Για την ιδεολογική αναγκαιότητα

Δήμος Δημητρόπουλος

Βλαχιώτη, Λακωνίας

Στις Θέσεις καταγράφονται, όσο γίνεται με πληρότητα οι σημερινές κοινωνικές εξελίξεις. Καταγράφεται η κατάσταση που διαμορφώνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και συγκρούσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και η τιτάνια προσπάθεια, που κάνει το Κόμμα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, για ποιοτική αναβάθμιση της λειτουργίας του, τόσο εντός της χώρας όσο και σε διεθνή κλίμακα.

Αυτό, όμως, που αντιλαμβάνομαι σαν βασικό και κυρίαρχο θέμα και κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ σε αυτό είναι ότι στο Κόμμα αναπτύσσεται καθοδηγητικά μια δυναμική συντονισμένης και οργανωμένης προσπάθειας, ιδεολογικής αναβάθμισης σε όλα τα επίπεδα και με όλα τα μέσα που διαθέτει. Απαραίτητη και αναγκαία προσπάθεια, η οποία είναι ευνόητο ότι θα συνεχίζεται, θα διευρύνεται και θα λειτουργεί πολλαπλασιαστικά, έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την ολομέτωπη σύγκρουση με την αστική ιδεολογία και τον τρόπο ζωής. Ετσι ώστε να αναδειχθεί η αντικειμενική πραγματικότητα στη βάση της επιστημονικής της έκφρασης, όπως αυτή με πληρότητα αποτυπώνει ο Μαρξισμός - Λενινισμός.

Αυτό όμως που εγώ θέλω να τονίσω και δυσκολεύομαι να διατυπώσω είναι κάτι αυτονόητο. Είναι ότι η προσπάθεια αυτή, από τη φύση της, δεν λειτουργεί αυθόρμητα, γιατί δεν πρόκειται για άμεση υλική ανάγκη αλλά απαιτεί την κατάλληλη διανοητική διεργασία και προβληματισμό. Η προσωπική διάθεση διαμορφώνεται από τη συνειδητοποίηση της ατομικής ευθύνης να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών.

Η ανάδειξη της ιδεολογικής ενασχόλησης σε ύψιστη αξία για τη ζωή από κάθε σύντροφο. Η θεώρησή της όχι απλά ως κομματικό καθήκον, αλλά ως βασική βιοτική ανάγκη της ζωής, που ολοκληρώνει τον κοινωνικό άνθρωπο. Η ταύτιση της ιδιότητας του κομμουνιστή με το βιβλίο και τη δίψα για μάθηση που είχε κατακτηθεί από το Κόμμα στους δύσκολους καιρούς γίνεται σήμερα επιτακτική ανάγκη.

Η ιδεολογική θωράκιση στις γραμμές μας παίρνει ευρύτερες διαστάσεις, γίνεται ζήτημα ζωτικής σημασίας. Αυτό είναι ολοφάνερο από τα διευρυνόμενα αναμενόμενα της κοινωνικής ζωής.

Η κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας που απαξιώνει τη γνώση και αντιστρέφει την αντικειμενική πραγματικότητα λειτουργεί εξοντωτικά για τον ίδιο το λαό .

Η ανοχή στον ευτελισμό της ανθρώπινης φύσης και αξιοπρέπειας (ευτελισμό εργασίας). Η ανοχή στην προκλητική περιφρόνηση της ίδιας της ζωής από την αστική εξουσία. Τα φαινόμενα της απογοήτευσης, της κατάθλιψης, της παραβατικής συμπεριφοράς και της αυτοεξόντωσης που διευρύνονται και αναπαράγονται στις λαϊκές μάζες. Ολα αυτά έχουν τη ρίζα τους στην ιδεολογική χειραγώγηση από μηχανισμούς της αστικής τάξης. Εχουν τη ρίζα τους στην ανάδειξη της εκμετάλλευσης - σε αξία - για τον ίδιο τον εκμεταλλευόμενο. Εχουν τη ρίζα τους στην ανοχή, στην αποδοχή ή και την ενεργό στήριξη της ανταγωνιστικής φύσης του καπιταλισμού από το λαό. Εχουν τελικά τη ρίζα τους στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει από παντού.

Γι' αυτό η ιδεολογική δραστηριότητα που αναπτύσσεται στο Κόμμα είναι χωρίς υπερβολή πηγή ζωής για τον άνθρωπο. Είναι, θα έλεγα, κοινωνικό προνόμιο η θέση των συντρόφων και των οπαδών, που παρακολουθούν αυτήν την προσπάθεια, γι' αυτό και η αυξημένη ευθύνη είναι αυτονόητη, ο εφησυχασμός και η επανάπαυση στην κομματική ιδιότητα είναι φθορά, οδηγούν στην αδράνεια και την νέκρωση.

Είναι γνωστό ότι η αφομοίωση της γνώσης είναι πολύπλοκη και αντιφατική διαδικασία, ξεχωριστή για κάθε άτομο. Ομως οι πηγές για κάθε σύντροφο είναι ίδιες και γνωστές.

Στην αδιάκοπη επαφή και μελέτη των συλλογικά επεξεργασμένων κάθε φορά θέσεων του Κόμματος, οι Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής για το 20ό Συνέδριο θεωρώ ότι πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής.

Σε αυτές δίνεται, κατά τη γνώμη μου, με ανάγλυφο τρόπο και σε όλες της τις διαστάσεις, η σημασία και ο καθοριστικός ρόλος της ιδεολογικής καθαρότητας στην εσωκομματική ενδυνάμωση και στον προσανατολισμό της δράσης του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος γενικά.

Οι θέσεις 40 έως και 47 θεωρώ ότι πρέπει να διαβαστούν και να ξαναδιαβαστούν. Από τις 9 και πλέον σελίδες που καλύπτουν οι θέσεις αυτές, περιορίζομαι σε αυτό το σημείωμα, στην 2η παράγραφο στη σελίδα 45 από την θέση 40. Γιατί θεωρώ ότι σε αυτές τις 10 γραμμές εύστοχα διατυπώνεται όλο το φάσμα της ιδεολογικής αναζήτησης που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ιδεολογικής πάλης. Εκεί τονίζεται χαρακτηριστικά: «Με άλλα λόγια απαιτείται με το ταξικό αντανακλαστικό, την αυθόρμητη κομμουνιστική διάθεση ζωής - και ένα ορισμένο επίπεδο διαλεκτικής υλιστικής σκέψης. Απαιτείται καλή γνώση των συλλογικά επεξεργασμένων συμπερασμάτων από την Ιστορία του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος σε συνδυασμό με ένα ελάχιστο, αλλά ικανοποιητικό, επίπεδο αφομοίωσης των θέσεων της διαλεκτικής - υλιστικής φιλοσοφίας, της μαρξιστικής ανάλυσης της καπιταλιστικής οικονομίας, των νομοτελειών της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας σε συνδυασμό με τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα. Απαιτείται καλή γνώση των θέσεων και επεξεργασιών του Κόμματος για μια σειρά οικονομικά - κοινωνικά - πολιτικά ζητήματα ...».

Ο δρόμος, σύντροφοι, είναι μεν μακρύς και δύσκολος, αλλά και η δυναμική της θέλησης ανεξάντλητη και η οργανωμένη δράση ακατανίκητη.