Μπορούμε να φέρουμε το Κόμμα στο ύψος των απαιτήσεων της ταξικής πάλης

Ανδριανός Μπούκουρης

ΤΕ Τηλεπικοινωνιών της ΚΟ Αττικής

Εκφράζω τη σύμφωνη γνώμη μου στο σύνολο των Θέσεων της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο. Το κείμενο είναι σημαντικό βήμα για τις αναγκαίες αποφάσεις και την άνοδο συνολικά στο ύψος των απαιτήσεων της ταξικής πάλης. Στη συνέχεια των αποφάσεων του 18ου, 19ου Συνεδρίου, το Κόμμα σωστά επιχειρεί «το ολόπλευρο ιδεολογικό - πολιτικό - οργανωτικό ατσάλωμα του Κόμματος και της Νεολαίας του ως κόμματος της επαναστατικής ανατροπής». Εχουμε τις προϋποθέσεις για τα καταφέρουμε; Ναι, μπορούμε να πετύχουμε το στόχο αυτό, γιατί έχουμε κάνει σημαντικά βήματα - στο εξαιρετικά φορτισμένο χρονικό διάστημα της καπιταλιστικής κρίσης, των εσωτερικών εξελίξεων - και γιατί οι «Θέσεις αναλύουν τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να προχωρήσει το Κόμμα συντεταγμένα και δυναμικά, με κομμουνιστική τόλμη, υπευθυνότητα και επαγρύπνηση για την προώθηση της στρατηγικής του κάτω από όλες τις συνθήκες».

Καλούμαστε όλο το κομματικό δυναμικό να κάνουμε πράξη τη συμφωνία στις Θέσεις, με ανάληψη της απαραίτητης κομματικής ευθύνης για «Κόμμα παντός καιρού», κόμμα που θα δρα σε όλες τις συνθήκες, χωρίς να αποκλίνει ούτε στιγμή από το στρατηγικό του στόχο.

Στα χρόνια που μεσολάβησαν από το προηγούμενο Συνέδριο, τα πράγματα στον κόσμο και την Ελλάδα «έτρεξαν» με μεγάλη ταχύτητα. Τα τρία πρώτα κεφάλαια των Θέσεων: «ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ - Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ - ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» δίνουν με πολύ ουσιαστικό τρόπο την ουσία, τη δυναμική, τις τάσεις των εξελίξεων. Είναι πολύ βασικά εφόδια στην καθημερινή ιδεολογική - πολιτική διαπάλη. Μπορούμε, εφόσον αφομοιώσουμε το περιεχόμενο, να παρακολουθούμε πιο συστηματικά και σε βάθος τις εξελίξεις κι ακόμα περισσότερο να διαφωτίζουμε τους εργαζόμενους γενικά και ο καθένας στον κλάδο του για την ταξική ουσία των εξελίξεων. Να συμβάλουμε δηλαδή στο να βλέπουν τα πράγματα με το ταξικό κριτήριο της εργατικής τάξης κι όχι μέσα από τους «φακούς» της κυρίαρχης τάξης.

Οι Θέσεις σε όλη την έκταση του 4ου κεφαλαίου εξετάζουν σε βάθος τη δράση του Κόμματος σε όλους τους τομείς, τη λειτουργία των Κομματικών Οργανώσεων, το πώς και αν μέσα από την όλη καθημερινή ιδεολογική - πολιτική - οργανωτική παρέμβαση και πάλη προωθούμε το «κύριο πολιτικό καθήκον, την πάλη για την επαναστατική εργατική εξουσία». Παρά τα βήματα που έχουμε κάνει, απέχουμε - κατά τη γνώμη μου - ακόμα από να δίνουμε ολοκληρωμένα την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Οφείλεται στα κενά και στις ελλείψεις που έχουμε στους εξής αλληλοσυνδεόμενους παράγοντες:

Στην αφομοίωση τόσο του Προγράμματος

Στο να συνδέουμε δημιουργικά τους στόχους του Προγράμματος με τις απαντήσεις που έχουμε δώσει ήδη για τις αιτίες και τους παράγοντες επικράτησης της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.

Στις δυσκολίες εξειδίκευσης της πολιτικής πρότασης του κόμματος στους κλάδους (αυτό βέβαια δεν αφορά όλους), αφού έχουν γίνει βήματα σε ορισμένους με συγκεκριμένες επεξεργασίες.

Από τον κλάδο - χώρο ευθύνης του ΤΟΜΕΑ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ, τα όσα αναφέρονται στις Θέσεις για την ενίσχυση της τάσης «συγκέντρωσης - συγκεντροποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας» και το ότι «3 όμιλοι (ΟΤΕ, Vodafone, Wind) ελέγχουν πρακτικά πλήρως την αγορά, με το δεύτερο ισχυρότερο όμιλο να έχει συνάψει στρατηγική συνεργασία με τον τρίτο», επιβεβαιώνουν τις τοποθετήσεις - εκτιμήσεις του ΚΚΕ από τις αρχές της δεκαετίας του '90 (για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, την «απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών»). Να υπογραμμίσουμε τη μεγάλη σημασία που έχει να εκφράζουμε σωστά στην καθημερινή μας πολιτική δράση τη σχέση οικονομίας - πολιτικής. Διαφορετικά οι εργαζόμενοι στον κλάδο θα βολοδέρνουν μέσα στις τοποθετήσεις των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων για όσα συμβαίνουν στον κλάδο και γενικότερα στην ελληνική οικονομία. Τα κυρίαρχα μονοπώλια στον κλάδο κερδίζουν όλο και περισσότερα από την εμπορευματοποίηση των επικοινωνιών. Φτηνές, καλές, ποιοτικές επικοινωνίες σαν κοινωνικό αγαθό κι όχι σαν εμπόρευμα θα υπάρξουν μέσα από την κοινωνικοποίηση των τηλεπικοινωνιών στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας με εργατική - λαϊκή εξουσία. Ειδικότερα στον όμιλο εταιρειών ΟΤΕ - «ναυαρχίδα» στον κλάδο και πιλότο στα «προγράμματα οικειοθελούς αποχώρησης» και άλλες αντεργατικές μεθοδεύσεις - είναι καθαρό: Η συνεχής ενίσχυση της θέσης του ομίλου στον κλάδο είχε σαν άλλη όψη του ίδιου νομίσματος τη συνεχή αποδυνάμωση της θέσης των εργαζομένων σε όλους τους τομείς. Παίρνουν όλο και πιο λίγα σε σχέση με τον πλούτο που παράγουν. Σημαντικό χαρτί για την εργοδοσία, οι δυνάμεις του παλιού και νέου εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού που ελέγχουν την ομοσπονδία και τα σωματεία - μέλη. Κινούνται σταθερά όλα τα προηγούμενα χρόνια στη γραμμή της «εργασιακής ειρήνης». Η ΟΜΕ ΟΤΕ ξεδιάντροπα εμφανίζεται σε ρόλο αρωγού - μοχλού στήριξης των επενδυτικών σχεδίων του Ομίλου, «μέσα από τη μείωση του κόστους εργασίας λόγω της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας».

Στη Θέση 69 σωστά επισημαίνεται - ανάμεσα στα άλλα - «το Κόμμα σήμερα έχει τα απαραίτητα ιδεολογικά όπλα και εφόδια για να ριχτεί στη μάχη της πολιτικής, ιδεολογικής, οργανωτικής ισχυροποίησής του». Το ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε είναι: Πόσο έχουμε καταφέρει να εντάξουμε όλα αυτά τα εργαλεία στη λειτουργία και δράση των Οργανώσεων, ώστε να απαντάμε με επάρκεια σε όσα θέτουν οι εργαζόμενοι γύρω μας; Να σκεφτούμε σε συνδυασμό με το παραπάνω ερώτημα δύο πλευρές:

«Εχει σε μεγάλο βαθμό διαρραγεί η σχέση του κομμουνιστή με το διάβασμα, τη μελέτη» Θέση 40.

«Μεγάλο πρόβλημα παραμένει η χαμηλή κυκλοφορία της εφημερίδας, πολύ πίσω από τις πραγματικές δυνατότητες και η πτώση που συνεχίζεται» Θέση 48.

Συζητάμε στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου, όλα όσα είναι αναγκαία για να προχωρήσουμε σαν Κόμμα, για την ισχυροποίησή του, για την κοινωνική συμμαχία, για την ανασύνταξη του κινήματος. Κατά τη γνώμη μου, είναι επιτακτική ανάγκη να συζητήσουμε και την εικόνα που έχουν πλατιές λαϊκές μάζες για το Κόμμα. Πλησιάζει σε αυτό που εμείς ξέρουμε «από τα μέσα» ή φέρνει βαθιά τα ίχνη της εικόνας που σχηματίζουν από τα όσα τα μέσα της αστικής τάξης και τα κόμματα που την υπηρετούν, καλλιεργούν; Σχετίζεται καίρια με την επισήμανση πως δεν έχει σημασία μόνο το αν δουλεύουμε αλλά το πώς δουλεύουμε.

Ενα είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε, να τα καταφέρουμε!