακιγιάριστη και ταυτόχρονα ορθά ειπωμένη αλήθεια, είναι το περιεχόμενό του, τόσο πιο βατός θα είναι ο δρόμος της ευρύτερης διάδοσής του.

Το κομματικό μας μέσο πέφτει συχνά στο λάθος της υποτίμησης της μορφής σε σχέση με το περιεχόμενό του, με αποτέλεσμα αυτό να μην αναδεικνύεται στην ολότητά του. Το φαινόμενο που παρατηρείται να μη διαχωρίζεται το πρωτοσέλιδο της μιας ημέρας από μια άλλη έχει δυστυχώς βάση, ενώ λανθασμένα το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας είναι «μπουκωμένο», θέλει να τα πει όλα, αντί να ψάξει μια συνθηματολογική μορφή (όχι απαραίτητα λεκτική) που θα αναδείξει τα λεγόμενά του. Η νόρμα αυτή αφαιρεί από τη δυνατότητα του οργάνου μας να έχει συνθηματολογική κλιμάκωση και να γεννά εγρήγορση στα μέλη και φίλους μας, τις στιγμές που Κόμμα μας θα αξιολογεί ότι μια τέτοια κλιμάκωση είναι επιθυμητή.
Η εφημερίδα δεν είναι μόνο γραπτός λόγος, είναι φωτογραφία, μοντάζ και γραφιστική, που δυστυχώς η αξιοποίησή τους είναι μειωμένη. Επίσης, στους τίτλους μας λείπει η αξιοποίηση λογοτεχνικών εκφράσεων, του τεράστιου λαϊκού πλούτου, με σύγχρονα ή/και παραδοσιακότερα λογοπαίγνα, συνδυασμένα με εικόνα. Οροι που είναι σε αχρησία από σημαντικό κομμάτι του λαού*, δε χρειάζεται να χρησιμοποιούνται, ή τουλάχιστον οφείλουν να αντικαθίστανται δημιουργικά. Η ελληνική γλώσσα έχει πλούτο και εμείς φαντασία! Ο μη πειραματισμός με τη μορφή αγγίζει συχνά και το οπτικό μας υλικό, και κάποια συνθήματά μας (π.χ. το κεντρικό μοτίβο «Ισχυρό» ή «Δυνατό ΚΚΕ» επαναλαμβάνεται πολύ συχνά εδώ και χρόνια σε εκλογικές αναμετρήσεις), παρότι ιδιαίτερα στα σποτ της ΚΝΕ ή του Κόμματος έχουν μετρηθεί θετικά βήματα τα τελευταία χρόνια. Ο «Ρ», τέλος, πρέπει να πλαισιωθεί πέρα από τα ένθετα και την αυτοτελή αρθρογραφία των Τμημάτων της ΚΕ και με ομάδες μαχητικού ρεπορτάζ ερευνητικής δημοσιογραφίας με αφιερώματα και θεματικές της επιλογής της σύνταξής του.
Ορθά η ΚΕ προχωρά στο διαχωρισμό της είδησης από την ενημέρωση και ορθά είναι τα όρια που θέτει στο τι σημαίνει εφημερίδα και τι portal. Πέρα όμως από την πρωτογενή πληροφορία έχουν σημασία και τα μέσα διάδοσής της. Παρότι η παρέμβαση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) μπορεί να δώσει πόντους μόνο στη μάχη του συνθήματος και όχι της ουσιαστικής ενημέρωσης, πρέπει να μας προβληματίσει πολύ το πώς η μάχη του συνθήματος διαδίδεται στα μέσα αυτά. Οπως ο «Ρ» θέλει δίκτυα διανομής, έτσι και το portal θέλει το αντίστοιχο. Πλέον τα ΜΚΔ δεν αφορούν μόνο τον άνεργο ή τον υπάλληλο γραφείου, αλλά τον οποιονδήποτε μέσω ενός απλού smartphone. Οι χιλιάδες άνεργοι και νέοι πρέπει με την πολιτική παρέμβασή μας να βγουν από τον «τοίχο του facebook» τους στο δρόμο. Παράλληλα όμως, στο μέτρο του εφικτού, η παρέμβασή μας δεν μπορεί να είναι εξαφανισμένη από τα ΜΚΔ, π.χ. η αφίσα (τα banner ή memes όπως συνηθίζουν να λέγονται), τα μικρού μήκους βίντεο (gif), μπορούν με έξυπνο τρόπο να βοηθήσουν στην κατεύθυνση του να γεννιούνται, μικροί έστω, προβληματισμοί στην καθημερινότητα.
Η μάχη της πειθούς μας χρειάζεται συνεχή αναστοχασμό και πρέπει να γεννά ερωτήματα στο διπλανό μας εργαζόμενο. Είναι «παντός καιρού» και πρέπει να την αξιοποιούμε στο έπακρο με τα μέσα που έχουμε από το πρωτοσέλιδο ενός περιπτέρου και τις τιμημένες κόκκινες μάντρες στις γειτονιές, μέχρι το διαδίκτυο και την πλατιά πολιτική εξόρμηση.
* Προφανώς και δεν αναφέρομαι σε επιστημονικούς μαρξιστικούς όρους, που η αστική προπαγάνδα διακαώς επιθυμεί να ξορκίσουμε ως «ξύλινους» και δεν θα τους περάσει.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου