Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Δαιμόνια καινά και... κενά

Κώστας Τσιναρίδης
ΚΟΒ Συκεών Θεσσαλονίκης

Προχωρεί ο διάλογος για τις Θέσεις του 20ού Συνεδρίου. Ωστόσο, η συζήτηση ενίοτε μετατοπίζεται από τις Θέσεις και πάει σε ζητήματα που φάνταζαν λυμένα για τους κομμουνιστές. Για συντομία θα αναφερθώ επιγραμματικά.
Ποια η συνεισφορά του Προγράμματος του 19ου Συνεδρίου;
Α) Προσδιόρισε για άλλη μια φορά το χαρακτήρα της επανάστασης ως σοσιαλιστικής.
1) Σωστά, αφού η επανάσταση είναι κοινωνική διαδικασία ανατροπής μιας τάξης από μια άλλη ώστε να οικοδομήσει τη δική της εξουσία, με δικό της διοικητικό μηχανισμό και σχέσεις παραγωγής. Δεν είναι απλώς μια μαζική εξέγερση και κατάληψη κυβερνητικών κτιρίων. Kαι εφόσον το κράτος είναι όργανο δικτατορίας μίας (και μόνο μίας) τάξης πάνω στην άλλη, μπορούν να υπάρξουν μεταβατικά στάδια προς το σοσιαλισμό; ΟΧΙ.

2) Το αστικό κράτος είναι όργανο της αστικής τάξης και εμπλέκεται ενεργητικά στην αναπαραγωγή του καπιταλισμού, όχι μόνο με μέσα καταστολής αλλά και με παρέμβαση στην οικονομία. Το κοινοβούλιο είναι θεσμός (ένας από τους πολλούς) του αστικού κράτους. Επομένως, αν οι εκλογές διαμορφώσουν φιλολαϊκή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, θα αλλάξει η φύση του αστικού κράτους; ΟΧΙ, θα συνεχίσει να υπηρετεί τους αστούς παρά τις προθέσεις των κυβερνώντων.
3) Επομένως, μπορεί να υπάρξει μεταβατική κυβέρνηση προς το σοσιαλισμό με βάση το κοινοβούλιο; ΟΧΙ.
4) Σωστά το ΚΚΕ αρνήθηκε τη διερευνητική εντολή το 2012; ΝΑΙ, για να μη διαμορφώσει κοινοβουλευτικές αυταπάτες.
5) Σωστά απάλειψε το 19ο Συνέδριο την παράγραφο του προηγούμενου Προγράμματος περί πιθανότητας κυβέρνησης του ΑΑΔΜ (όχι του ΚΚΕ) με βάση το κοινοβούλιο; ΝΑΙ.
6) Τότε, γιατί το ΚΚΕ παίρνει μέρος στις εκλογές; Επειδή οι εκλογές και το κοινοβούλιο παραμένουν ένα μέσο δημόσιας προβολής (όχι το μοναδικό, και όχι το κύριο) των θέσεών του.
7) Και πώς θα γίνει το επαναστατικό πέρασμα στο σοσιαλισμό; Με μορφές οργάνωσης που θα προκύψουν από την αυτενέργεια της εργατικής τάξης, έξω από τους θεσμούς του αστικού κράτους, και με τους κομμουνιστές πρωτοπόρους μέσα σε αυτές. Αυτές θα αναπτυχθούν μέσα στον καπιταλισμό, θα συγκρουστούν με το αστικό κράτος και θα το αντικαταστήσουν ως η νέα εργατική εξουσία. Μόνο έτσι.
Β) Τι είναι ο ιμπεριαλισμός; Μια απλή στρατιωτική επέμβαση; ΟΧΙ, είναι ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός στη φάση διεθνοποίησης του κεφαλαίου.
1) Επομένως, γιατί κάποιοι επιμένουν ότι η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό είναι πλατιά, ενώ η πάλη ενάντια στα μονοπώλια (την ουσία του πρώτου) είναι στενή;
2) Εφόσον ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι πόλεμος δύο καπιταλιστικών χωρών για τον έλεγχο των αγορών, έχει σημασία ποια επιτίθεται πρώτη; ΟΧΙ, ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και για τις δύο. Επομένως, γιατί κάποιοι δέχονται τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα ενός επιθετικού πολέμου και αμφιβάλλουν για το χαρακτήρα ενός αμυντικού;
3) Τελικά, είμαστε διεθνιστές ή πατριώτες; Είμαστε και τα δύο, ενοποιώντας τα με ταξικό εργατικό περιεχόμενο. Επομένως, γιατί να είμαστε λιγότερο πατριώτες επειδή δεν δεχόμαστε τις ψευτιές του αστικού πατριωτισμού περί «υπεράσπισης της πατρίδας (τους)»; (βλ. των καπιταλιστικών κερδών).
Γ) Τι είναι η Λαϊκή Συμμαχία; Η κοινωνική σχέση της εργατικής τάξης με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, ώστε να συγκεντρωθούν δυνάμεις για τη σοσιαλιστική επανάσταση.
1) Τι ήταν το ΑΑΔΜ; Το ίδιο. Γιατί άλλαξε όνομα; Για να αποσαφηνιστεί ο ταξικός του χαρακτήρας και να μη συγχέεται με τα μέτωπα πάλης. Επομένως, γιατί κάποιοι επιμένουν στη θεωρία της «αλλαγής στρατηγικής» μετά το 19ο Συνέδριο λόγω αλλαγής ονόματος;
2) Η Λαϊκή Συμμαχία απαξιώνει ζητήματα δημοκρατίας; ΟΧΙ, απλώς δεν υπάρχει αταξική δημοκρατία. Η δημοκρατία είναι μία από τις δύο πλευρές της εξουσίας και σημαίνει ελευθερία κινήσεων της άρχουσας τάξης. Η άλλη είναι η δικτατορία και σημαίνει περιορισμό της καταπιεζόμενης τάξης, ανεξάρτητα αν γίνονται εκλογές ή όχι. Επομένως, γιατί κάποιοι επιμένουν στη θεωρία της «απαξίωσης» λόγω της απάλειψης του Δ (Δημοκρατικό) από το όνομα;
3) Οπότε, συγκαλυμμένη κοινοβουλευτική και ανοιχτή φασιστική ή στρατιωτική δικτατορία είναι οι δύο μορφές της αστικής εξουσίας. Γιατί η Λαϊκή Συμμαχία να ισχύει στην πρώτη περίπτωση και όχι στη δεύτερη;
4) Γιατί κάποιοι επιμένουν στον αφορισμό της Συμφωνίας της Βάρκιζας (σωστά), αλλά ξεχνούν τις Συμφωνίες της Καζέρτας και του Λιβάνου; Μήπως επειδή οι δύο τελευταίες προετοίμασαν το έδαφος για την πρώτη; Και επειδή θέλουν να συνδυάσουν τη δουλειά στο κίνημα με αυταπάτες για τμήματα της αστικής τάξης και δυνατότητες λύσης εκ των άνω;
Δ) Τι είναι το Κόμμα Νέου Τύπου; Το λενινιστικό Κόμμα της εργατικής τάξης με επαναστατική στρατηγική και τακτική. Η τακτική είναι η ευέλικτη εφαρμογή της επαναστατικής στρατηγικής ανάλογα με τις συνθήκες, όχι για να υποταχθεί σε αυτές αλλά για να τις αλλάξει.
1) Τι είναι το Κόμμα Παντός Καιρού; Ενα σύνθημα ζύμωσης ώστε το ελληνικό Κόμμα Νέου Τύπου, το ΚΚΕ, να είναι έτοιμο να μεταβάλει την τακτική του ανάλογα με τις στροφές της ταξικής πάλης.
2) Υπάρχει αντίθεση μεταξύ των δύο όρων; Προφανώς ΟΧΙ. Ο δεύτερος υποτάσσεται στον πρώτο. Από πού κι ως πού κάποιοι ανακάλυψαν «συνωμοσία» για μετατροπή του επαναστατικού Κόμματος Νέου Τύπου σε «οπορτουνιστικό» Κόμμα Παντός Καιρού που αλλάζει τη στρατηγική του ανάλογα με τις συνθήκες; Μήπως γιατί χρειάζονται μια δικαιολογία για να καταψηφίσουν τις Θέσεις; Και επειδή έχουν βαθύτερες διαφωνίες που δεν ομολογούν; Και για να μπάσουν «δαιμόνια καινά» αλλά και κενά περιεχομένου, ώστε να σπείρουν σύγχυση στις γραμμές μας;
3) Πώς γίνεται κανείς μέλος του επαναστατικού Κόμματος; Πρωτίστως αποδέχεται το Πρόγραμμά του. Και αν είναι ήδη μέλος αλλά διαφωνεί δηλωμένα με το Πρόγραμμα και παραμένει μέλος, ελπίζοντας ότι το Πρόγραμμα θα αλλάξει; Ποια πρέπει να είναι τότε η στάση του Κόμματος απέναντί του; Και αν εκείνος μου κάνει την «παραχώρηση» να μη με θεωρεί εχθρό του επειδή εγώ υπερψήφισα τις Θέσεις ενώ εκείνος καταψήφισε, εγώ δε θα του κάνω την παραχώρηση να μη χαρακτηρίσω την ιδεολογικοπολιτική του συγκρότηση ως επισφαλή.
Γιατί αναφέρθηκα στις παραπάνω αναμφισβήτητες (όπως νόμιζα) αλήθειες; Γιατί αφορούν ζητήματα που μπαίνουν και ξαναμπαίνουν. Ενίοτε νομίζω πως βρίσκομαι στον προσυνεδριακό του 19ου και όχι του 20ού Συνεδρίου. Και παλιότερα, στις πρώτες εκτιμήσεις λίγο μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού. Η ζωή όμως προχώρησε, μαζί και το Κόμμα.
Τελικά, γιατί συναντάμε δυσκολίες στην προώθηση του επαναστατικού μας Προγράμματος στις μάζες; Επειδή τους επηρεάζει τόσο πολύ η αστική ιδεολογία; `Η επειδή ένα μεγάλο μέρος του Κόμματος δεν καθοδηγείται από το Πρόγραμμα, αλλά από τις λαθεμένες αντιλήψεις του παρελθόντος;
Καλή επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου μας. Και καλή επιτυχία στην ενιαία υλοποίηση των αποφάσεών του από όλους. Εξάλλου, το Καταστατικό μας έχει προνοήσει και για τα μέτρα περιφρούρησής του.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου