Γάζος Εκτορας
Μέλος του Τομεακού Γραφείου Ιωαννίνων - Θεσπρωτίας
Βασικό ζήτημα που τοποθετούν στο επίκεντρο οι Θέσεις της ΚΕ είναι η επίτευξη του Κόμματος Παντός Καιρού. Δεν μιλάμε ούτε για τη δημιουργία του από το μηδέν, αφού τα 100 χρόνια του Κόμματος είναι ήδη το θεμέλιο, ούτε για τη μετατροπή του Κόμματος σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Το αντικείμενο αυτό γίνεται αρκετές φορές κατανοητό μονόπλευρα είτε ως η σωστά επεξεργασμένη στρατηγική, είτε ως η ατομική αντοχή στις πιέσεις του αντιπάλου, είτε ως η δουλειά της ηγεσίας και των καθοδηγητικών οργάνων, είτε ως η διατήρηση της καθαρότητας της γραμμής, είτε με πολλές άλλες διαφορετικές εκφάνσεις. Αντίθετα, το Κόμμα Παντός Καιρού όχι μόνο αλληλοσυνδέει τα παραπάνω και πολλά άλλα χαρακτηριστικά, αλλά και τα γειώνει στην καθημερινή πραγματικότητα με κομβικό κρίκο και αγωγό τον κάθε κομμουνιστή, με κοινό παρονομαστή να είμαστε έτοιμοι «όταν η ανάγκη γίνεται ιστορία».
Πρέπει, λοιπόν, και από αυτή την πλευρά να εκτιμήσουμε πόσο κοντά ή πόσο πίσω είμαστε από το «Κόμμα Παντός Καιρού». Γιατί δεν αρκεί μία επεξεργασμένη και εξειδικευμένη στρατηγική, αλλά πρέπει η στρατηγική να αποτελεί αντίληψη ζωής για τους κομμουνιστές, από την οποία θα απορρέει και η καθημερινή δράση και στάση. Είχαμε τέτοια φωτεινά παραδείγματα συντρόφων που μπήκαν μπροστά σε μάχες με αυταπάρνηση για το μεροκάματο, την απόλυση, τις αρχαιρεσίες. Είχαμε και παραδείγματα στελεχών που προσπαθούσαν να εξηγήσουν, να καθοδηγήσουν, να
διαπαιδαγωγήσουν. Είχαμε μάχες που έμπαινε όλη η Οργάνωση (ΚΟΒ, ΟΒ, ΤΟ) μπροστά, για να έχει επιτυχία η απεργία, η μάχη των εκλογών, η κομματική εκδήλωση, η οικονομική εξόρμηση κ.λπ.
Γιατί, όμως, η δράση Κόμματος, Κομματικών Οργανώσεων και μελών έχει σκαμπανεβάσματα; Γιατί δεν καταφέρνουμε μία συνεχώς σταθερή και ανοδική πορεία στο δυνάμωμα του Κόμματος;
Πρώτο, γιατί ο αντίπαλός μας είναι πανίσχυρος. Εκτός από την οικονομική δύναμη και όλους τους θεσμούς διαμόρφωσης κοινωνικής συνείδησης (εργοδοσία, σχολείο, εκκλησία, τέχνη, ΜΜΕ, διαδίκτυο κ.λπ.), λειτουργεί πάνω στο δικό του οικονομικό έδαφος που παράγει και αναπαράγει την κυρίαρχη αστική ιδεολογία. Δημιουργεί τη συνείδηση ότι ο τρόπος παραγωγής, με τον οποίο ζούμε, εργαζόμαστε, τρεφόμαστε, μετακινούμαστε, επικοινωνούμε κ.λπ., είναι ο μοναδικός που μπορεί να υπάρξει, είναι αιώνιος. Αλλά «στη ρωγμή του χρόνου» μπορεί να ανατραπεί!
Δεύτερο και βασικό, όμως, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι η αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις, με βάση ποιον αντίπαλο έχουμε και με τις δυνατότητες, με βάση πόσο προωθημένη είναι η στρατηγική μας. Αυτό το κύριο στοιχείο έγκειται στο κατά πόσο κάθε ΤΟ, ΚΟΒ, ΟΒ και κάθε μέλος προσπαθεί να κάνει στάση ζωής την κοσμοθεωρία μας. Μέσα στην κρίση, για παράδειγμα, ανοίξαμε ζητήματα στάσης με εργοδοσία, απεργοσπασία κ.λπ. Για να προχωρήσουμε πρέπει να μπουν βαθύτερα ζητήματα αποφασιστικότητας για την υλοποίηση του σχεδιασμού, ατομικής στάσης σε συλλογικές αποφάσεις, στάσης απέναντι σε συναδέλφους αλλά και στην οικογένεια, έλλειψης κριτικής και αυτοκριτικής, οργανωτικού φιλελευθερισμού, ελλιπούς ελέγχου κ.λπ. Δεν είναι χαρακτηριστικά που τα αναφέρουμε πρώτη φορά, ούτε μάλιστα τελευταία, αλλά όσο δεν τα βάζουμε μπροστά ως υπαρκτά προβλήματα, τόσο δεν θα αποκτούμε την αποφασιστικότητα να τα ξεπερνούμε.
Δύο βασικοί παράγοντες αποτελούν βαρίδια στη δημιουργία των παραπάνω αντιλήψεων. Πρώτον, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που διαμορφώνει με το μαστίγιο και με το καρότο όλες τις συνειδήσεις των ανθρώπων μέσα στη λειτουργία του. Διαμορφώνει και επηρεάζει τις συνειδήσεις και των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, βάζοντας φραγμούς που συνεχώς, ατομικά αλλά κυρίως συλλογικά, πρέπει να υπερνικούμε. Δεύτερον, ακόμα και όταν κάποιος συμφωνεί με το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του ΚΚΕ, έχει πολλά στάδια να περάσει, από τη γνώση της κοσμοθεωρίας μας, στην κατανόησή της και στην εφαρμογή αυτής ως στάση ζωής που θα διαπνέει κάθε της πτυχή.
Κρίσιμο σημείο για το ξεπέρασμα των παραπάνω δυσκολιών είναι η συνείδηση ότι η θεωρία μας είναι ταξική. Το εύφορο έδαφος που πάνω του θα βλαστήσει είναι η εργατική τάξη. Μόνο έτσι μπορούμε και πρέπει να εξηγήσουμε την αναδιάταξη δυνάμεων στην εργατική τάξη. Δεν είναι όμως μόνο ευθύνη των οργάνων ή των χρεωμένων συντρόφων, αλλά της κάθε ΚΟΒ, κλαδικής και εδαφικής, του κάθε συντρόφου που θα πρέπει να είναι στη διάθεση του Κόμματος ανά πάσα ώρα και στιγμή.
«Ανά πάσα ώρα και στιγμή» δεν είναι μόνο τα ολοήμερα τρεξίματα για αρχαιρεσίες, ή το ξύπνημα χαράματα για περιφρούρηση απεργίας ή η απώλεια του πρωινού κάθε Κυριακής για εξόρμηση «Ριζοσπάστη» και κυρίως δεν είναι αυτά. Προϋποθέτει ο κάθε σύντροφος και στο σύνολο η ΚΟΒ, ΟΒ, ΤΟ να έχει γνώση του χώρου, των εργαζομένων σε αυτόν, για να μπορεί να δράσει άμεσα σε οποιαδήποτε εξέλιξη ή καμπή. Προϋποθέτει γνώση και κατανόηση της μαρξιστικής - λενινιστικής ιδεολογίας, ώστε να τη χρησιμοποιεί κάθε σύντροφος και κάθε όργανο σε οποιαδήποτε περίπτωση. Προϋποθέτει τη συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος που ζούμε είναι ολέθριος και γι' αυτό πρέπει να αλλάξει και μέχρι να αλλάξει, ο καθένας από εμάς δεν μπορεί να κάθεται ήσυχος. Γιατί ο καπιταλισμός έχει φέρει παρανομίες και απαγορεύσεις, αλλά στη σημερινή σχετικά «ειρηνική» περίοδο νομιμότητας δεν πρέπει να εφησυχάζουν οι κομμουνιστές. Αλλά και γιατί η «ρωγμή του χρόνου» είναι μία στιγμή στην ιστορία που αν δεν προετοιμαστείς, δεν προβλέψεις, αν είσαι μόνος, χωρίς συνδέσεις, επαφές και δεσμούς, χωρίς εφεδρείες, δε θα καταφέρεις να την αξιοποιήσεις.
Κόμμα παντός καιρού, λοιπόν, δεν είναι μόνο το Κομμουνιστικό Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα με σωστή και επεξεργασμένη στρατηγική, αλλά και Κόμμα με τις αντίστοιχες Οργανώσεις και μέλη για να υλοποιήσουν αυτή τη στρατηγική. Δεν γίνεται, λοιπόν, χωρίς επαγγελματίες επαναστάτες. Επαγγελματίες επαναστάτες δεν είναι μόνο τα επαγγελματικά στελέχη, αλλά εν δυνάμει όλο το κομματικό δυναμικό. Το «ανά πάσα ώρα και στιγμή στη διάθεση του Κόμματος» δεν εκφράζει το τι, πότε και πού θα μας ορίσουν να είμαστε, αλλά το πώς η κάθε ΤΟ, ΚΟΒ, κάθε μέλος πρέπει να είναι επιτελεία για να είναι εκεί, με τις δυνάμεις που χρειάζεται, όταν πρέπει. Αφορά την απόλυση, το κόψιμο του ρεύματος, την απεργία, την επιστράτευση των νέων της συνοικίας, το μπλόκο της επαναστατημένης βιομηχανικής ζώνης. Για να είμαστε έτοιμοι λοιπόν ως Κόμμα και ως μέλη αυτού του Κόμματος στις μάχες που έχουμε μπροστά μας, πρέπει να γίνει στάση ζωής η στρατηγική του Κόμματος. Να γίνουμε «Επαγγελματίες» Επαναστάτες τα μέλη και στο σύνολο, Κόμμα Παντός Καιρού.
Μέλος του Τομεακού Γραφείου Ιωαννίνων - Θεσπρωτίας
Βασικό ζήτημα που τοποθετούν στο επίκεντρο οι Θέσεις της ΚΕ είναι η επίτευξη του Κόμματος Παντός Καιρού. Δεν μιλάμε ούτε για τη δημιουργία του από το μηδέν, αφού τα 100 χρόνια του Κόμματος είναι ήδη το θεμέλιο, ούτε για τη μετατροπή του Κόμματος σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Το αντικείμενο αυτό γίνεται αρκετές φορές κατανοητό μονόπλευρα είτε ως η σωστά επεξεργασμένη στρατηγική, είτε ως η ατομική αντοχή στις πιέσεις του αντιπάλου, είτε ως η δουλειά της ηγεσίας και των καθοδηγητικών οργάνων, είτε ως η διατήρηση της καθαρότητας της γραμμής, είτε με πολλές άλλες διαφορετικές εκφάνσεις. Αντίθετα, το Κόμμα Παντός Καιρού όχι μόνο αλληλοσυνδέει τα παραπάνω και πολλά άλλα χαρακτηριστικά, αλλά και τα γειώνει στην καθημερινή πραγματικότητα με κομβικό κρίκο και αγωγό τον κάθε κομμουνιστή, με κοινό παρονομαστή να είμαστε έτοιμοι «όταν η ανάγκη γίνεται ιστορία».
Πρέπει, λοιπόν, και από αυτή την πλευρά να εκτιμήσουμε πόσο κοντά ή πόσο πίσω είμαστε από το «Κόμμα Παντός Καιρού». Γιατί δεν αρκεί μία επεξεργασμένη και εξειδικευμένη στρατηγική, αλλά πρέπει η στρατηγική να αποτελεί αντίληψη ζωής για τους κομμουνιστές, από την οποία θα απορρέει και η καθημερινή δράση και στάση. Είχαμε τέτοια φωτεινά παραδείγματα συντρόφων που μπήκαν μπροστά σε μάχες με αυταπάρνηση για το μεροκάματο, την απόλυση, τις αρχαιρεσίες. Είχαμε και παραδείγματα στελεχών που προσπαθούσαν να εξηγήσουν, να καθοδηγήσουν, να
διαπαιδαγωγήσουν. Είχαμε μάχες που έμπαινε όλη η Οργάνωση (ΚΟΒ, ΟΒ, ΤΟ) μπροστά, για να έχει επιτυχία η απεργία, η μάχη των εκλογών, η κομματική εκδήλωση, η οικονομική εξόρμηση κ.λπ.
Γιατί, όμως, η δράση Κόμματος, Κομματικών Οργανώσεων και μελών έχει σκαμπανεβάσματα; Γιατί δεν καταφέρνουμε μία συνεχώς σταθερή και ανοδική πορεία στο δυνάμωμα του Κόμματος;
Πρώτο, γιατί ο αντίπαλός μας είναι πανίσχυρος. Εκτός από την οικονομική δύναμη και όλους τους θεσμούς διαμόρφωσης κοινωνικής συνείδησης (εργοδοσία, σχολείο, εκκλησία, τέχνη, ΜΜΕ, διαδίκτυο κ.λπ.), λειτουργεί πάνω στο δικό του οικονομικό έδαφος που παράγει και αναπαράγει την κυρίαρχη αστική ιδεολογία. Δημιουργεί τη συνείδηση ότι ο τρόπος παραγωγής, με τον οποίο ζούμε, εργαζόμαστε, τρεφόμαστε, μετακινούμαστε, επικοινωνούμε κ.λπ., είναι ο μοναδικός που μπορεί να υπάρξει, είναι αιώνιος. Αλλά «στη ρωγμή του χρόνου» μπορεί να ανατραπεί!
Δεύτερο και βασικό, όμως, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι η αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις, με βάση ποιον αντίπαλο έχουμε και με τις δυνατότητες, με βάση πόσο προωθημένη είναι η στρατηγική μας. Αυτό το κύριο στοιχείο έγκειται στο κατά πόσο κάθε ΤΟ, ΚΟΒ, ΟΒ και κάθε μέλος προσπαθεί να κάνει στάση ζωής την κοσμοθεωρία μας. Μέσα στην κρίση, για παράδειγμα, ανοίξαμε ζητήματα στάσης με εργοδοσία, απεργοσπασία κ.λπ. Για να προχωρήσουμε πρέπει να μπουν βαθύτερα ζητήματα αποφασιστικότητας για την υλοποίηση του σχεδιασμού, ατομικής στάσης σε συλλογικές αποφάσεις, στάσης απέναντι σε συναδέλφους αλλά και στην οικογένεια, έλλειψης κριτικής και αυτοκριτικής, οργανωτικού φιλελευθερισμού, ελλιπούς ελέγχου κ.λπ. Δεν είναι χαρακτηριστικά που τα αναφέρουμε πρώτη φορά, ούτε μάλιστα τελευταία, αλλά όσο δεν τα βάζουμε μπροστά ως υπαρκτά προβλήματα, τόσο δεν θα αποκτούμε την αποφασιστικότητα να τα ξεπερνούμε.
Δύο βασικοί παράγοντες αποτελούν βαρίδια στη δημιουργία των παραπάνω αντιλήψεων. Πρώτον, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που διαμορφώνει με το μαστίγιο και με το καρότο όλες τις συνειδήσεις των ανθρώπων μέσα στη λειτουργία του. Διαμορφώνει και επηρεάζει τις συνειδήσεις και των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, βάζοντας φραγμούς που συνεχώς, ατομικά αλλά κυρίως συλλογικά, πρέπει να υπερνικούμε. Δεύτερον, ακόμα και όταν κάποιος συμφωνεί με το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του ΚΚΕ, έχει πολλά στάδια να περάσει, από τη γνώση της κοσμοθεωρίας μας, στην κατανόησή της και στην εφαρμογή αυτής ως στάση ζωής που θα διαπνέει κάθε της πτυχή.
Κρίσιμο σημείο για το ξεπέρασμα των παραπάνω δυσκολιών είναι η συνείδηση ότι η θεωρία μας είναι ταξική. Το εύφορο έδαφος που πάνω του θα βλαστήσει είναι η εργατική τάξη. Μόνο έτσι μπορούμε και πρέπει να εξηγήσουμε την αναδιάταξη δυνάμεων στην εργατική τάξη. Δεν είναι όμως μόνο ευθύνη των οργάνων ή των χρεωμένων συντρόφων, αλλά της κάθε ΚΟΒ, κλαδικής και εδαφικής, του κάθε συντρόφου που θα πρέπει να είναι στη διάθεση του Κόμματος ανά πάσα ώρα και στιγμή.
«Ανά πάσα ώρα και στιγμή» δεν είναι μόνο τα ολοήμερα τρεξίματα για αρχαιρεσίες, ή το ξύπνημα χαράματα για περιφρούρηση απεργίας ή η απώλεια του πρωινού κάθε Κυριακής για εξόρμηση «Ριζοσπάστη» και κυρίως δεν είναι αυτά. Προϋποθέτει ο κάθε σύντροφος και στο σύνολο η ΚΟΒ, ΟΒ, ΤΟ να έχει γνώση του χώρου, των εργαζομένων σε αυτόν, για να μπορεί να δράσει άμεσα σε οποιαδήποτε εξέλιξη ή καμπή. Προϋποθέτει γνώση και κατανόηση της μαρξιστικής - λενινιστικής ιδεολογίας, ώστε να τη χρησιμοποιεί κάθε σύντροφος και κάθε όργανο σε οποιαδήποτε περίπτωση. Προϋποθέτει τη συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος που ζούμε είναι ολέθριος και γι' αυτό πρέπει να αλλάξει και μέχρι να αλλάξει, ο καθένας από εμάς δεν μπορεί να κάθεται ήσυχος. Γιατί ο καπιταλισμός έχει φέρει παρανομίες και απαγορεύσεις, αλλά στη σημερινή σχετικά «ειρηνική» περίοδο νομιμότητας δεν πρέπει να εφησυχάζουν οι κομμουνιστές. Αλλά και γιατί η «ρωγμή του χρόνου» είναι μία στιγμή στην ιστορία που αν δεν προετοιμαστείς, δεν προβλέψεις, αν είσαι μόνος, χωρίς συνδέσεις, επαφές και δεσμούς, χωρίς εφεδρείες, δε θα καταφέρεις να την αξιοποιήσεις.
Κόμμα παντός καιρού, λοιπόν, δεν είναι μόνο το Κομμουνιστικό Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα με σωστή και επεξεργασμένη στρατηγική, αλλά και Κόμμα με τις αντίστοιχες Οργανώσεις και μέλη για να υλοποιήσουν αυτή τη στρατηγική. Δεν γίνεται, λοιπόν, χωρίς επαγγελματίες επαναστάτες. Επαγγελματίες επαναστάτες δεν είναι μόνο τα επαγγελματικά στελέχη, αλλά εν δυνάμει όλο το κομματικό δυναμικό. Το «ανά πάσα ώρα και στιγμή στη διάθεση του Κόμματος» δεν εκφράζει το τι, πότε και πού θα μας ορίσουν να είμαστε, αλλά το πώς η κάθε ΤΟ, ΚΟΒ, κάθε μέλος πρέπει να είναι επιτελεία για να είναι εκεί, με τις δυνάμεις που χρειάζεται, όταν πρέπει. Αφορά την απόλυση, το κόψιμο του ρεύματος, την απεργία, την επιστράτευση των νέων της συνοικίας, το μπλόκο της επαναστατημένης βιομηχανικής ζώνης. Για να είμαστε έτοιμοι λοιπόν ως Κόμμα και ως μέλη αυτού του Κόμματος στις μάχες που έχουμε μπροστά μας, πρέπει να γίνει στάση ζωής η στρατηγική του Κόμματος. Να γίνουμε «Επαγγελματίες» Επαναστάτες τα μέλη και στο σύνολο, Κόμμα Παντός Καιρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου