Πάσουλας Μανώλης
Μισθωτός Τεχνικός - Αρχιτέκτονας
Χαιρετίζω με χαρά το 20ό Συνέδριο, ως φίλος του ΚΚΕ που συμμετέχει στις δράσεις του στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές, έστω κι αν δεν ακολουθώ πάντα στην πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών. Yπό τη συγκεκριμένη οπτική, θα ήθελα να συνεισφέρω κάποιες σκέψεις επί των Θέσεων:
23 & 24 Με στοιχεία τεκμηριώνεται η επιδείνωση της ζωής εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων κι αγροτών που όλοι βιώνουμε. Ωστόσο, ένα ποσοστό πληθυσμού καταφέρνει να επιβιώνει, χωρίς να 'χει ξαναμπεί στην παραγωγή ή και χωρίς να χει μπει πότε σε αυτήν (νέοι), γεγονός που έχει να κάνει με αποταμίευση, ακίνητη περιουσία, οικογενειακή στήριξη, παραοικονομία, αυτοπαραγωγή - παράγοντες που έχουν απαλύνει σχετικά την προσαρμογή στα νέα, πιο σκληρά δεδομένα. Προφανώς, επιδρούν ανάλογα στη συνείδηση, μαζί με το φόβο της σύγκρουσης με τον εργοδότη, την κρατική καταστολή και μακροπρόθεσμα με την αστική τάξη και τους συμμάχους της (κάτι κατανοητό σε περισσότερους από όσο φαίνεται).
24 «Η αγοραστική δύναμη του μέσου ακαθάριστου μισθού στην Ελλάδα κατά το 2014 φτάνει μόλις το 66% ... των 15 πιο προηγμένων χωρών της ΕΕ, από 82% το 2009». Αυτή η σχετική επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων στην Ελλάδα ενισχύει τα ιδεολογήματα περί υπανάπτυκτου ελληνικού καπιταλισμού και την αναζήτηση λύσης στον «εξευρωπαϊσμό» του. Πρέπει να τεκμηριώσουμε την κακή κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων στις προηγμένες χώρες, αλλά και το ότι η Ελλάδα παραμένει 39η σε 195 χώρες ως προς το κατά κεφαλήν εισόδημα - ο καπιταλισμός μπορεί και πολύ χειρότερα!
34 «Σε αυτή τη συζήτηση το ΚΚΕ παρεμβαίνει ασκώντας συστατική πάλη κατά του ανορθολογισμού και της μεταφυσικής σκέψης....». Πολύ σημαντικό μέτωπο, καθότι ο ανορθολογισμός και η συνωμοσιολογία πάει σύννεφο ακόμη και σε μεσαία & μορφωμένα στρώματα. Από την άλλη, θεωρώ ζωτικής σημασίας το να προβάλλουμε το δικό μας, υλιστικό, περιεχόμενο σε έννοιες όπως ελευθερία, δημοκρατία , πατρίδα απέναντι στο περιεχόμενο που τους δίνει η αστική τάξη για να ελέγχει το λαό.
47 «Σήμερα χρειάζεται ... να ενταθεί η διαπάλη για την αποκάλυψη της αστικής δημοκρατίας ως μορφής άσκησης της αστικής εξουσίας». Η όλη κριτική περί αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου κράτους πρέπει να επιστραφεί επιθετικά στα μούτρα της αστικής τάξης και των κομμάτων της.
49 «Βασικό κριτήριο της καθοδηγητικής μας δουλειάς πρέπει να είναι η διατήρηση αγωνιστικών δεσμών με όσους και όσες θέλουν να αντισταθούν...». Σύνθετο καθήκον, την στιγμή που ως γραμμή συσπείρωσης προβάλλεται η αντιμονοπωλιακή - ειδικά με το σημερινό, χαμηλό επίπεδο ταξικής συνείδησης. Χρειάζονται κατάλληλα κι εύληπτα συνθήματα όπως «με τις ανάγκες των πολλών ή με την χλιδή των λίγων» που υπήρξε σε κάποια πανό.
50 «Γι' αυτό έχει σημασία να εξηγούμε με επάρκεια πού οδήγησαν οι αγώνες και οι συσχετισμοί που διαμορφώθηκαν από το 2009 μέχρι σήμερα και γιατί πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση το κίνημα». Σε επίπεδο κινήματος, το ΚΚΕ έπαιξε σημαντικότατο ρόλο και ειδικά σήμερα αποτελεί σχεδόν «απόλυτη» πλειοψηφία (στον κόσμο που κινητοποιείται). Πρέπει να τονισθεί ότι πολύ μικρό μέρος των εργαζομένων κινητοποιήθηκε, ώστε να έρθουμε όλοι προ των ευθυνών μας. Διότι, όση αυτοθυσία και να δείχνουν οι κομμουνιστές στο εργατικό κίνημα, καμία μορφή πάλης - ειδικά προχωρημένη δεν θα πετύχει χωρίς τη συμμετοχή σημαντικού ποσοστού εργαζομένων.
Είναι, επίσης, θέμα αν μια απεργία που προκηρύσσεται και γίνεται π.χ. μόνο από τους κομμουνιστές συντελεί στην ανασύνταξη του κινήματος ή έρχεται να επισφραγίσει την απόσταση της πλατιάς μάζας εργαζομένων από αυτό. Το παράδειγμα με τις συνεχείς, συχνά χωρίς κατάλληλες προϋποθέσεις (π.χ. αύξηση συνδικαλισμένων) πανεργατικές απεργίες είναι ενδεικτικό: για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων η μέρα γενικής απεργίας έγινε βαθμιαία απλά άλλη μια μέρα. Ακόμη και σωματεία που εμφανίζονται σε γενικές απεργίες ενόσω είναι σε κινητοποίηση, μετά χάνονται.
53 «Εχει σημασία να κατανοείται ότι η συγκυρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη που επέτρεψε ορισμένες "παροχές"...κάτω από διαφορετικούς όρους καπιταλιστικής ανάπτυξης, διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων... την πάλη του εργατικού κινήματος... έχει περάσει». Είναι κρίσιμο να τεκμηριώσουμε ότι ο καπιταλισμός δεν θα ξαναδώσει ευημερία (διότι οι άλλοι δύο παράγοντες μπορεί να ξαναρθούν) και η μόνη δυνατή εξέλιξη προς όφελος των εργαζομένων είναι ο σοσιαλισμός.
55. Το ΠΑΜΕ, πέρα από σημαντικούς αγώνες σε επιχειρήσεις και κλάδους, σήκωσε μεγάλες πρωτοβουλίες όπως το πανελλαδικό συλλαλητήριο (11/11/14) και το συλλαλητήριο για τι συλλογικές συμβάσεις (17/10/16). Το ερώτημα είναι αν υπήρξε κάποιου είδους συνέχεια σε κάθε μια από αυτές τις πρωτοβουλίες ή κατέληξαν σε ένα συλλαλητήριο και μια βεβιασμένη απεργία.
56. Φάνηκε η δυναμική που έχει η Κοινωνική Συμμαχία (κοινό συλλαλητήριο εργατών - αγροτών στο Σύνταγμα) και σίγουρα μπορεί να έχει σύντομα ακόμη μεγαλύτερη (π.χ. ταυτόχρονοι αγώνες αγροτών - ναυτεργατών). Παρ' όλ' αυτά θεωρώ πως καταλαμβάνει δυσανάλογα μεγάλο μέρος των Θέσεων, ενώ αυτό που κυρίως λείπει και είναι κρίσιμο (θέση 46) είναι να οργανωθεί η εργατική τάξη στους μεγάλους χώρους δουλειάς σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Μόνο αυτή μπορεί να σπάσει τον φόβο, να εμπνεύσει και σαν ατμομηχανή να τραβήξει εργαζόμενους σε μικρότερους χώρους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες.
Κάποια πράγματα που χρειάζονται:
Α. Θαρραλέα κριτική για επιλογές που δεν συνάδουν με την επαναστατική φυσιογνωμία του Κόμματος, όπως η «Τυποεκδοτική», το δάνειο, το αίτημα για εκλογές το 2012 εν μέσω κινητοποιήσεων, που είτε επέδρασαν αρνητικά στο λαϊκό κίνημα είτε δίνουν αφορμή σε διάφορους να τσουβαλιάζουν το ΚΚΕ με τα αστικά κόμματα.
Β. Πιο γρήγορα αντανακλαστικά σε αλλαγές στον τρόπο ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Στη θέση 82 προτείνεται συζήτηση της ΚΕ για «αναβάθμιση της παρέμβασής μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», ενώ στην 54 αναφέρεται «Ενίσχυση της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας ... του κάθε εργάτη». Και στις δύο περιπτώσεις η παρέμβαση του Κόμματος έρχεται καθυστερημένα, αφήνοντας μέχρι πρόσφατα άλλες δυνάμεις (κυρίως την ΧΑ) να κάνουν παιχνίδι και ερχόμενη τώρα σε κόντρα με θεωρητικοποιημένες στάσεις.
Γ. Μεγαλύτερη αναφορά στους μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα και αποτελούν σημαντικό κομμάτι της εργατικής τάξης. Οσον αφορά τους πρόσφυγες έχει επιτευχθεί ικανοποιητική σύνδεση των διεκδικήσεων για/με τους πρόσφυγες με το κίνημα ειρήνης;
Δ. Να τεκμηριωθεί ότι ο όρος «αντικαπιταλιστικός» που χρησιμοποιείται στις Θέσεις είναι δόκιμος.
Ε. Αποτίμηση Δημαρχίας Κομμουνιστών - τι περιθώρια παρέμβασης υπάρχουν πλέον κι αν αξίζει να συμμετέχει το ΚΚΕ στην ΤΑ.
ΣΤ. Πειστική και εύληπτη απάντηση στην προπαγάνδα υπέρ του καπιταλισμού με δραχμή, ασκεί ιδιαίτερη γοητεία στα λαϊκά στρώματα.
Καλή επιτυχία στο 20ό Συνέδριο του ηρωικού ΚΚΕ, τιμή στους παλιούς και νέους κομμουνιστές που μάχονται για το «απλό που είναι δύσκολο να γίνει»!
Μισθωτός Τεχνικός - Αρχιτέκτονας
Χαιρετίζω με χαρά το 20ό Συνέδριο, ως φίλος του ΚΚΕ που συμμετέχει στις δράσεις του στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές, έστω κι αν δεν ακολουθώ πάντα στην πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών. Yπό τη συγκεκριμένη οπτική, θα ήθελα να συνεισφέρω κάποιες σκέψεις επί των Θέσεων:
23 & 24 Με στοιχεία τεκμηριώνεται η επιδείνωση της ζωής εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων κι αγροτών που όλοι βιώνουμε. Ωστόσο, ένα ποσοστό πληθυσμού καταφέρνει να επιβιώνει, χωρίς να 'χει ξαναμπεί στην παραγωγή ή και χωρίς να χει μπει πότε σε αυτήν (νέοι), γεγονός που έχει να κάνει με αποταμίευση, ακίνητη περιουσία, οικογενειακή στήριξη, παραοικονομία, αυτοπαραγωγή - παράγοντες που έχουν απαλύνει σχετικά την προσαρμογή στα νέα, πιο σκληρά δεδομένα. Προφανώς, επιδρούν ανάλογα στη συνείδηση, μαζί με το φόβο της σύγκρουσης με τον εργοδότη, την κρατική καταστολή και μακροπρόθεσμα με την αστική τάξη και τους συμμάχους της (κάτι κατανοητό σε περισσότερους από όσο φαίνεται).
24 «Η αγοραστική δύναμη του μέσου ακαθάριστου μισθού στην Ελλάδα κατά το 2014 φτάνει μόλις το 66% ... των 15 πιο προηγμένων χωρών της ΕΕ, από 82% το 2009». Αυτή η σχετική επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων στην Ελλάδα ενισχύει τα ιδεολογήματα περί υπανάπτυκτου ελληνικού καπιταλισμού και την αναζήτηση λύσης στον «εξευρωπαϊσμό» του. Πρέπει να τεκμηριώσουμε την κακή κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων στις προηγμένες χώρες, αλλά και το ότι η Ελλάδα παραμένει 39η σε 195 χώρες ως προς το κατά κεφαλήν εισόδημα - ο καπιταλισμός μπορεί και πολύ χειρότερα!
34 «Σε αυτή τη συζήτηση το ΚΚΕ παρεμβαίνει ασκώντας συστατική πάλη κατά του ανορθολογισμού και της μεταφυσικής σκέψης....». Πολύ σημαντικό μέτωπο, καθότι ο ανορθολογισμός και η συνωμοσιολογία πάει σύννεφο ακόμη και σε μεσαία & μορφωμένα στρώματα. Από την άλλη, θεωρώ ζωτικής σημασίας το να προβάλλουμε το δικό μας, υλιστικό, περιεχόμενο σε έννοιες όπως ελευθερία, δημοκρατία , πατρίδα απέναντι στο περιεχόμενο που τους δίνει η αστική τάξη για να ελέγχει το λαό.
47 «Σήμερα χρειάζεται ... να ενταθεί η διαπάλη για την αποκάλυψη της αστικής δημοκρατίας ως μορφής άσκησης της αστικής εξουσίας». Η όλη κριτική περί αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου κράτους πρέπει να επιστραφεί επιθετικά στα μούτρα της αστικής τάξης και των κομμάτων της.
49 «Βασικό κριτήριο της καθοδηγητικής μας δουλειάς πρέπει να είναι η διατήρηση αγωνιστικών δεσμών με όσους και όσες θέλουν να αντισταθούν...». Σύνθετο καθήκον, την στιγμή που ως γραμμή συσπείρωσης προβάλλεται η αντιμονοπωλιακή - ειδικά με το σημερινό, χαμηλό επίπεδο ταξικής συνείδησης. Χρειάζονται κατάλληλα κι εύληπτα συνθήματα όπως «με τις ανάγκες των πολλών ή με την χλιδή των λίγων» που υπήρξε σε κάποια πανό.
50 «Γι' αυτό έχει σημασία να εξηγούμε με επάρκεια πού οδήγησαν οι αγώνες και οι συσχετισμοί που διαμορφώθηκαν από το 2009 μέχρι σήμερα και γιατί πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση το κίνημα». Σε επίπεδο κινήματος, το ΚΚΕ έπαιξε σημαντικότατο ρόλο και ειδικά σήμερα αποτελεί σχεδόν «απόλυτη» πλειοψηφία (στον κόσμο που κινητοποιείται). Πρέπει να τονισθεί ότι πολύ μικρό μέρος των εργαζομένων κινητοποιήθηκε, ώστε να έρθουμε όλοι προ των ευθυνών μας. Διότι, όση αυτοθυσία και να δείχνουν οι κομμουνιστές στο εργατικό κίνημα, καμία μορφή πάλης - ειδικά προχωρημένη δεν θα πετύχει χωρίς τη συμμετοχή σημαντικού ποσοστού εργαζομένων.
Είναι, επίσης, θέμα αν μια απεργία που προκηρύσσεται και γίνεται π.χ. μόνο από τους κομμουνιστές συντελεί στην ανασύνταξη του κινήματος ή έρχεται να επισφραγίσει την απόσταση της πλατιάς μάζας εργαζομένων από αυτό. Το παράδειγμα με τις συνεχείς, συχνά χωρίς κατάλληλες προϋποθέσεις (π.χ. αύξηση συνδικαλισμένων) πανεργατικές απεργίες είναι ενδεικτικό: για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων η μέρα γενικής απεργίας έγινε βαθμιαία απλά άλλη μια μέρα. Ακόμη και σωματεία που εμφανίζονται σε γενικές απεργίες ενόσω είναι σε κινητοποίηση, μετά χάνονται.
53 «Εχει σημασία να κατανοείται ότι η συγκυρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη που επέτρεψε ορισμένες "παροχές"...κάτω από διαφορετικούς όρους καπιταλιστικής ανάπτυξης, διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων... την πάλη του εργατικού κινήματος... έχει περάσει». Είναι κρίσιμο να τεκμηριώσουμε ότι ο καπιταλισμός δεν θα ξαναδώσει ευημερία (διότι οι άλλοι δύο παράγοντες μπορεί να ξαναρθούν) και η μόνη δυνατή εξέλιξη προς όφελος των εργαζομένων είναι ο σοσιαλισμός.
55. Το ΠΑΜΕ, πέρα από σημαντικούς αγώνες σε επιχειρήσεις και κλάδους, σήκωσε μεγάλες πρωτοβουλίες όπως το πανελλαδικό συλλαλητήριο (11/11/14) και το συλλαλητήριο για τι συλλογικές συμβάσεις (17/10/16). Το ερώτημα είναι αν υπήρξε κάποιου είδους συνέχεια σε κάθε μια από αυτές τις πρωτοβουλίες ή κατέληξαν σε ένα συλλαλητήριο και μια βεβιασμένη απεργία.
56. Φάνηκε η δυναμική που έχει η Κοινωνική Συμμαχία (κοινό συλλαλητήριο εργατών - αγροτών στο Σύνταγμα) και σίγουρα μπορεί να έχει σύντομα ακόμη μεγαλύτερη (π.χ. ταυτόχρονοι αγώνες αγροτών - ναυτεργατών). Παρ' όλ' αυτά θεωρώ πως καταλαμβάνει δυσανάλογα μεγάλο μέρος των Θέσεων, ενώ αυτό που κυρίως λείπει και είναι κρίσιμο (θέση 46) είναι να οργανωθεί η εργατική τάξη στους μεγάλους χώρους δουλειάς σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Μόνο αυτή μπορεί να σπάσει τον φόβο, να εμπνεύσει και σαν ατμομηχανή να τραβήξει εργαζόμενους σε μικρότερους χώρους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες.
Κάποια πράγματα που χρειάζονται:
Α. Θαρραλέα κριτική για επιλογές που δεν συνάδουν με την επαναστατική φυσιογνωμία του Κόμματος, όπως η «Τυποεκδοτική», το δάνειο, το αίτημα για εκλογές το 2012 εν μέσω κινητοποιήσεων, που είτε επέδρασαν αρνητικά στο λαϊκό κίνημα είτε δίνουν αφορμή σε διάφορους να τσουβαλιάζουν το ΚΚΕ με τα αστικά κόμματα.
Β. Πιο γρήγορα αντανακλαστικά σε αλλαγές στον τρόπο ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Στη θέση 82 προτείνεται συζήτηση της ΚΕ για «αναβάθμιση της παρέμβασής μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», ενώ στην 54 αναφέρεται «Ενίσχυση της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας ... του κάθε εργάτη». Και στις δύο περιπτώσεις η παρέμβαση του Κόμματος έρχεται καθυστερημένα, αφήνοντας μέχρι πρόσφατα άλλες δυνάμεις (κυρίως την ΧΑ) να κάνουν παιχνίδι και ερχόμενη τώρα σε κόντρα με θεωρητικοποιημένες στάσεις.
Γ. Μεγαλύτερη αναφορά στους μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα και αποτελούν σημαντικό κομμάτι της εργατικής τάξης. Οσον αφορά τους πρόσφυγες έχει επιτευχθεί ικανοποιητική σύνδεση των διεκδικήσεων για/με τους πρόσφυγες με το κίνημα ειρήνης;
Δ. Να τεκμηριωθεί ότι ο όρος «αντικαπιταλιστικός» που χρησιμοποιείται στις Θέσεις είναι δόκιμος.
Ε. Αποτίμηση Δημαρχίας Κομμουνιστών - τι περιθώρια παρέμβασης υπάρχουν πλέον κι αν αξίζει να συμμετέχει το ΚΚΕ στην ΤΑ.
ΣΤ. Πειστική και εύληπτη απάντηση στην προπαγάνδα υπέρ του καπιταλισμού με δραχμή, ασκεί ιδιαίτερη γοητεία στα λαϊκά στρώματα.
Καλή επιτυχία στο 20ό Συνέδριο του ηρωικού ΚΚΕ, τιμή στους παλιούς και νέους κομμουνιστές που μάχονται για το «απλό που είναι δύσκολο να γίνει»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου