Για τη δουλειά των Τομεακών Οργάνων

Μαρίνος Μακρής

Μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας,Γραμματέας ΤΕ Πόλης Καρδίτσας

Συμφωνώ με το κείμενο των Θέσεων για το 20ό Συνέδριο του Κόμματός μας, από την εισαγωγή δίνει τον προσανατολισμό και την κατεύθυνση να ασχοληθούμε συλλογικά αλλά και ατομικά ο καθένας με την ευθύνη που έχει για να συμβάλουμε στο στόχο που βάζει η ΚΕ.

Από τα 3 πρώτα κεφάλαια είναι αναλυτικά και μπορεί εύκολα να γίνουν κατανοητές οι εξελίξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα αλλά και τους ανταγωνισμούς που υπάρχουν μεταξύ των ιμπεριαλιστικών χωρών, οι στόχοι που έχει η αστική τάξη της χώρας μας για να κερδίσει μερίδιο από την πίτα. Ειδικά το 3 κεφάλαιο μπορεί να γίνει αντιληπτό από το σύνολο όσων διαβάζουν τις Θέσεις ακόμα και εμπειρικά από το προσωπικό βίωμα, όμως χρειάζεται να βοηθήσουμε και να επιμείνουμε να ενισχυθεί αυτή η προσωπική εμπειρία με την πολιτική του Κόμματος, την αφομοίωσή της από το σύνολο κομματικών μελών, τη διάδοσή τους.

Οπως μπαίνει και από τις Θέσεις, πρέπει οι ΤΕ να αποτελέσουν επιτελείο μάχης στο χώρο που έχουν ευθύνη, να συμβάλουν στη συσπείρωση και οργάνωση λαϊκών μαζών. Κάναμε μια προσπάθεια να λειτουργήσει η ΤΕ όπως έμπαινε από τις Θέσεις, να μελετήσουμε ως όργανο της πόλης σε ποιους χώρους είναι συγκεντρωμένοι εργαζόμενοι, τι ακούγεται στους χώρους δουλειάς για να μπορέσουμε να τα απαντάμε, να ιεραρχήσουμε την παρέμβασή μας κύρια σε χώρους όπως νοσοκομείο και κάποιες μονάδες που έχουν προσωπικό, να καλλιεργήσουμε την ανησυχία που πρέπει να έχουν όλα τα στελέχη της Οργάνωσης για την ανάπτυξη του Κόμματος, τη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας. Συζητήσαμε μέσα σε αυτά τα χρόνια για την οικοδόμηση και την ανασύνταξη του κινήματος, ως αλληλένδετα για την ισχυροποίηση του Κόμματος, όπως μπαίνουν πολύ αναλυτικά από το κείμενο των Θέσεων. Παρόλα τα θετικά βήματα που έγιναν, θα σταθώ σε αυτά που ακόμα μπαίνουν εμπόδιο για να προχωρήσουμε πιο αποφασιστικά.

1. Το όργανο χρειάζεται να αποφύγει την τυπική συνεδρίαση, πώς και πόσοι θα συσπειρώνονται στο Κόμμα, χρειάζεται ουσιαστική συζήτηση για το πώς, με ποιον τρόπο, τα συμπεράσματα που θα συζητάει να ακουμπάνε τις ΚΟΒ για να εμπλουτίζονται με παραδείγματα και να δυναμώνουμε αδύνατες πλευρές των ΚΟΒ παίρνοντας μέτρα. Να αποκτάει δηλαδή το όργανο συλλογική ευθύνη για την αντιμετώπιση δυσκολιών μέσα από τα όποια θετικά ή αρνητικά παραδείγματα. Αυτό φάνηκε και στην αδυναμία μας για σταθερό έλεγχο σε όλα αυτά που συζητάγαμε για την οικοδόμηση, με αποτέλεσμα να γίνεται καθήκον μόνο για τους συντρόφους που έχουν ευθύνη τους συγκεκριμένους χώρους δουλειάς. Δεν αποκτήσαμε τη συλλογική ευθύνη ως ΤΓ και ως ΤΕ για τη συνολική βοήθεια που έπρεπε να δώσουμε προς τις Οργανώσεις, π.χ. εκεί που είχαμε καλύτερη εικόνα για χώρους που είναι οι κλαδικές ΚΟΒ έγινε καλύτερη συζήτηση, μπήκε αναλυτικό σχέδιο στην ΚΟΒ με ονόματα, χώρους, στόχο τι θέλουμε να πετύχουμε, με αποτέλεσμα να μετρήσουμε κάποια βήματα στη λειτουργία της ΚΟΒ και στην καλύτερη συζήτηση μέσα σε αυτή. Αντίθετα, στις ΚΟΒ που δεν έχουμε καλή αντίληψη των πραγμάτων και δεν έχουμε σαφές σχέδιο τι θέλουμε να βγάλουμε, κυρίως στις εδαφικές, πιο αδύναμα είδαμε το σχέδιο, όταν τελειώνει η ΚΟΒ δεν μένει κάτι στα μέλη της ΚΟΒ για το πού οι ίδιοι πρέπει να έχουν ως επίκεντρο της παρέμβασης και δράσης τους.

2. Ομάδες οικοδόμησης, δυσκολία να κατανοήσουμε το ρόλο και το χαρακτήρα της λειτουργίας αυτής της ομάδας, θεωρούσαμε ότι άμα βγούμε εξόρμηση στο χώρο που ιεραρχούμε, σημαίνει ότι κάναμε το καθήκον μας, θέλει να επιμείνουμε για να κατανοήσουμε όλοι μας τι σημαίνει να δυναμώσει η παρέμβασή μας σε χώρους που δεν έχουμε καμία κομματική δύναμη ή δεν υπάρχει καθόλου παρέμβαση, να συγκεντρώνουν και να προσπαθούνε να αυξήσουμε την καταγραφή του περίγυρου, να μελετήσουν το χώρο και να διαμορφώνουν εικόνα για τις αντιλήψεις που επικρατούν στο χώρο αυτό, να δίνουμε απαντήσεις σε αυτά, να μαζεύονται για να διαμορφώνουν σχέδιο παρέμβασης με στόχο να αναπτύξουμε παρέμβαση κομματική, να μετρήσουμε αύξηση της διακίνησης του «Ριζοσπάστη», να παρεμβαίνουμε για να αναπτύξουμε αγώνες πέρα από τα γενικά αλλά και τα ιδιαίτερα προβλήματα που έχει ο χώρος, να μας αφήσει δυνάμεις που θα αξιοποιούμε στο κίνημα, δηλαδή να λειτουργούν ως ΚΟΒ στο χώρο που έχουμε ιεραρχήσει.

3. Η δυσκολία για σταθερή επαφή που πρέπει να έχει ο σύντροφος εργαζόμενος με τον συνάδελφό του και στον τόπο που κατοικεί, όπως επίσης την ίδια επαφή που χρειάζεται να έχει ο σύντροφος της εδαφικής για να συμβάλει στην ανάπτυξη δεσμών με τους εργαζόμενους που μένουν εκεί, με στόχο να τους φέρει σε επαφή με το σωματείο, και πάει λέγοντας. Συνήθως η επαφή με αυτό τον κόσμο σταματάει σε μια εξόρμηση στο χώρο που δουλεύει ή εκεί που μένει. Αυτό οφείλεται και στη δυσκολία που έχουμε για να κατανοήσουμε τη σύνδεση εδαφικής - κλαδικής δουλειάς, η στρεβλή αντίληψη που πρέπει να αλλάξουμε, ότι ο εργαζόμενος είναι για το χώρο δουλειάς και την υπόλοιπη δουλειά στις συνοικίες την έχει η ΚΟΒ η εδαφική. Η δυσκολία να το εφαρμόσουμε στην πράξη, κατά τη γνώμη μου, οφείλεται στην απειρία τη συνδικαλιστική των πιο νέων ηλικιακά συντρόφων αλλά και νέων κομματικά, όπως επίσης ότι τα μέλη των εδαφικών ΚΟΒ είναι συνταξιούχοι στην πλειοψηφία, με συνέπεια ο περίγυρος να είναι εκτός παραγωγικής διαδικασίας.

Τέλος, ήθελα να αναφερθώ για τους συντρόφους φαντάρους, ή σε όσους πιάνουν πρώτη φορά δουλειά, ή νέους γονείς που θέλει να ασχοληθούμε παραπάνω και καλύτερα, να προβληματιστούμε για ποιο λόγο μπορεί να κάνουν πίσω στη νέα φάση που περνάνε στη ζωή τους, πόσο τους στηρίζουμε ή πόσο μαθαίνουμε από αυτούς για να παρέμβουμε αντίστοιχα σε όσους είναι στην ίδια φάση της ζωής τους, π.χ. για τις συντρόφισσες που γίνονται μητέρες θέλει να πάρουμε υπόψη τι αντιμετωπίζουν στο σπίτι από τον σύζυγο, την οικογένεια ή άλλες δυσκολίες που μπορεί να έχουν και δύσκολα να το λένε προς τους υπόλοιπους. Κατά τη γνώμη μου, όμως θέλει να τις αξιοποιήσουμε παίρνοντας σκέψεις από τις ίδιες πάνω στις δυσκολίες που οι ίδιες αντιμετωπίζουν, τι ενδιαφέροντα έχουν την περίοδο αυτή, για να γίνει αφετηρία να ανοίξουμε δουλειά στις νέες μητέρες, υπάρχει το παράδειγμα ενός χωριού στην Καρδίτσα που έχει αρκετές νέες μητέρες και εμείς δεν έχουμε βρει ακόμα τρόπο να παρέμβουμε για να τις συσπειρώσουμε ή να καταφέρουμε να έρθουν σε κάποια εκδήλωση που γίνεται, για να αποκτήσουμε κάποια επαφή.