Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Για την παρέμβασή μας στον πολιτισμό

Ζήνα Σαϊτά
Μέλος ΕΟΕ ΤΣ ΑΕΙ

Αρχικά, θα ήθελα να εκφράσω τη συμφωνία μου με το κείμενο των Θέσεων, ένα κείμενο που αποτελεί ολοκληρωμένη δουλειά ανάλυσης των εξελίξεων της τετραετίας που πέρασε τόσο σε διεθνές όσο και σε εγχώριο επίπεδο, απολογισμού και καθορισμού των νέων καθηκόντων, και που η αξιοποίησή του θα συμβάλλει καθοριστικά στη δράση μας το διάστημα έως το επόμενο Συνέδριο.
Θα ήθελα να σταθώ στη Θέση 73, που αφορά την Τέχνη. Σωστά αναδεικνύεται ως αναπόσπαστη οργανική πλευρά της λειτουργίας και της δράσης όλου του Κόμματος. Σωστά εκτιμάται ο ρόλος της στη διαμόρφωση της επαναστατικής, ικανής να εμπνέει, πρωτοπορίας. Σωστά τίθεται και η αδυναμίας μας συνολικά ως προς την αντιμετώπισή της ως κάτι που συμπληρώνει τη δουλειά μας. Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτό το σημείο στο οποίο πονάμε.
Παρά τα βήματα που έχουμε μετρήσει με τα επιστημονικά συνέδρια, την αναβάθμιση της πολιτιστικής δουλειάς που ανοίγουμε στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και στα Στέκια Πολιτισμού, απέχουμε πολύ απ' το να αντιμετωπίσουμε συνολικά την Τέχνη, την επαναστατική Τέχνη βέβαια, ως παράγοντα που συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωση της κομμουνιστικής μας ταυτότητας.
Δεν έχουμε ξεπεράσει ακόμη την αντίληψη του ότι η Τέχνη είναι για λίγους, για όσους καταπιάνονται με αυτή. Και πολλές φορές ακόμη κι όσοι έχουμε μεράκι μ' αυτή, όσοι φιλοδοξούμε να αποκτήσουμε τον τίτλο του κομμουνιστή καλλιτέχνη, μπροστά στην πίεση του χρόνου και των υποχρεώσεων, αντιμετωπίζουμε τη δουλειά μας πάνω στην Τέχνη με μια κάποια προχειρότητα. Προχειρότητα που αφορά το πώς και κατά πόσον εμείς οι ίδιοι εξελισσόμαστε μέσα απ' αυτή και παράγουμε έργο.
Βέβαια, το φαινόμενο της περιορισμένης, ή ακόμη και ανύπαρκτης επαφής μας με το κομμάτι αυτό, δεν είναι αποκομμένο από την αδυναμία που παρατηρούμε στο διάβασμα του κομματικού Τύπου και πόσο μάλλον του μαρξιστικού βιβλίου. Χρειάζεται εδώ να εντοπίσουμε τη δυναμική παρέμβαση του αντιπάλου σε όλους τους τομείς της διαπαιδαγώγησης και της καλλιέργειας της ανθρώπινης προσωπικότητας. Να την εντοπίσουμε όχι μόνο στα ιδεολογήματα που παράγονται και αναπαράγονται, αλλά στην υλική της βάση, στην ανάγκη δημιουργίας εργατικού δυναμικού με γενικές γνώσεις, γνώσεις που να ανταποκρίνονται σ' ένα συγκεκριμένο σκοπό, την αξιοποίησή του σ' ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι της παραγωγής.
Εχουμε την ευκαιρία μπροστά στο 20ό Συνέδριο να βάλουμε τέτοιους στόχους προκειμένου η δραστηριότητα που θα ανοίξουμε στο κομμάτι αυτό να ανταποκρίνεται στο χαρακτήρα της επαναστατικής τέχνης. Οχι μόνο γιατί μπορούμε να εντοπίζουμε την παρέμβαση της αστικής τάξης, αλλά και λόγω των δυνατοτήτων που προκύπτουν απ' το δικό μας στρατόπεδο.
Να εκμεταλλευτούμε το επετειακό έτος 2017, για να μελετήσουμε και να αναδείξουμε έργα που γράφτηκαν προς τιμή της Οκτωβριανής Επανάστασης και Σοβιετικούς καλλιτέχνες, καθώς και το 2018, έτος συμπλήρωσης της 100χρονης ζωής του Κόμματός μας.
Να ορίσουμε κύκλους μαθημάτων στις ομάδες καλλιτεχνών σχετικών με την αισθητική, με καλλιτεχνικά ρεύματα, με τη μελέτη του υλικού των επιστημονικών συνεδρίων που θα συμβάλλει στην απόκτηση από τους κομμουνιστές καλλιτέχνες μιας πιο ώριμης αντιμετώπισης της επαναστατικής τέχνης και του σκοπού της.
Σαφώς, θα πρέπει το Κόμμα να βοηθήσει και να καθοδηγήσει την ΚΝΕ όσον αφορά τη δραστηριότητα που ανοίγεται στα Στέκια Πολιτισμού. Να γενικευτεί και να αξιοποιηθεί η πείρα από τη λειτουργία των ήδη υπαρχόντων. Δεν λέμε τυχαία πως οι Πολυχώροι μας δεν αποτελούν απλούς χώρους συνεύρεσης της νεολαίας, ότι προάγουν έναν άλλο τρόπο ζωής, στον οποίο η δωρεάν πρόσβαση στην Τέχνη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαμόρφωσης της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Εχουμε περιθώρια να αναδείξουμε θέματα περί Τέχνης όπως αφιερώματα σε κομμουνιστές καλλιτέχνες, προτάσεις και αναλύσεις έργων ή ακόμη και το ρόλο που έχει διαδραματίσει σε σημεία καμπής της ταξικής πάλης μέσα απ' τον «Ριζοσπάστη», τον «Οδηγητή» και την ΚΟΜΕΠ.
Τέλος, πέραν της μελέτης θεωρώ πως οφείλουμε να στηρίξουμε την παραγωγή έργων από νέους καλλιτέχνες κομμουνιστές και φίλους του Κόμματος. Εχουμε πείρα πάνω σε αυτό, με πρόσφατο παράδειγμα τη μελοποίηση τραγουδιών του ΔΣΕ μπροστά στο περσινό Διήμερο. Θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς ή ακόμη και φεστιβάλ δημιουργίας.
Η πιο εμπεριστατωμένη παρέμβασή μας μέσα στα χωράφια της Τέχνης σαφώς και εμπεριέχει υψηλό βαθμό δυσκολίας. Γνωρίζουμε πολύ καλά την προνομιακή θέση της αστικής τάξης, που φυσικά κατέχει κι εδώ το συσχετισμό. Ωστόσο, είμαστε πεισμένοι για την υπεροχή της θεωρίας, των ιδανικών, του σκοπού για τον οποίο παλεύουμε. Μπορεί η πρωτοπόρα τέχνη να μην έχει τη δυνατότητα να εκπληρώσει μόνη της αυτό το σκοπό, να αλλάξει τον κόσμο, όμως είναι η μοναδική που παίρνει θέση στο πλευρό των πολλών και αποθέτει τη μοίρα τους στα ίδια τους τα χέρια, για να γίνουν τελικά οι ίδιοι τα υποκείμενα της αλλαγής, να φέρουν ό,τι καλύτερο έχει γεννήσει ποτέ η ανθρωπότητα, να παλέψουν το σκοτάδι του σάπιου τούτου κόσμου για να έχουν μεθαύριο το δικό τους μερτικό στον ήλιο!
Ζήτω το 20ό Συνέδριο!
Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου