Ορισμένα ζητήματα για τις Θέσεις της ΚΕ

Τάτσης Γιώργος, Μέλος της ΠΕ Δυτικής Αθήνας του ΚΚΕ

Παρόλο τη μεγάλη προσπάθεια που έγινε τα τελευταία χρόνια για την προγραμματική αφομοίωση που ήταν σημαντική και απαραίτητη, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δημιουργηθεί κλίμα εφησυχασμού και αυτάρκειας, καθώς έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας για να κατακτήσουμε βαθύτερη αφομοίωση της προγραμματικής αντίληψης.

Ισως είναι μια διαδικασία που στο Κομμουνιστικό Κόμμα δεν σταματά, καθώς υπάρχει ανανέωση στις γραμμές του Κόμματος. Οπως επίσης ότι και η ίδια η ταξική πάλη γεννάει κάθε φορά νέα καθήκοντα και απαιτήσεις από το ΚΚ ή ακόμα και πλευρές που σωστά συζητάμε δοκιμάζονται στην ίδια τη ζωή και στην πορεία της ταξικής πάλης.

Να το πούμε πιο απλά: το Κόμμα μας, η ΚΝΕ, οι οπαδοί θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για να ανταπεξέλθουμε στο επαναστατικό μας καθήκον σε κάθε φάση και καμπή του αγώνα. Καθώς όσο σωστό είναι ότι οι κομμουνιστές χρειάζεται να παίρνουν υπόψη τις διαθέσεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, άλλο τόσο σωστό είναι ότι η πρωτοπορία δεν μπορεί να υποτάσσεται σε αυτές και πρέπει να κάνει τη δουλειά της σε κάθε φάση.

Από αυτή τη σκοπιά, τώρα πρέπει να δυναμώσει η συζήτηση και να υπάρξει συναντίληψη για παράδειγμα για τη στάση των κομμουνιστών στο ενδεχόμενο ιμπεριαλιστικού πολέμου. Αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να κατανοείται ως μία γενικά μόνο ιδεολογική και θεωρητική συζήτηση που αφορά κάτι που θα γίνει στο μέλλον. Ασφαλώς και οι κομμουνιστές πρέπει να έχουμε καθαρό το τι θα κάνουμε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά αυτή η στάση σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο καθορίζεται από τον επαναστατικό σκοπό και ασφαλώς έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις, αλλά δεν μπορεί να κατανοείται ως κάτι μη σχετικό με τη στάση που κρατάει το ΚΚ σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης.

Το σύνθημα (που δεν είναι σύνθημα αλλά ουσία) «να μην παλέψει η εργατική τάξη κάτω από ξένη σημαία» σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου πάει νύχι - κρέας με τη σημερινή κοπιαστική δουλειά που προετοιμάζει το έδαφος. Δηλαδή, χωρίς να υποτιμάμε τις ιδιαίτερες δυσκολίες που θα προκύψουν σε περίπτωση ιμπεριαλιστικού πολέμου, όπως για παράδειγμα τον εθνικό πατριωτισμό που θα φουντώνει τουλάχιστον στην αρχή του πολέμου κ.ά., η δουλειά που κάνουμε σήμερα και καλεί τον εργάτη να παλέψει για τα δικά του συμφέροντα και να μην τα ταυτίζει με του καπιταλιστή, είναι χρήσιμη, αφήνει παρακαταθήκη, ακόμα και αν σήμερα δεν μπορούμε να δούμε ορατό αποτέλεσμα. Εχουμε δει, για παράδειγμα, εργάτες με παρέμβαση άλλων δυνάμεων και της εργοδοσίας να ζητάνε τζάμπα πετρέλαιο και ρεύμα για το αφεντικό, ή ακόμα και περιπτώσεις που είναι πιο δύσκολες να τις εξηγήσεις, όπως π.χ. στο λιμάνι του Πειραιά, που και τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου πάλευαν για τα δικά τους συμφέροντα ενάντια στην παραχώρηση στην COSCO, και αν δε βάζεις σωστά το ζήτημα ότι το κράτος σήμερα είναι όργανο των καπιταλιστών για να επιβάλουν την κυριαρχία τους στην εργατική τάξη, αν δεν θυμίζεις την πείρα με ιδιωτικοποιήσεις και κρατικοποιήσεις που έγιναν σε μια σειρά στρατηγικής σημασίας κλάδους, τότε είναι εύκολο να παρασυρθείς και κάτω από το αίτημα «δημόσιο λιμάνι» να συνυπάρχουν και να παλεύουν εργάτες και τμήματα του κεφαλαίου μαζί, και τα τμήματα του κεφαλαίου να εμφανίζονται ως φίλοι του λαού και αύριο ως σωτήρες και επίδοξοι επενδυτές.

Τέτοιες δυσκολίες υπάρχουν στην κατανόηση των ζητημάτων και εκφράζονται και με λαθεμένα ερωτήματα και ταλαντεύσεις για το αν οι κομμουνιστές θα μπουν σε έναν τέτοιο πόλεμο. Να γίνει καθαρό ότι οι κομμουνιστές, όπως και σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» έτσι και σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου, θα πρωτοστατήσουν στην οργάνωση της πάλης. Στην αντίθετη περίπτωση, ουσιαστικά μιλάμε για αφοπλισμό της πρωτοπορίας μπροστά στα μεγάλα γεγονότα που μπορούν να εγκυμονήσουν γρήγορες εξελίξεις, που με την παρέμβαση της πρωτοπορίας να τραβήξουν τα πράγματα προς τα μπρος, σημαίνει διευκόλυνση της αστικής τάξης να κάνει τη δουλειά της, να λύσει τις αντιθέσεις της χωρίς να απειλείται να χάσει την εξουσία της και πάνω απ' όλα η εργατική τάξη, με την πρωτοπορία να απέχει, θα χύνει το αίμα της δήθεν για μεγάλο εθνικό σκοπό, μα στην ουσία για εντελώς αντίθετα ταξικά συμφέροντα.

`Η άλλο ζήτημα, χωρίς τώρα να μπορεί να εξαντληθεί: πώς κατανοείται το ζήτημα της κοινωνικής συμμαχίας και της κατεύθυνσης της πάλης που πρέπει να υιοθετεί, ότι δεν είναι θέσφατο επειδή σωστά το βάζουμε στα ντοκουμέντα μας, αλλά απαιτεί σκληρή αντιπαράθεση με τον αντίπαλο, πειθώ και αφορά και το πώς μαθαίνουμε σήμερα να δουλεύουμε στην εμβρυακή της κατάσταση, βλέποντας μπροστά και όχι στατικά.

Τέλος, ένα ζητήματα που αφορά αυτό που λέμε οικοδόμηση και απασχολεί και τις Θέσεις της ΚΕ του Κόμματος, είναι το πώς φροντίζουμε καθοδηγητικά για τη συνεχή ηλικιακή ανανέωση των γραμμών του Κόμματος, πώς δηλαδή θα ανεβάσουμε τους ρυθμούς στρατολόγησης από την ΚΝΕ και σε ηλικίες 18-40 ετών.

Νομίζω ότι παρά τα βήματα που έχουμε μετρήσει στην καλύτερη καθοδήγηση της ΚΝΕ, έχουμε ακόμα πολλά περιθώρια στρατολόγησης στο Κόμμα από την ΚΝΕ, αν πιο καλά και πιο σταθερά στοχοπροσηλώσουμε. Αυτό το ζήτημα δεν μπορεί να επαφίεται στην ΚΝΕ.

Είναι ζήτημα που καλύτερα πρέπει να ασχοληθούμε στο επίπεδο των Τομεακών Επιτροπών και των Γραφείων των ΚΟΒ. Δεν μπορούμε να πηγαίνουμε με τη λογική ότι για το Κόμμα κάνουν μόνο οι σύντροφοι που αναδεικνύονται σε στελεχική θέση στην ΚΝΕ, αναμφίβολα αυτοί, αλλά στις ΟΒ της ΚΝΕ υπάρχουν αξιόλογοι σύντροφοι, που έχουν μεγάλη κομματικότητα, όμως για διάφορους λόγους και λόγω και δικών μας αδυναμιών και καθυστερήσεων, αυτοί οι σύντροφοι δεν έχουν οργανωθεί στο Κόμμα. Είναι ζήτημα πώς τη συζήτηση για το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, στοιχεία κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης τα διαπερνάει η καθημερινή μας καθοδηγητική δουλειά στις Οργανώσεις της ΚΝΕ και δεν αρκούμαστε μόνο σε μια - δυο συζητήσεις από τη στιγμή που μπαίνει ως στόχος στρατολόγησης από τα όργανα.

Οπως επίσης ένα ουσιαστικό ζήτημα είναι πώς τα όργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ παρακολουθούν στενά την πορεία των μελών της ΚΝΕ, έχουν κοινή αντίληψη γι' αυτή, από κοινού πέφτουν και βοηθάνε ακόμα και εξατομικευμένα.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ και θεωρώ ότι από τη συζήτηση σε όλο το Κόμμα και την ΚΝΕ μπορούμε να βγούμε πιο δυνατοί.