Γιάννης Κλεφτογιάννης, ΚΟΒ Α' Διαμερίσματος Πειραιά, Υπεύθυνος Τμήματος Προπαγάνδας της ΚΕ του ΚΚΕ
Η συζήτηση με τις Θέσεις μπορεί να συμβάλει στην παραπέρα ωρίμανση, να αναδειχθεί όχι τόσο το ΤΙ κάναμε, αλλά ΠΩΣ το κάναμε.
Κάποιοι είχαν το θράσος να κατηγορήσουν το ΚΚΕ για τους όρους του προσυνεδριακού διαλόγου, όταν όλο αυτό το συνονθύλευμα των αστών, των οπορτουνιστών και η ηγεσία τους δεν ρωτάνε ούτε τα μέλη τους, δεν λειτουργούν οι οργανώσεις τους, στοιχίζονται γύρω από πρόσωπα, «διασημότητες», φραξιονίζουν και αλληλοϋπονομεύονται συνεχώς.
Ομως εμείς είμαστε περήφανοι για τις κομματικές αρχές μας, μάθαμε να μελετάμε σελίδα - σελίδα τα ντοκουμέντα, το Αρχείο του Κόμματος, να συζητάμε συλλογικά τα συμπεράσματα απ' την εκατοντάχρονη Ιστορία του.
Οσο κι αν σήμερα όλα μοιάζουν γκρίζα και το «θηρίο» ανίκητο, όσο κι αν η αντίδραση και ο οπορτουνισμός μιλάνε για το τέλος της Ιστορίας, δεν θα τους γίνει το χατίρι. Αυτοί που δεν ξεσηκώνονται σήμερα, θα το κάνουν αύριο, γιατί θα το φέρει η ίδια η ζωή, η εξέλιξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα και διεθνώς. Αλλά ο μαζικός ξεσηκωμός μπορεί να μην οδηγήσει σ' ένα φωτεινό μέλλον αν έγκαιρα δεν ανοίξουμε ρωγμές εμείς μέσα στο σημερινό αρνητικό συσχετισμό. Γι' αυτό χρειάζεται να βιαστούμε στην οικοδόμηση ισχυρών δεσμών με τις νέες βάρδιες της εργατικής τάξης, να ριζώσει για τα καλά το Κόμμα στους κρίσιμους χώρους. Γι' αυτό παλεύουμε να διαμορφωθούν έστω και οι ελάχιστες προϋποθέσεις επιτυχίας της ταξικής πάλης με σκληρούς εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, πρώτ' απ' όλα απέναντι στην εργοδοσία, στον τόπο δουλειάς, αλλά και απέναντι στο κράτος των καπιταλιστών.
Οι σημερινές θυσίες είναι μαγιά για τις νέες θύελλες, τις κρίσιμες ταξικές αναμετρήσεις που μέλλονται να 'ρθουν.
Η ιστορική πείρα δείχνει ότι η μαζική συστράτευση με την επαναστατική πρωτοπορία ποτέ δεν έγινε με τον τρόπο που ισχυρίζονται διάφοροι οπορτουνιστές και σοσιαλδημοκράτες. Οι οποίοι θα ήθελαν το ΚΚΕ να μην έχει επαναστατική στρατηγική, να μην αντιπαλεύει το καπιταλιστικό σύστημα και να συμμετέχει σε αστικές κυβερνήσεις μέσα σ' αυτό. Συνειδητά κρύβουν ότι οι Μπολσεβίκοι πριν τον Οκτώβρη δεν είχαν την πλειοψηφία ούτε καν μέσα στα Σοβιέτ, ενώ ΚΚ με πολύ μεγάλη εκλογική δύναμη (Ιταλικό ΚΚ για χρόνια πάνω από 30%) δεν κατάφεραν κανένα επαναστατικό ρήγμα. Οι Μπολσεβίκοι κέρδισαν την εμπιστοσύνη των μαζών σε μια πορεία 9-10 μηνών επαναστατικής κατάστασης, με σκληρή διαπάλη με όσους απέφευγαν τη ριζική κοινωνική και πολιτική ανατροπή. Αλλά μέχρι και σήμερα, η εμπειρία του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος έχει αντίστοιχα θετικά και αρνητικά παραδείγματα.
Ιστορικά συνεχώς νέα διλήμματα έμπαιναν από το σύστημα και τους οπορτουνιστές, ώστε το εργατικό - λαϊκό κίνημα να αφήνει παραπίσω την πάλη για την εξουσία. Τα τελευταία χρόνια, ο σοσιαλισμός κατέστη και πάλι ανεπίκαιρος λόγω μνημονίων! Εκατό χρόνια το ίδιο! Και αύριο, πάλι θα τεθεί κάποιο άλλο αστικό δίλημμα, ώστε ο λαός να μη σηκώσει ανάστημα.
Από την ίδια την κοινωνική εξέλιξη, η πάλη για την κάλυψη οποιασδήποτε κοινωνικής ανάγκης οδηγεί αντικειμενικά σε σύγκρουση με την καπιταλιστική ιδιοκτησία κι εξουσία. Γι' αυτό κάθε οικονομικός ή πολιτικός αγώνας, σε οποιονδήποτε δύσκολο συσχετισμό, συνδέεται με το κύριο καθήκον, την πάλη για την εργατική εξουσία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όσες πιο πολλές φορές αναφέρουμε την «εργατική εξουσία», την «ανασύνταξη» κ.λπ., τα κολλήσουμε στο τέλος κάθε ομιλίας, αφίσας ή συνθήματος για να μας φύγει το άγχος, ξεμπερδέψαμε. Πρέπει να κρίνουμε πότε θα αναδείξουμε τι, με ποιο τρόπο, κλιμάκωση, ώστε την κατάλληλη χρονική στιγμή να εκμεταλλευτούμε τις διαθέσεις, να έχουμε τη μεγαλύτερη διεισδυτικότητα και αποτελεσματικότητα.
Εχουμε περιθώρια να βελτιώσουμε αιτήματα, συνθήματα, μορφές δράσης, ώστε να φέρουμε πιο κοντά όσους μας ενδιαφέρουν κοινωνικοταξικά, ηλικιακά ή που έχουν αγωνιστικές διαθέσεις. Η απόδειξη ότι έρχονται χειρότερα δεν φτάνει πια. Χρειάζεται αποκάλυψη ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό και ποιος κερδίζει, αλλιώς η λογική του μικρότερου κακού θα σπάει κόκαλα. Να ενισχύουμε ΓΙΑΤΙ η πρόταση διεξόδου του Κόμματος συμφέρει το λαό. Τι σημαίνει να περάσουμε στην αντεπίθεση με ισχυρό ΚΚΕ.
Μπορούμε να μετρήσουμε βήματα μπροστά στα 100χρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης, στα 100χρονα του Κόμματος. Σε κάθε Οργάνωση αν ψαχτούμε έχουμε συντρόφους, οπαδούς με εξειδικευμένες γνώσεις στην επικοινωνία, το διαδίκτυο, τη σκηνοθεσία, τη γραφιστική, το μοντάζ κ.ά. Με σχέδιο, την πολιτικο-ιδεολογική βοήθεια, μπορούμε να 'χουμε θετικά αποτελέσματα στους τομείς που περιλαμβάνουν από τη στοχευμένη παρέμβασή μας στις εξελίξεις μέσω διαδικτύου, τηλεόρασης κ.λπ., μέχρι τον πρωτότυπο σχεδιασμό των πολιτικών - πολιτιστικών εκδηλώσεών μας, τη δημιουργία των δικών μας παραγωγών, εκθέσεων, ντοκιμαντέρ, ταινιών κ.ά.
Μπορούμε καλύτερα ώστε ο λόγος, το ύφος μας, χωρίς να κρύβουν τις δυσκολίες, να καλλιεργούν την αισιοδοξία, την πεποίθηση για το δίκιο μας, που στηρίζεται στην ορθότητα της πολιτικής μας, στα ιδανικά μας, στις ανεξάντλητες δυνάμεις της εργατικής τάξης.
Να δίνουμε θάρρος, φωτίζοντας τις μικρές και μεγάλες επιτυχίες απ' τη δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ, μιλώντας με ζεστό, άμεσο λόγο. Να παρεμβαίνουμε πιο αποτελεσματικά στο συναίσθημα των σημερινών μαχητών, διαλύοντας την απογοήτευση όπου εμφανίζεται, με παραδείγματα απ' την ιστορία του κινήματος, με αξιοποίηση μεγάλων καλλιτεχνικών έργων.
Η συνένωση της ψυχικής δύναμης με τη γνώση είναι που οδηγεί στις μεγάλες πράξεις της Ιστορίας, που πετυχαίνει αυτό που φαίνεται ακατόρθωτο.
Αυτό είναι και το καθήκον του κομμουνιστή, της πρωτοπορίας. Γιατί πάντα κάποιος ανοίγει το δρόμο για να συντριβεί το παλιό, να έρθει το νέο, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες υποχώρησης, κρίσης, ιμπεριαλιστικού πολέμου.
«Την επιθυμία των λαών για ειρήνη την γέννησε η εξάντληση από τον πόλεμο. Η κουρασμένη ψυχή σκέφτεται μόνο πώς θα βρει ανάπαυλα, με κάθε τρόπο. Δεν αναλύει, δεν ψάχνει για αιτίες: "Ας τελειώσει πια!". Αλλά οι επαναστάτες, που εξαρχής γνώριζαν το πώς και το γιατί του πολέμου, έλεγαν: "Αν δεν ξεριζώσουμε τα αγριόχορτα, θα ξαναμεγαλώσουν. Ο καπιταλισμός θα φέρει νέο πόλεμο, νέα βάσανα, αν δεν τελειώσουμε μαζί του". Ηθελαν ακριβώς αυτό που τρομάζει τους καλοσυνάτους φιλειρηνιστές: "Επανάσταση εναντίον του πολέμου!", αυτό ήταν το σύνθημά τους». (Ερνο Γκόντος, «Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και η προϊστορία του. 1870-1918». Εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου